Het station verwelkomt dagelijks 17.000 passagiers
bewaar de brutalistisch architectonisch erfgoed en tegelijkertijd pleiten voor een positieve sociale verandering, waren de twee basispijlers van het project van het Zvonarka-busstation, gelegen in de Tsjechische stad Brno.
De woonplannen van deze constructie begonnen in 2011 , het jaar waarin de architecten CHYBIK + KRISTOF begonnen met het analyseren van de oorspronkelijke identiteit van het gebouw - bestaande uit een stalen frame en een betonnen dek.
Het gebouw is gebouwd in 1988
Oosten 2021, tien jaar later , de architecten aanwezig het vervoersknooppunt en de openbare ruimte hersteld. Het resultaat van het nauwgezette proces weerspiegelt het diepe sociale bewustzijn van CHYBIK + KRISTOF bij het bedenken van hun projecten.
Net als bij andere architecturale pareltjes van internationale faam, zie de Hotel Praha en Transgas -beide in Praag-, het centrale busstation Zvonarka in Brno, gebouwd in 1988 , is lange tijd beschouwd als een van de meest opvallende voorbeelden van de brutalistische stroming van de Tsjechische Republiek.
In 1989 werd het gebouw geprivatiseerd, met alleen de eerste bouwfasen voltooid, en hervatte zijn functie als busstation. Hun waarde erkennend, hun hoge onderhoudskosten zorgde ervoor dat hij korte tijd actief bleef, wat leidde tot zijn progressieve achteruitgang.
En hoe, zonder twijfel, Station Zvonarka speelt een centrale rol in het sociaal-culturele weefsel van de regio waarin het staat, en daarom was het beslissend om het gebruik van dit afnemende vervoersknooppunt te heroverwegen en aanpassen aan de huidige behoeften.
"Sloop is een wereldwijd probleem" legt medeoprichter architect Michal Kristof uit.
"Onze rol als architecten is om deel te nemen aan deze gesprekken en te laten zien dat we niet langer opereren vanuit een blanco pagina. We moeten nadenken en ook werk vanuit bestaande architectuur , en verschuif het gesprek geleidelijk van creatie naar transformatie", zegt hij.
De oorspronkelijke architect was Radúz Russ
Met een holistische sociaal-culturele en technische benadering heeft de architectuurstudio bedacht een bewuste ruimte gericht op de reiziger, waardoor meer dan 820 regionale verbindingen, nationaal en internationaal en 17.000 passagiers per dag.
eer bewijzen aan de oorspronkelijke architect, Radúz Russ , hebben de kenmerkende brutalistische elementen van het station benadrukt, contrasterend met zijn hoekigheid met een organische golf die de continue stroom van voertuigen en passagiers weerspiegelt.
Om de terminal voor de stad open te stellen, hebben de architecten tijdelijke structuren verwijderd die in de jaren negentig waren toegevoegd en ze hebben een tweede entree op straatniveau gecreëerd.
Met een puntdak herbergt de binnenruimte de individuele bushaltes , terwijl de buitenkant dienst doet als parkeerplaats voor voertuigen.
Aan de andere kant definieert structurele transparantie het ontwerp: de muren zijn verwijderd, waardoor de lichtinval wordt bevorderd. Op zijn beurt is de centrale hal, in navolging van het oorspronkelijke vierkante plan, opnieuw geconfigureerd als een open structuur.
Het interieur is vernieuwd
Een nieuw informatiebureau, ticketing- en wachtruimtes, perrons en een bewegwijzeringssysteem toegankelijk voor gehandicapten completeren het dynamische project van CHYBIK + KRISTOF.
"De rol van de architect begint al vóór de eerste schetsen. Begrijp de sociale dynamiek volledig dat in elk project een rol speelt, vormt de basis van onze praktijk", zegt mede-oprichter Ondrej Chybik.
Op straatniveau is een tweede entree gemaakt
“Met dit in het achterhoofd nemen architecten zowel bij het begin als bij de totstandkoming van een project een cruciale rol in: we staan aan het begin, in het midden en aan het eind. Breng de dialoog tot stand; bestaande tekortkomingen - sociaal, economisch, cultureel en diep politiek - oplossen; innovatieve en inclusieve oplossingen bieden: het is onze verantwoordelijkheid om onze studio's te verlaten en de straat op te gaan", voegt hij eraan toe.
"Naar de bekijk het verleden , zich inzetten voor het heden en projecteren in de toekomst, architecten kunnen en moeten, een katalysator zijn voor verandering , concluderen Ondrej Chybik en Michal Kristof.