Met shows als deze kan het asfalt wachten
In de buurt van Rascafría, diep in de ** Sierra Norte de Madrid **, de watervallen van het vagevuur ze bieden het tegenovergestelde van wat hun pejoratieve naam aangeeft: een rustige excursie geschikt voor het hele gezin en mogelijk in elk seizoen van het jaar, wiens prijs het is om dit grillige deel van de Aguilón-stroom te bereiken.
Flesje water, nootjes, boterham, camera als de gsm het niet waard is... Eet ook niet te veel hoofd bij het voorbereiden van de rugzak voor deze excursie . Velen gooien ook met hun professionele wandelstokken, en er zijn zelfs mensen die het te paard doen, maar we zullen ervoor kiezen om een gevallen tak van die van hun leven te gebruiken.
Het pad is op elk moment van het jaar haalbaar behoudens extreme weersomstandigheden , dus als je in de winter gaat, trek dan lagen aan die je in je rugzak kunt bewaren als je het warm krijgt, en als je in de hete maanden gaat, neem dan een badpak en een handdoek mee, er zijn zeer goede badzones. En natuurlijk geschikt schoeisel (bergschoenen of sneakers), een hoed (er is niet veel schaduw voor een groot deel van de route) en een zonnebril.
Deze schat ligt op anderhalf uur van de stad
Er zijn Voornamelijk drie manieren om er te komen naar dit gebied van de ** Sierra de Guadarrama **, waarvan de afgelegen locatie ons bijna zal brengen anderhalf uur van de hoofdstad van Madrid: neem de A-6 (weg naar La Coruña) en sla rechtsaf de M-601 op richting de Haven van Navacerrada , doe hetzelfde, maar ga de M-607 op (Colmenar Viejo-weg), of neem de A-1 (Burgos-weg) en sla linksaf de M-604 op richting Rascafría-Lozoya door het westelijke deel van de Gemeenschap.
Naar wens van de consument, uiteraard afhankelijk van het uitgangspunt: Google Maps is je vriend.
Eenmaal in de gemeente Rascafría, moeten we naar de badzone aan de rand die bekend staat als de lussen (km. 28,6 van de M-604) en probeer zo dicht mogelijk te parkeren (in de zomermaanden gaat de parkeerplaats in de badzone open voor vijf euro). Aan weerszijden van de weg zien we parkeergarages, Onnodig te zeggen dat dingen ingewikkeld worden tijdens vakanties en weekenden (vooral in de lente en zomer), Dus als we geen stress willen, zijn de opties om vroeg op te staan of dagelijks te gaan.
Zodra de auto geparkeerd staat, beginnen we eindelijk te voet aan onze route, die precies begint in het badgedeelte van de lussen , zeer dicht bij het ** klooster van El Paular .** Het is de Lozoya-rivier tot drie verschillende hoogtes afgedamd met grasvelden en een strandbar aan de oevers, dus als we het open vinden, zal het moeilijk zijn om de verleiding te weerstaan om te blijven. Maar de rest van het jaar is de toegang gesloten, dus misschien wel de minst intuïtieve en toegankelijke site van de tour.
We moeten zo goed mogelijk rond het rivierengebied ** (springen en de dammen gebruiken, het is het beste om iemand te volgen die hem kent) ** totdat we de rechteroever bereiken. Eenmaal daar nemen we de bosweg die naar ons doel leidt, die grotendeels langs de linkeroever van de Aguilón-stroom, een zijrivier van de Lozoya, loopt.
Een andere optie is om het direct te starten van het klooster dat het water oversteekt via de Brug van Vergeving, historisch stenen ponton gebouwd in de 14e eeuw. De waarheid is dat er niet veel verlies is, er is slechts een splitsing naar links ongeveer halverwege en we zullen indicatieve tekens zien wanneer ze moeten zijn. Bij twijfel is vragen natuurlijk prima. De route heeft in totaal 6,7 kilometer, met een hoogteverschil van ongeveer 330 meter, en het zal ons ongeveer anderhalf uur kosten om naar boven te gaan en iets minder om naar beneden te gaan. Dennen, lijsterbessen, wilgen en hazelnootbomen zullen onze ogen verrukken als we passeren, evenals af en toe een kudde koeien of schapen.
Excursies die eindigen met dit soort cadeaus
wanneer we blijven iets minder dan een half uur we zullen zien dat het pad de beek oversteekt via een houten brug, het laatste stuk langs de rechteroever. Hier nu dingen worden behoorlijk landelijk, met groene weiden aan de kust van kristalhelder water, en velen zijn tevreden om hier aan te komen. We moeten doorgaan, want er is weinig meer om het doel van de lijst te schrappen. Het terrein wordt rotsachtiger en rotsachtiger. Dat is een goed teken: we komen er wel.
Aan het einde brengt een smalle gang ons naar een omheind houten platform dat als uitkijkpunt dient: We staan al voor de Cascadas del Purgatorio. de onbetaalbare gevelaanzicht zijn weg banen door de rots, versierd met bomen die op onmogelijke plaatsen zijn geboren, zal het de moeite waard maken.
Als we in het hoogseizoen gaan, hebben we net genoeg tijd om de vereiste foto te maken en maken plaats voor de volgende wandelaars, maar desondanks kunnen we meegaan en/of de rots opgaan als we nog even van het uitzicht willen genieten.
Eigenlijk zijn we eerder de waterval valt, 10 meter springen , bestaande 200 meter stroomopwaarts de hoge waterval, 15 meter , maar de toegang is veel gecompliceerder en het is raadzaam om het aan de meest ervaren bergbeklimmers over te laten.
We kunnen ons daar ook planten om de boterham te eten (of een bad nemen in het koude water als de tijd en moed het toelaten), maar de plaats is smal en biedt noch het comfort noch de zon die er beneden weinig is, dus kozen we ervoor om op onze stappen terug te keren totdat we een warmere plek vonden om onze tenen in het water te dopen terwijl we onze snacks aten.
We hebben nog ongeveer anderhalf uur afdaling voor de boeg, dus het duurt niet lang voordat we aan onze terugkeer beginnen, het pad naar de auto volgend. We keren terug met de tevredenheid van een goed uitgevoerde klus en goed opgeladen batterijen.
In het laagseizoen is de show (bijna) alleen te zien