Een van de ingangen van de Whitefriar Street Carmelite Church in het centrum van Dublin
Hoewel ons sociale leven tot het absolute minimum is teruggebracht, moeten we erkennen dat de gebeurtenissen waaraan we telematisch kunnen deelnemen, steeds gevarieerder en verrassender worden. Zo waren we net als vorige week aanwezig bij de filmpremières op het Sundance festival, komende zondag 14 februari, als je het punt begrijpt, kun je live verbinding maken met de vieringsmis van St. Valentine van de Dublinse kerk van Whitefriar Street, waar de overblijfselen van de heilige sinds 1836 rusten. Bovendien kunt u via de website van de kerk vraag de heilige om zegeningen, steek een kaars aan ter ere van hem en koop kaarten, kaarsen, beeldjes en andere herdenkingsmemorabilia, die altijd geluk brengen voor de liefde.
Het is niet het mega romantische plan dat je verwachtte, maar het dient als excuus om de oorsprong van de feestdag en de identiteit van deze populaire heilige te onderzoeken. En ook om een tijdje naar de hoofdstad van Ierland te verhuizen, waar het vandaan komt, zoals we je later zullen vertellen, nog een van de traditionele symbolen van liefde als koppel: Claddagh-ringen. Maar laten we bij het begin beginnen: Waarom valt Valentijnsdag op 14 februari?
EEN DATUM VOOR ZUIVERING EN VRUCHTBAARHEID
Hij zei Engelse dichter en filosoof Geoffrey Chaucer (1343-1400) in zijn werk Het Parlement van de Foules, dat **het nu, midden februari, is dat “elke vogel zijn partner zoekt”: **
- Want dit was op Valentijnsdag,
- wanneer elke vogel daar aankomt om zijn partner te kiezen
- Van alle soorten die mannen kennen
- En toen vormden ze zo'n grote menigte,
- dat het land en de zee en de boom en elk meer
- Ze waren zo vol, er was bijna geen ruimte meer.
- Ik moest opstaan, de hele zaal was zo vol."
Er wordt ook aangenomen, hoewel veel experts het ontkennen, dat De oorsprong van de viering gaat terug tot de Lupercal-festiviteiten die rond deze data in het oude Rome plaatsvonden. ter ere van Lupercus, de beschermer van herders en hun kudden, en de wolvin die Romulus en Remus verzorgde. Het doel was de zuivering van de mensen en de stad, maar in de praktijk bleek het een soort collectieve orgie te zijn, zeer naar de Romeinse smaak.
Zoals je je kunt voorstellen, verbood de katholieke kerk deze razernij van ontucht en heidense promiscuïteit in het jaar 494 en verving het, om twijfel te voorkomen, door de herdenking van Sint-Valentijn. Ondanks deze radicale verandering van aanpak, in 1969 wilde het Tweede Vaticaans Concilie de datum van de heiligenlijst schrappen vanwege het ontbreken van betrouwbare gegevens over de heilige in kwestie, maar het was al te diep verankerd in de populaire cultuur en de kalender van het winkelcentrum.
EN WIE WAS VALENTIJNSKAART?
Sommigen zeggen dat het een bisschop van de stad Terni, in Italië, was die werd onthoofd in de tijd van keizer Marcus Aurelius. Anderen zeggen nee, dat hij een bisschop was van Recia, in het huidige Duitsland, beroemd om zijn wonderbaarlijke genezing epilepsie, een ziekte die in verschillende talen bekend staat als "het kwaad of de plaag van Valentijn". Sommigen, slechts enkelen, wijzen naar een heilige over wie weinig bekend is, behalve dat hij de marteldood stierf in Afrika. En velen, de meerderheid, verzekeren dat de ware identiteit van de mythe overeenkomt met ** een Romeinse priester die werd onthoofd op bevel van Claudius II, ** beschuldigd van het overtreden van de wet die het huwen van jonge mensen van het rijk verbood, aangezien ongehuwdheid zorgde voor meer en betere soldaten.
De overblijfselen van deze laatste Valentijn, die ons in dit artikel bezighoudt om naar Ierland te reizen, ze worden gekoesterd, zoals we u vertelden, in de Karmelietenkerk aan Whitefriar Street, in het centrum van Dublin, waar gaan we nu heen.
