DAT moment waarop je je realiseert dat je zonder Google Maps niemand bent
Ons, dat we soms niet weten hoe we bij ons eigen huis moeten komen Hoewel we twee straten verder zijn, we concentreren ons heel hard wanneer ze ons aanwijzingen geven en toch glippen ze door onze hersenen - alsof onze neuronen waren waterdicht naar dit soort informatie we twijfelen sterk aan natuurlijke selectie . Als Darwin gelijk had, is het duidelijk dat we zouden nooit geboren zijn. Of is het dat er in de middeleeuwen was? Google Maps ?
Voor kijken of het onze een hopeloos geval is (oke, ik laat het in "mijn", zeker dat er in dit schrijven is mensen die op hun duim kunnen zuigen , het tegen de wind in te gooien en te roepen: "Deze kant op!"), hebben we besloten om met een paar experts te praten. Om te beginnen hebben we overleg gepleegd met Karin Sidney Chellew Gálvez en Margarita Gómez Márquez , Professoren Artsen bij de afdeling Psychologie van de Faculteit Biomedische en Gezondheidswetenschappen van de Europese Universiteit. Ze hebben duidelijk gemaakt waar we het over hebben als we het over oriëntatie hebben.
Zorg dat je pad zo duidelijk is als Frodo: #Lifegoals
"Het is het vermogen dat we hebben om onszelf in de ruimte te lokaliseren om te weten waar we heen gaan vanaf onze huidige locatie , zelfs in situaties waarin we ons bevinden in omgevingen die ons totaal onbekend zijn . Oriëntatie stelt ons in staat om onszelf in de ruimte te situeren, plaatsen te vinden, kaarten interpreteren of taken uitvoeren waarvoor begrip van de begrippen dimensie en richting vereist is", leggen ze uit.
En nu de gouden vraag: Waarom zijn sommige mensen beter georiënteerd dan anderen? "Onderzoek toont aan dat een deel van ons oriëntatievermogen is aangeboren en een ander deel is aangeleerd . Met betrekking tot de aangeboren component zijn er delen van onze 'mentale kaarten' die zich onafhankelijk van onze ruimtelijke ervaring ontwikkelen. Met betrekking tot de aangeleerde component, n onze motorische coördinatie en een adequate ontwikkeling van lateraliteit een positieve invloed hebben op de ruimtelijke oriëntatie".
Ok, dus voorlopig is nog niet alles verloren... er is hoop voor mensen zoals ik! Of niet? Laten we eens kijken: "Er zijn persoonlijke variabelen die ook tellen: de leeftijd en het geslacht van de individuen. De ruimtelijke oriëntatie verworven tijdens de kindertijd (vooral van zeven tot tien jaar oud) en verergert met het ouder worden. Seks speelt ook een belangrijke rol: het is gezien dat mannen tonen beter vermogen dan vrouwen bij taken die zowel in virtuele als in echte omgevingen worden uitgevoerd. Dit kan worden verklaard door evolutionaire theorieën (de man was een jager en moest door de ruimte bewegen en vrouwen hadden een meer sedentaire routine en gericht op de indeling van zaden en specerijen)".
De hoofdpersoon van 'Wild' geeft haar antropologische erfgoed door en begint te lopen
Vanaf het begin lijkt het erop dat ik -bijna- alles tegen me heb, maar ** Alfonso Barragán , Trails Technician gecertificeerd door de Spaanse Federatie van Berg- en Klimsporten** (FEDME) sinds 2001, leraar in dezelfde formatie en met niets minder dan 26 jaar ervaring in gebieden die net zo goed klinken als een actiefilm als wandelen, sportklimmen, klassiek klimmen, bergbeklimmen, skiën, mountainbiken en ijsklimmen , stelt me gerust: "Na meer dan twee decennia ervaring om met allerlei mensen de berg op te gaan, weet ik zeker degene die zich voorbereidt is beter georiënteerd en zich oriënteert. Er zijn technieken, ze kunnen worden geleerd en ze werken ".
Alsof dat nog niet genoeg was, de avonturier achter 17 pieken, 17 kloven, een project dat bestaat uit "Beklim de hoogste toppen en daal de diepste afgronden af" van elke gemeenschap" (en vertel erover in deze zeer volledige blog), bevestigt me ook opnieuw in het idee dat het nooit te laat is als men wil leren. En dat, een reiziger zijn maakt het nog makkelijker voor mij !: "Door te reizen ben je beter georienteerd. Een persoon die reist -ongeacht of hij een man of een vrouw is-, die zijn comfortzone verlaat, die in contact zijn met de natuur , om te verkennen, etc, zeker is beter georiënteerd dan iemand die gewend is aan een routine en dat hij zijn veiligheidszone niet verlaat".
