Genghis Khan en zijn horden trekken erop uit om 'de wereld' te veroveren op de rug van hun stoere paardjes.
De grootste oude rijk Het werd gevormd door groepen herders en herders van de nomadische stammen van Centraal-Azië. Ze onderwierpen heel China, vielen Japan binnen en bereikten Europa, waarbij ze de gebieden bezetten van wat nu Oekraïne is.
De Mongoolse stammen, diep feodaal en in conflict met elkaar, waren verenigd als hordes onder het bevel van de charismatische Genghis Khan, en op de rug van hun kleine maar resistente paarden gingen ze op weg om de wereld te veroveren en lieten ze rivieren van bloed en verschroeide aarde achter.
De Mongolen van de 12e eeuw waren, net als die van vandaag, mensen die in de meest extreme klimatologische omstandigheden leefden en zonder beschutting in stenen gebouwen. Dat, samen met een dieet dat fundamenteel gebaseerd is op vee - het land van Mongolië is onbebouwbaar-, vervalst een taai volk dat in staat is zichzelf met geweld op te dringen wie zou hem tegenkomen.
Sierlijke deur bij de Erdene Zuu Khiid-tempel, Mongolië.
EEN IMMATERIEEL RIJK
Een rijk van nomaden is precies dat: iets kortstondigs, waarvan de erfenis op dit moment de... prachtige en ongerepte natuurlijke landschappen van hun geboorteland, evenals het behoud van voorouderlijke manieren van leven, maar weinig anders. Toch zijn er in het hart van Mongolië nog steeds de onbeduidende overblijfselen van wat de hoofdstad was van het rijk dat een derde van de wereld domineerde: Karakórum of Jarjorin, een ongewone culturele bestemming in een land waarvan de belangrijkste attracties natuur en avontuur zijn.
Jarjorin ligt aan het einde van de Orkhon-vallei, 373 kilometer van de huidige hoofdstad Ulaanbaatar. De enige manier om er te komen is met de auto, en de goede geografische ligging, aan de samenvloeiing van de belangrijkste toeristische circuits in Mongolië, maakt het een perfecte plek om meer te leren over de geschiedenis van het land en om los te komen van de steppe of de woestijn.
Panoramisch zicht op Karakoram (Mongolië) vandaag.
Het begin van de stad gaat terug tot 1218, toen de eerste soldaten van Genghis Khan een permanent kamp opzetten in de buurt van de rivier de Orkhon. Ondanks de uitbreiding van zijn territoriale domein met enkele miljoenen vierkante kilometers, het rijk werd geregeerd vanuit een handvol yurts. De stad verrees als zodanig pas in 1235, toen de opvolger van Genghis Khan, Khan Ogodei, opdracht gaf tot de bouw van een ommuurde omheining en een paleis voor het bestuur van het rijk.
De glorie van het rijk bloeide op in wat altijd een anomalie was in de nomadische Mongoolse cultuur: een hoofdstad. In de decennia na Genghis Khan, sjamanistische tempels en de meest extravagante monumenten, als een zilveren boom door een Franse kunstenaar gevangen op een Mongoolse expeditie op de Balkan. Uit deze boom daalden vier gouden slangen af die liters alcohol uit hun mond spuwden tijdens de festiviteiten die de hoofdstad organiseerde.
Muren in Karakorum, hoofdstad van het Mongoolse rijk in de 13e eeuw.
BOEDDHISTISCH KLOOSTER
De stad werd destijds een belangrijk regionaal stedelijk centrum, maar werd aan het einde van de 14e eeuw in de as gelegd, toen het werd binnengevallen door het Chinese leger van de Ming-dynastie. Later, aan het einde van de 16e eeuw, met de komst van het boeddhisme in Mongolië, werd op de ruïnes van de oude keizerlijke stad een imposant kloostercomplex gebouwd.
De Erdene Zuu Khiid-klooster het duurde in totaal drie eeuwen voordat de muur eromheen was voltooid. Daarbinnen waren kloosterscholen en boeddhistische tempels die Mongoolse architectuur vermengden met invloeden uit andere delen van Azië. In die eeuwen, Jarjorin kwam naar voren als een van de belangrijkste culturele centra van Azië en herstelde een deel van de vergane glorie.
Het duurde drie eeuwen om het Erdene Zuu Khiid-klooster in Mongolië te bouwen.
Het kloostercomplex onderging echter een lot dat vergelijkbaar was met dat van zijn voorganger, de keizerlijke stad met de komst van het communisme in de Sovjet-Unie: de religieuze zuiveringen van 1939 verwoestten het klooster en nauwelijks Vijf tempels bleven over, waarvan er drie overblijven Vandaag, naast de muren. Buiten hen overleeft de rechthoekige en zielloze stad die de vooruitgang van de USSR beloofde en dat bleef precies dat, een belofte.
Ondanks dit is het de enige plek in Mongolië waar je je de overblijfselen kunt voorstellen van de tijd van Genghis Khan en de latere Mongoolse boeddhistische opwekking. De gebouwen, die opnieuw worden bewoond door boeddhistische monniken, vormen een uitstekende gelegenheid om deze religie te leren kennen buiten de meest terugkerende plaatsen in andere delen van het Aziatische continent.
Nog een van de overgebleven tempels in Karakorum, Mongolië.
PLAATS VAN PASSAGE
Jarjorin is meestal druk. Het is de enige toeristische bestemming in Mongolië, dat wil zeggen, er zijn geen avonturen in het midden van de afgelegen natuur. Het kan in een halve dag worden bezocht, zoals stop richting de Orjon-vallei, naar de Gobi-woestijn naar het zuiden, of naar de natuurlijke schatten van de meren Blanco en Khovsgol naar het noordoosten.
Omdat het een doorgangsgebied is, Het heeft een paar goede restaurants en een grote souvenirmarkt waar het niet te veel is om souvenirs te halen om naar huis te gaan, want in de rest van het land is het bijna onmogelijk om ze te vinden.
Voor de winkels zijn er ook locals die zich op de traditionele manier kleden en met enorme adelaars op hun armen, belust op foto's met toeristen in ruil voor een paar munten. Dit kan echter op authentieke wijze worden ontdekt in de afgelegen regio's van het Oosten, waar de herinneringen aan het rijk van de Khan veel echter zijn dan de weinige gebouwen en ruïnes die getuigen dat, een paar eeuwen geleden, Jarjorin was de hoofdstad van het grootste rijk uit de oudheid.
Sommige locals kleden zich traditioneel om foto's te maken met reizigers.