Hoewel, zoals verwacht, in heel Europa zijn er kerken die beweren relikwieën te huisvesten die worden toegeschreven aan de Romeinse Sint-Valentijn. Het is het geval van Stephansdom in Wenen of van klooster van Sant Benet de Bages, in Barcelona.
Saint Valentine's Shrine in Whitefriar Street Church in de hoofdstad van Ierland
VALENTIJNS HEILIGDOM IN DUBLIN
Volgens de Ierse geschiedenis was het een karmelietenmonnik genaamd John Spratt die in 1836 de overblijfselen van Sint-Valentijn van Rome naar zijn parochie in het centrum van Dublin droeg. De schat bestond uit een houten sarcofaag verzegeld met het pauselijke wapen en twee gouden platen met een brief van kardinaal Odescalchi gedrukt. Het was hem een jaar eerder door paus Gregorius XVI gegeven als beloning voor zijn uitzonderlijke talent voor welsprekendheid. En daar, in de kerk tussen Whitefriar en Aungier Street, is het sindsdien bewaard gebleven als goud op stof.
De sarcofaag, die nooit is geopend, het wordt beschermd door een glazen kast en rust op een altaar dat in het midden van de 20e eeuw voor dit doel is gebouwd. Hij wordt bewaakt door het standbeeld van de heilige, gebeeldhouwd door Irene Broe, dat verschijnt het dragen van de rode gewaden van een martelaar en met een krokus in zijn hand. Hieronder geeft een metalen plaat garanties voor de inhoud van de kist: "Dit reliekschrijn bevat het heilige lichaam van Sint-Valentijn de martelaar, samen met een klein vat dat bevlekt is met zijn bloed."
Interieur van Whitefriar's Church, met het indrukwekkende pijporgel achter het altaar
Whitefriar's Church, een van de grootste in de stad, is ook staat bekend om het hebben van een van de beste pijporgels van het land en een prestigieus koor dat jarenlang onder leiding stond van muzikant Shane Brennan.
Het indrukwekkende orgel** werd begin jaren tachtig gebouwd door Kenneth Jones & Associates, die regelmatig bijdragen aan de Holy Trinity Cathedral en de National Concert Hall in Dublin. Het bestaat uit 2.200 pijpen die in grootte variëren van een klein potlood tot vijf meter hoog.**
De Claddagh-ring, symbool van eeuwige liefde
DE RING VAN EEUWIGE LIEFDE
200 kilometer van Dublin, in de stad Galway, maken de sieraden van Thomas Dillon ** al 270 jaar de beroemde Claddagh-ringen, ** afkomstig uit de stad met dezelfde naam, heel dicht bij hier.
Het ontwerp van de Claddagh-ring – twee handen die een hart vasthouden waarop een kroon rust – zegt alles: de handen symboliseren vriendschap, het hart staat voor liefde en de kroon trouw. Y wat de ring niet zegt, communiceer je afhankelijk van waar en hoe je hem draagt: in de rechterhand en met het hart uit is een subtiele manier om beschikbaarheid en openheid voor liefde te tonen, maar met het hart naar je toe is dat je hebt het druk, hoewel er nog geen serieuze inzet is en alles kan gebeuren. Als je het echter in je linkerhand draagt met je hart naar buiten, wil je impliceren dat je verloofd bent en, met je hart naar binnen, dat je al getrouwd bent, dus vergeet me het hof te maken.
Thomas Dillon's werkplaats in de kustplaats Galway. Het is de oudste sieraden in Ierland.
Ze worden gegeven als symbool van verkering, liefde of als verlovingsring. En er is geen groter gebaar naar de persoon van wie je houdt dan dit embleem van eeuwige liefde te delen.
Als u een van degenen bent die niet langer in liefde gelooft, zijn we vergeten u te vertellen dat in de kerk van Whitefriar, gewoon Tegenover het standbeeld van de patroonheilige van geliefden staat merkwaardig genoeg dat van San Judas Tadeo, de patroonheilige van de verloren staarten.