Ok, dus ik heb een vraag: nu we in zeer gecontroleerde omgevingen leven en dat we natuurlijk niet hoeven te jagen om voedsel te vinden, toch? oriënteren we ons slechter dan in bijvoorbeeld het stenen tijdperk? "Het is moeilijk om die vraag te beantwoorden, omdat het afhangt van het type samenleving en het soort taken dat haar leden moeten uitvoeren", vertellen Sidney en Gómez me. " De verschillen in ruimtelijke navigatie van mannen en vrouwen ze komen voort uit het soort taken dat ze in het Pleistoceen uitvoerden (jagen versus verzamelen). Aan de andere kant waren samenlevingen in het stenen tijdperk nomadisch en gedwongen om voortdurend door nieuwe omgevingen navigeren . Vandaag, we hebben de neiging om in meer sedentaire omgevingen te leven en het feit dat we ons altijd in dezelfde context verplaatsen beperkt ons in die zin, hoewel het ons ruimtelijk geheugen heeft verbeterd", concluderen ze.
Deze mensen kennen de jungle beter dan jij in je woonkamer
De artsen stellen ook voor dat ik aan oriëntatie werk "vanaf ruimtelijke geheugenactiviteiten - zoals deze - en mentale rotatie van complexe figuren - zoals deze - ", zonder te vergeten dat "de lichaamsbeweging bevordert ook de ruimtelijke oriëntatie , omdat het ons helpt ons lichaamsschema te internaliseren en een betere ontwikkeling van lateraliteit te verkrijgen. Uitvoeren activiteiten in open omgevingen Het bevordert ook de verbetering van de oriëntatie, omdat het ons een constante inspanning van locatie in de ruimte ".
Barragán weet hier veel van af en hij dringt er bij ons op aan, als we de zaak serieus willen nemen, om... specifieke cursussen voor bergoriëntatielopen zoals degene die zijn team doceert aan de Excursionist Society of Malaga. In feite is hij zelf, die ook is geweest, Afgevaardigde van de Andalusische Federatie van Bergbeklimmen in Malaga en voorzitter van de bergsportafdeling van de SEM tussen 2008 en 2014, is hij momenteel toegewijd aan: berggerelateerde cursussen organiseren en geven die worden aangeboden in de SEM: bergbeklimmen, oriëntatie en GPS, initiatie tot klimmen, initiatie tot bergbeklimmen... Dus ja, hij weet er een beetje van.
Je gaat voorbereid naar de verkenning of je gaat niet
Maar wat als we zijn? gewone stedelingen die niet willen verdwalen tijdens het wandelen maar geen van beide inschrijven voor een cursus? In dit opzicht zijn we er ook in geslaagd om verschillende ideeën:
- Leer een kaart lezen en een kompas gebruiken. Leer dan een GPS te gebruiken, maar de kaart en het kompas zijn essentieel.
- Stop een beetje voordat je begint te lopen om te zien waar is het noorden? In welke richting gaan we ongeveer lopen? Houd rekening met adreswijzigingen.
- Kijk af en toe terug en vind karakteristieke elementen zoals heuvels, boerderijen, unieke bomen, indien aanwezig, omdat het landschap verandert veel als je het van daar of van terug ziet.
- Schatting hoeveel oneffenheden we hebben beklommen of afgedaald, en hoeveel kilometers we hebben afgelegd.
- Er zijn **mobiele applicaties zoals OruxMaps** die erg handig zijn, met als enige nadeel dat de batterij een korte tijd meegaat. Ze stellen ons in staat om onszelf te lokaliseren en te weten waar we zijn en waar te gaan.
Sinds 17 pieken, 17 dalen Ze geven ons ook nog wat extra tips:
- Breng de kaart gelamineerd of in een waterdichte hoes, zodat het niet verslechtert door de omstandigheden die we kunnen vinden.
- Als u geen kompas of GPS heeft, kunt u: gebruik observatie om u te begeleiden : bij de sterren (de poolster bevindt zich in de kleine beer op het noordelijk halfrond); voor de maan ( de punten ervan kunnen ons een benadering geven van de kardinale punten , want als het groeit, wijzen ze naar het oosten en als het afneemt, naar het westen); de uitgang en de zonsondergang (We hebben allemaal geleerd dat de zon opkomt in het oosten en ondergaat in het westen, maar dat doet hij alleen op het exacte punt bij de equinoxen, dat wil zeggen, rond 21 maart en 23 september).
