Weinig landen twijfelen nu aan het bestaan van de klimaat crisis : hittegolven, tsunami's, extreme temperaturen, overstromingen, droogtes, enz. hebben een reëel probleem op tafel gelegd dat dringend moet worden aangepakt. Het is echter niet voor alle landen een prioriteit, zoals blijkt uit de klimaatactie-trackerkaart dat de inzet van 131 landen analyseert, dankzij gegevens van Climate Analytics en het New Climate Institute.
De klimaatactie-tracker (CAT) is een onafhankelijke wetenschappelijke analyse geproduceerd door twee onderzoeksorganisaties die klimaatactie sinds 2009 volgen. "We volgen de voortgang in de richting van het wereldwijd overeengekomen doel om de opwarming ruim onder de 2°C te houden en doen inspanningen om de opwarming te beperken tot 1,5°C".
De klimaatactie-trackerkaart.
Het is gebaseerd op de Overeenkomst van Parijs uit 2015, een wettelijk bindend internationaal verdrag over klimaatverandering. Het werd door 196 landen aangenomen tijdens COP21 in Parijs op 12 december 2015 en trad in werking op 4 november 2016.
Het belangrijkste doel is om de opwarming van de aarde te beperken tot onder de 2ºC , bij voorkeur bij 1,5 °C, vergeleken met pre-industriële niveaus (vanaf de jaren 1990). Het is een mijlpaal omdat het voor het eerst een bindende overeenkomst is waarin er gezamenlijk een gemeenschappelijk doel is.
"In Parijs, regeringen kwamen ook overeen om langetermijnstrategieën voor 2020 te presenteren en meer dan een dozijn landen hebben dat gedaan. Een groeiend aantal regeringen heeft tegen het midden van de eeuw ook doelstellingen voor netto-nul-emissies aangenomen. Hoewel deze ontwikkelingen bemoedigend zijn, is het van cruciaal belang dat de doelstellingen voor 2030 worden afgestemd op trajecten die kunnen voldoen aan de doelstellingen voor netto-nul-emissies in het midden van de eeuw”, schrijven ze in Klimaatactie-tracker.
WERELDWIJDE VERBINTENISSEN IN TWIJFEL
De kaart geeft in het groen de landen aan die nieuwe maatregelen nemen om de emissiereductie tegen 2030 te verbeteren evenals het verminderen van de opwarming van de aarde. In die zin zien we hoe de VS, China, het Verenigd Koninkrijk of Argentinië kleine stapjes zetten. “De bijgewerkte doelstelling van de Overeenkomst van Parijs van de Amerikaanse regering van 50-52% tegen 2030 onder het niveau van 2005 is een belangrijke stap voorwaarts die de wereldwijde emissiekloof in 2030 met 5-10% zou verkleinen, het grootste aanvullende nationale voorstel voor reductie in de ronde 2020/2021 van updates van klimaatdoelstellingen”, wijzen ze uit Climate Action Tracker.
In het geval van China zijn er ook positieve gegevens. "China heeft ook officieel zijn doelstelling voor CO2-neutraliteit vóór 2060 onthuld via zijn ontwikkelingsstrategie voor lage broeikasgasemissies op lange termijn, die voor het eerst werd aangekondigd op 22 september 2020."
gegevens van de Europese Unie.
Hoewel de kaart de landen afzonderlijk analyseert, gebeurt dat niet met de Europese Unie, die als een conglomeraat wordt geanalyseerd. In die zin benadrukt het dat de EU zich ertoe heeft verbonden de uitstoot met 55% te verminderen - onder die van 1990 -, maar op dit moment is dat 52,8%.
“Hoewel deze doelstelling voor 2030 een stap in de goede richting is, nog niet genoeg voor de EU om verenigbaar te zijn met de 1,5°C-doelstelling van de Overeenkomst van Parijs . Nationale emissiereducties van 58 tot 70 procent zijn nodig om de EU-inspanning verenigbaar te maken met de Overeenkomst van Parijs. De EU moet ook meer steun geven aan ontwikkelingslanden voor emissiereducties in het buitenland om ervoor te zorgen dat u een eerlijk deel van de wereldwijde mitigatielast draagt.” Meer informatie hierover vind je via deze link.
Aan de andere kant, rood gemarkeerd, bevinden zich landen zoals: Onder andere Rusland, Brazilië, Mexico, Indonesië, Zwitserland, Thailand, Vietnam en Australië.
IPCC SR1.5 heeft aangetoond dat, ongeacht of de vereiste emissiereducties in 2030 worden gehaald of niet, het vermogen om de opwarming te beperken tot 1,5 C nog steeds sterk in gevaar komt.