Clara Díez en een Savel door Airas Moniz
Op een dag keek ik naar een kaas en mijn leven veranderde . En ik zeg keek, want zelfs voordat ik het probeerde en me realiseerde dat een wereld van texturen, aroma's en smaken ging schuil achter een eenvoudig voedsel , Ik kon het in hun geblaf voelen, gewoon door naar ze te kijken. Die ruwe blaffen wanneer zich een soort geotrichum-schimmel op hen ontwikkelt, of die samensmelting van grijzen wanneer het de penicillium is die ze bewoont, of zelfs in een van de blauwe kaas , met zijn grotten die uitnodigen om naar binnen te sluipen, zoals Alice in Wonderland bij het volgen van het konijn gaat hij het hol in.
Elke cultuur heeft melk op een andere manier begrepen, en dus zoveel soorten kaas in de wereld , inspelend op de vele manieren waarop elke regio, of zelfs elke individuele kaasmaker, naar melk heeft gekeken en heeft begrepen wat ze eruit konden halen, hoe ze het konden transformeren, waardoor een wereld van oneindige mogelijkheden werd geopend. Maar dat is pas de laatste stap: koeien, geiten of schapen, die zich voeden met de grassen om hen heen , hebben ze eerst gedefinieerd hoe het zou zijn die melk , zo linken de kaas , onherroepelijk naar zijn territorium, naar de productieomgeving, die zal worden afgebeeld en ingelijst in de resulterende kaas. Kaas, als portret van een territorium.
Clara Diez snijdt een Savel door Airas Moniz
Ik heb geleerd de wereld te zien vanuit een melkachtig perspectief : Ik begrijp beter de verschillende culturen, de relevantie van de geografische eigenaardigheden van elke regio en hoe deze van invloed zijn op de manier waarop de inwoners leven, zich gedragen of eten. Door met hun herders te praten, heb ik hun geschiedenis beter begrepen en ben ik de landelijke omgeving gaan zien als de meest geschikte omgeving om te begrijpen waar we vandaan komen, waar gaan we heen , ja wat is onze relatie met de aarde en met alles wat het ons biedt?.
Evenzo heeft kaas me doen reizen. Ik heb met hem naar verschillende delen van de wereld gereisd , en ik heb me verdiept in verschillende culturen door van zijn kaastradities, van zijn fermentaties . Ik herinner me dat ik op een avond gefermenteerde melk dronk met leden van een Maasai-stam in Afrika. Cheese heeft me naar de meest afgelegen plekken gebracht. Al hoef je niet zo ver te gaan. Elke hoek van ons land wordt bepaald door de veelheid van zijn kazen: van Vigo naar Cádiz, via Ciudad Real of Valladolid , zijn landelijke omgeving bezaaid met zoveel kaasmakers die het gebied opnieuw interpreteren en definiëren door middel van hun creaties.
Kaasstilleven door Airas Moniz
Cheese heeft me ook geleerd het verstrijken van de tijd te begrijpen, om veroudering, rijping als een natuurlijk proces te accepteren dat, altijd, altijd, voegt nuance en complexiteit toe . Ik heb ook geleerd dat alles een kwestie van smaak is, en dat er in de meeste gevallen geen absolute waarheden zijn, dat alles in de nuances zit, en dat soms, de bittere, logisch zijn en dat goed passend, ze voegen rijkdom en karakter toe aan ons leven.
Kaas is het leven zelf, en mijn leven is kaas. dankzij de kaas.