Het kompas, een onmisbaar gadget voor avonturiers
Om de basis te leren (hoe een kompas te gebruiken, enz.), raadt Alfonso aan dat we: laten we een beginnersboek halen . We hebben even gezocht naar Desnivel, een boekwinkel die zich met lichaam en ziel wijdt aan Bergsport en we hebben er verschillende gevonden die interessant kunnen zijn, zoals deze _ Basisgeleidingshandleiding _, bijvoorbeeld, en zelfs boeken die bedoeld zijn voor kinderen (zijn we in dit opzicht geen kinderen?), zoals: _ Je vriend de kaart _.
Maar aangezien we erg Kaffer zijn, laten we onszelf in het slechtste geval plaatsen: je bent met je picknickmand naar het veld gegaan, je bent begonnen met lopen en de wandeling is uit je handen gegaan. Het begint donker te worden, de batterij van je mobiele telefoon is leeg, er zijn kiezelstenen in je laarzen gekomen en je voelt je zoals aan het begin van een hele slechte film. Laten we zeggen dat je zin hebt in de eerste paar minuten van 127 uur (ja, we houden ervan om dramatisch te worden) en Je kin begint te trillen. Huil niet, handel!: "Als we verdwalen, het beste wat we kunnen doen is op onze stappen terugkeren naar het laatst bekende en veilige punt", beveelt Barragán aan. " We moeten niet verder door onbekend terrein als we niet weten waar we heen gaan: alleen dit vergroot het zoekgebied onnodig in het geval van het activeren van een redding".
Dingen die je doet als je verdwaald bent: stel jezelf de vraag: "Wanneer heb ik voor het laatst gegeten? Zal ik genoeg water hebben...?"
Avonturiers van 17 Peaks geven ons nog wat tips: "Het belangrijkste is om kalm te blijven. , en reflecteer rustig op zoek naar alle tekens en signalen die ons helpen om onszelf te situeren . Het is mogelijk dat het juiste pad is nabij en als het terrein het toelaat, kunnen we klim naar een hoog punt van waaruit het gebied wordt gedomineerd en zoek naar de meest opvallende geografische ongevallen om een bekende referentie te kunnen vangen. Als we ons weer verplaatsen om de juiste route te vinden, moeten we laat een soort teken achter op de grond om ervoor te zorgen dat we niet nutteloos in cirkels ronddraaien; rijen stenen of takken die onze richting aangeven of een soort reflector. Oosten reflecterend materiaal (stickers, kleine stukjes) is voor ons essentieel bij speleologie; we hebben het altijd bij ons, omdat het veel wordt gebruikt om te verkennen in staat zijn om terug te keren naar een bekend punt en je dus niet kwijtraken.
Als niets van dit alles werkt, zijn beiden het erover eens dat dit het beste is ga zitten en bel de noodtelefoon hulp vragen. "Als we een keuze hebben" stuur via Whatsapp onze situatie Het zou perfect zijn, aangezien hij reddingsgroepen gebruiken veel deze tool, essentieel om de reddingstijd te verkorten", waarschuwen ze ons voor 17 pieken. Barragán voegt toe (en het is geen triviaal feit in momenten van nervositeit ) dat we niet alleen het 3G-netwerk moeten activeren, maar ook de mobiele locatie Aan. Maar kom op, voor verpest het op zo'n epische manier , misschien moeten we overwegen om een kompas te leren gebruiken, toch? Het is nooit te laat om een "Dokter Livingstone denk ik".
Ygritte zou nooit verdwalen, maar verrassing! Jij bent Ygritte niet!
*Dit vind je misschien ook leuk...
- Deze Instagram-accounts zorgen ervoor dat je alles in de bergen achterlaat - Connect with nature: 10 herfstplannen in Europa die je niet mag missen - Spanje: nature in style - De 15 beste plekken ter wereld om een tent op te zetten - Nature XXL: 25 record -brekende landschappen - Sténdhal nomade: 25 foto's die ervoor zorgen dat je op reis wilt - De meest indrukwekkende natuurlijke uitkijkpunten in Spanje - De meest indrukwekkende natuurlijke uitkijkpunten ter wereld - Alle artikelen van Marta Sader