Het gebruik van mobiele telefoons bij kinderen is in verband gebracht met het risico op obesitas
Het scenario is al gebruikelijk: je komt een restaurant binnen en overal waar een kind is - van welke leeftijd dan ook - is er een mobiel of een tablet op zijn gezicht geplakt. Het lijkt niet uit te maken dat de American Academy of Pediatrics adviseert om vóór de leeftijd van twee jaar blootstelling aan het scherm volledig te vermijden en de tv uit te zetten tijdens kindermaaltijden.
niet eens dat ze zijn uitgebreid onderzoek gedaan naar de negatieve effecten van deze blootstelling naar het virtuele in de cognitieve ontwikkeling van kinderen op gebieden variërend van academische resultaten tot agressiviteit, via taal, aandacht en slaap (zoals verzameld in Effecten op de cognitieve ontwikkeling van kinderen van chronische blootstelling aan schermen).
Het is goed?
Het gebruik van schermen gedurende meer dan twee uur per dag is zelfs in verband gebracht met een tot vijf keer grotere kans om te beginnen met roken - met betrekking tot de kinderen die ze minder dan die tijd gebruiken -, zoals onderzocht in Televisiekijken en beginnen met roken onder de jeugd.
En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat kinderen die voor een scherm eten een veel hoger risico hebben op lijden aan obesitas dan degenen die dat niet doen, zoals vermeld in deze studie uit 2011 en deze gepubliceerd in 2017.
Om alle alarmen te negeren, is het duidelijk dat de voordelen die ouders ervaren wanneer ze hun kinderen een mobiel geven terwijl ze eten, zeer krachtig moeten zijn. Ze worden bijvoorbeeld verdedigd door AJ Ratani en Natasha Sandhir, ouders van de driejarige Aarav, en auteurs van het reisblog De 2 idioten reisblog .
“ We raden het gebruik van apparaten tijdens de maaltijden ten zeerste aan in een restaurant - hoewel we onze zoon persoonlijk liever in apps stoppen die leerzaam zijn en waar hij van kan leren. Daarbij genieten we van ons eten en terwijl hij afgeleid is, maken we van de gelegenheid gebruik om nieuwe gerechten te proberen -hij heeft op deze manier allerlei keukens geprobeerd tijdens onze reis rond de wereld-", leggen ze uit aan Traveller.es.
De familie heeft al 31 landen gereisd, waarin ze bijna 100 bestemmingen hebben bezocht. In elk van hen heeft Aarav voor een scherm gegeten. "We begonnen ze te gebruiken toen we zes maanden oud waren, we gebruikten ze in restaurants tijdens onze reizen over de hele wereld en we gebruiken ze nog steeds als we uit eten gaan", zeggen ze.
Daarom beschouwen ze als voordelen van deze praktijk dat volwassenen "van hun eten kunnen genieten en samen tijd kunnen doorbrengen", en dat het kind nieuwe voedingsmiddelen uitprobeert en leert van educatieve apps. Het enige nadeel dat ze aan de methode vinden, is dat er minder interactie is met het kind in restaurants "hoewel we niet geloven dat dit een probleem is, aangezien we hebben veel contact met hem buiten hen ”, bevestigen ze.
de psycholoog Ramon Nogueras is echter niet dezelfde mening toegedaan. “ Het is absoluut niet aan te raden om elektronische apparaten te gebruiken om kinderen te vermaken tijdens het eten in restaurants, om verschillende redenen. De eerste is dat de interactie met de ouders iets veel belangrijkers en een grotere beloning voor hen is dan een scherm."
toeristen van de toekomst
"De tweede is dat we ongewenst leren versterken, omdat kinderen moeten beetje bij beetje leren om met andere volwassenen om te gaan zonder dat ze schermen nodig hebben. De oplossing om ze te leren is niet om ze een verslavende afleiding te geven”, stelt hij.
Sterker nog, hij vindt het niet eens een goed idee wanneer het kind educatieve toepassingen gebruikt, omdat volgens hem “ er is geen bewijs dat deze apps, net als cognitieve trainingsapps, enig verschil maken ”. En hij benadrukt: "Ik heb twee kleine meisjes en ik begrijp dat het soms zwaar is, maar die tijd met de kinderen is quality time, het is de definitie van quality time", houdt hij vol.
"Effectiever is het om kinderen geleidelijk aan te leren rustig te eten en deel te nemen aan de situatie. De kinderen moeten de kans krijgen om deel uit te maken van het evenement, geen pijn in de kont die moet worden vermaakt en niet lastig gevallen”, legt Nogueras uit.
AJ Ratani en Natasha Sandhir zijn echter Trots op het gedrag van uw kind aan tafel: "Niemand heeft ooit slecht naar ons gekeken omdat we onze zoon vermaakten met technologie. In feite bijna het tegenovergestelde: de meeste gezinnen met wie we praten, vertellen ons hoe goed ons kind is tijdens het eten en dat hebben we voor 100% te danken aan de apparaten”, reflecteren ze.
“ Voor kinderen zorgen is al ingewikkeld genoeg zoals het is, en als je eenmaal kinderen hebt, is het moeilijk om als stel tijd te hebben. Dus als we uitgaan, helpen apparaten ons om de ruimte en tijd te creëren om met elkaar te communiceren. Ik denk dat er een leeftijd zal zijn waarop we willen dat hij deel uitmaakt van dat gesprek, maar het is geen drie jaar oud", legt het stel met een glimlach uit.
"Het is onze tolerantie die is veranderd"
Echter, naar de mening van Nogueras, wanneer ze willen dat hun kind deelneemt aan het gesprek, zal het vrij moeilijk zijn om zich los te maken van de schermen. “Als ze die gewoonte willen veranderen, moeten ze dat begrijpen er zal enige weerstand zijn van de kant van het kind. Elk proces van uitsterven brengt in eerste instantie een toename van het gedrag met zich mee dat we willen elimineren. Ten tweede is het gemakkelijker om de overstap te maken als ze een alternatief krijgen (breng speelgoed, kleurpotloden en iets om mee te schilderen mee). Ten derde moeten we onze verwachtingen bijstellen: als we met kinderen zijn, is het normaal dat ze van tijd tot tijd onze aandacht opeisen of ons storen met hun spullen. Dit is een kans om beetje bij beetje te leren om niet te onderbreken, om een beurt te vragen om te spreken, om zittend en kalm te eten. Doorzettingsvermogen is de sleutel en geeft betere resultaten op middellange en lange termijn”, legt hij uit.
“Serieus, we hebben al duizenden jaren kinderen bij maaltijden, feesten en evenementen en er is niets gebeurd. Het probleem is niet dat kinderen zich als kinderen gedragen. Zijn gedrag is niet veranderd. Het is onze tolerantie die veranderd is”, besluit de expert.