De natuur als metafoor voor de natie, culturele identiteit en liefde
XXL-bloemen, verschillende natuurlijke elementen in extra groot formaat en gigantische vogelpoten is wat je ziet als je het uitzicht en het lichaam door het interieur van de Retiro Kristallen Paleis, dat tot de 28 februari 2021 host het monster Op een raaf en de orkanen die, vanuit onbekende plaatsen, de geuren van verliefde mensen terugbrengen.
Deze tentoonstelling is de eerste in Spanje gewijd aan de Kosovaarse kunstenaar petrit halilaj en de architect ervan is de Reina Sofia Nationaal Kunstcentrum Museum waarmee een montage werd ingehuldigd die met het uitbreken van de pandemie in de lucht bleef hangen.
Gigantische bloemenexplosie in het Crystal Palace
Bij het verkennen van de emblematische structuur van het Retiro-park, kan men oppervlakkig blijven, in de anekdotiek van enkele gigantische, aantrekkelijke en opzichtige bloemen die het goed doen op Instagram, zonder te begrijpen dat deze wandeling, deze sensaties, worden geproduceerd dankzij de twee jaar werk dat Halilaj ertoe bracht de eerste tentoonstelling te onderzoeken die deze locatie in 1887 organiseerde.
Monstercontainer, ja; maar ook een deel ervan dankzij spel tussen ruimte en werk die de kunstenaar heeft uitgevoerd. “Ik zie het Crystal Palace als… een open plein waar mensen worden uitgenodigd om vrij rond te lopen. Ik vat mijn tentoonstellingen graag op als openbare ruimtes”, zegt Halilaj in verklaringen in het persbericht.
Open ramen, voeders en structuren waar vogels en insecten naartoe trekken om dat te zeggen. levend monster; Y natuur en haar elementen als een manier om over de natie, culturele identiteit en liefde te spreken.
Bijvoorbeeld, met de vogels symboliseert Halilaj vrijheid door gebruik te maken van zijn vermogen om te vliegen en te leven zonder grenzen; met het werk Geschiedenis van een knuffel (Verhaal van een knuffel), waarin een witte kraai in menselijke vorm een blok hout vasthoudt, brengt ons dichter bij zijn grootvader en dat moment waarop hij tijdens het werken met hout erachter kwam dat hij net vader was geworden en meer kon dan om stevig, heel stevig, aan een stam vast te houden om de extreme vreugde die ik voelde te verbergen en dat het als een zwakte zou zijn gezien.
'Geschiedenis van een knuffel'
Deze witte kraai wordt ook een symbool van "Diversiteit, strijd en weerstand tegen verandering om geaccepteerd te worden".
En het is dat geaccepteerd worden iets is dat Petrit Halilaj's leven veel achtervolgt. “Voor mij is het een heel belangrijk gegeven om hier in Spanje te zijn. Kosovo is erg geïsoleerd, we hebben geen visa, en zoals met veel andere landen gebeurt, erkent Spanje ons niet als staat. Maar aan de andere kant heb ik hier de persoonlijke vrijheid die ik in mijn land niet vind. Homoseksueel zijn betekent dat mijn liefde niet volledig wordt erkend door mijn familie of door de meerderheid van de Kosovaarse samenleving, en dat is ook iets heel ingewikkelds voor mij”.
Vandaar het openen van ruimtes, de metafoor van vrijheid door de vlucht van vogels en dat bevragen van sociale en politieke barrières. “Ik wilde het paleis behandelen als een plaats om de liefde te vieren en oorspronkelijk omvatte dit project een symbolische performance het simuleren van een huwelijksverbintenis tussen Álvaro en mij".
Forsythia, palmzaden, kersenbloesem, klaproos, anjer en lelie… Er is geen performance, maar er zijn die grote bloemen, gemaakt in een stalen frame en beschilderd canvas in samenwerking met de kunstenaar Álvaro Urbano, die zijn gekozen op basis van de belang dat ze op bepaalde momenten hebben gehad in hun relatie met hun familieleden en met die van Álvaro.
We komen binnen?