'Doctor Zhivago', het grote succes van Cine Paz.
13 november 1943, de film vrede opent zijn deuren op nummer 125 Fuencarral straat. De première film is Voordat u instapt, laat u uitstappen, Julio de Fleischner, met Valerio León en María Dolores Pradera. Een eenpersoonskamer, groot scherm en 999 zitplaatsen. De film was in zwart-wit te zien en in plaats van trailers voor de sessie ontsnapte niemand aan het zien van de No-Do, Nieuws en Documentaires die precies het Franco-regime verplicht stelde in hetzelfde jaar dat Paz opende.
Naar zwart vervagen. 75 jaar later. De Cine Paz is nog steeds open en viert een bijna uniek jubileum. Het is de vierde oudste bioscoop die nog open is in Madrid. Een prestatie, een prestatie, een prestatie. Sinds 1997 heeft het niet langer een eenpersoonskamer met 999 zitplaatsen, maar vijf van verschillende groottes. Maar het is nog steeds een referentie in de stad, een pijler van de Chamberí-wijk, een plek met trouwe parochianen die voor de ingang arriveren zonder het billboard te hebben geraadpleegd.
"We hebben zulke trouwe kijkers dat ze de bode direct komen vragen welke film ze nog te zien hebben, of welke het meeste succes heeft", legt hij uit. Carolina Góngora, derde generatie van de derde familie die de leiding heeft over Cine Paz. De bodes ze zijn meer voorschrijvers in Paz dan Carlos Boyero. Nog een reden voor hen om daar te blijven ("Wij zijn de enigen die ze houden", zegt Carolina).
De grote zaal met 999 zitplaatsen.
Caroline's grootvader Maximiliano García Álvarez kocht de Paz in 1978. Het was de laatste van de 14 bioscopen die het in Madrid had. Tegen die tijd was deze bioscoop al een maatstaf voor zijn films en zijn technologische vooruitgang. "In 1951 had hij het eerste succes en ook met de eerste kleurenfilm, De droom van Andalusië –met Carmen Sevilla en Luis Mariano–, Het stond 19 weken op de affiche en werd gezien door 319.000 kijkers”, vertelt Caroline.
In 1959 was het de eerste bioscoop die het Todd-AO-systeem installeerde, een hol scherm en een tweerichtingsgeluidssysteem dat de bioscoopervaring voor altijd veranderde. "En dat het zo werd genoemd omdat het is uitgevonden door een man genaamd Mike Todd, de derde echtgenoot van Liz Taylor", onthult hij. 1990 is weer een belangrijk jaar om zichzelf als benchmark te vestigen wanneer ze de THX installeren en lanceren met de derde Keer terug naar de toekomst.
Inzending uit 1959 toen ze de ToddAO installeren.
De trouwe kijkers applaudisseren dat de kwaliteit van de ervaring voorop staat (in 2014 sprongen ze over op digitaal en vorig jaar verbeterden ze de theaters), omdat ze filmliefhebbers zijn (of liever, cinefielen, aangezien vrouwen hun beste publiek zijn), maar bovenal zijn ze onvoorwaardelijk geworden voor Paz voor zijn programmering.
Lang voor de komst van multiplexen werden bioscopen geassocieerd met een film omdat een enkele film dagen, weken of zelfs maanden op de rekening kon kosten. voor de vrede Zijn eerste succes was West Side Story, de musical van Natalie Wood en George Chakiris, uitgebracht in 1964, die een jaar op het billboard stond. Twee jaar later verbrijzelde dokter Zhivago zijn record en werd de vlaggenschipfilm van Paz: 481 dagen.
"De jaren zestig in Spanje zijn de gouden eeuw van bioscopen, het is de op één na grootste filmmarkt in Europa", zegt Carolina. "Toen ging hij gemiddeld één keer per maand naar de bioscoop, nu is dat drie keer per jaar."
De zaal bijna hetzelfde 75 jaar later.
En toch blijven ze films programmeren die langer duren dan normaal. Volgens Carolina Góngora is de sleutel de stap die ze hebben genomen om "toon alleen onafhankelijke films van kleine distributeurs", vooral Europese cinema (65%), Latijns-Amerikaans, Spaans... en altijd nagesynchroniseerd. Meer commerciële cinema alleen in de tijd voor de Oscars. Zo hebben ze hun dames loyaal gemaakt.
“Ze zeggen dat we nooit mogen sluiten”, legt Carolina uit, die samen met haar broer, Mariano Góngora, de bioscoop runt. “Iedereen vertelt je een verhaal over Paz, ze kwamen met hun ouders of grootouders, waar ze daarna een hapje aten, wat de eerste film was die ze zagen. Het is een heel buurtbioscoop, al komen er steeds meer mensen uit andere wijken naar ons toe”.
De hal van de kamer in 1960.
En om cinema en al die verhalen geassocieerd met Paz te vieren, samen met Sunset Cinema, heb een cyclus gepland met enkele van die grootste hits van hun billboard. "Net als dokter Zhivago die niet meer op het grote scherm in Madrid is gezien", zegt hij. Ook West Side Story, The Shining, The Great Beauty, Barry Lindon, The Bride's Son, Dog Loves, Dance in the Dark, American Graffiti... "En dan zullen er nog andere klassieke films zijn die de moeite waard zijn om op het grote scherm te zien, zoals" Sabrina, De schemering van de goden, De guateque, Dawn, die niet klein is ", zegt Jesús Mateos, van Sunset Cinema.
Bijna allemaal nagesynchroniseerd en, voor het eerst, sommige in de originele versie om een ander publiek naar deze emblematische hoek van Chamberí, "een van de meest filmminnende buurten van Madrid", zegt Mateo.
Een van die films die altijd met Paz wordt geassocieerd.