Monte Verità, de prequel van de hippiebeweging
In 1900 zeven mannen en vrouwen gingen naar de Zwitserse alpen op zoek naar een plek waar ze hun ideaal van samenleven vorm kunnen geven. Ze vonden een heuvel in de buurt van Ascona, een klein stadje in het kanton Ticino. Vanaf de top werd een brede horizon gedomineerd de vallei en het Lago Maggiore.
Onder hen was Henri Oedenkoven , zoon van een welvarende Belgische industrieel, en zijn partner, Ida Hofmann. Ze kochten het pand en gaven het de naam van Monte Verità: de berg van de waarheid.
Deze waarheid zinspeelde niet op een absoluut concept. Hij verzette zich tegen wat de oprichters beschouwden als de leugen van de industriële samenleving. Het doel was: maak een sanatorium om non-conformisten een kans te bieden om kennis en spirituele ontwikkeling.
Een sanatorium voor non-conformisten
Het vegetarische dieet, gendergelijkheid en gemeenschap met de natuurlijke omgeving vormden de basisprincipes van de coöperatie. De geest was inclusief, open voor voorstellen van nieuwe leden. De routine ontwikkelde zich rond tot nudisme, zonnebaden, sporten, vrije liefde, tuinieren, onthouding van alcohol, handenarbeid en dansen.
In Monte Verità bestonden zeer diverse stromingen. Anarchisten, feministen, socialisten, voorstanders van psychotherapie en natuurmystici ze kwamen op zoek naar een idee van vrijheid.
De mannen lieten hun haar en baard groeien; de vrouwen droegen witte kleren en sandalen. In de pers stonden ze bekend als 'op blote voeten profeten' of 'radijs apostelen' . De aandacht, het schandaal, was gericht op zijn vermeende promiscuïteit.
ik weet ze bouwden blokhutten waarin de zon en de berglucht doordrongen; hij groeide op tuin teelt ; een naaister bood de nieuwkomers kleding aan die bij het leven van het sanatorium paste; je hebt jezelf gebouwd n gemeenschapsgebouw in modernistische stijl; op het dak werd de zon aanbeden in een nudistensleutel.
Monte Verità, een hippieparadijs in de Zwitserse Alpen
Een niet-formele, natuurlijke en expressieve dansschool werd opgericht op zoek naar bevrijding door muziek. De dansen werden beoefend in de bergvelden. De regel, cirkeldans, in een cirkel, was de kenmerkende uitdrukking van deze non-discipline.
In de 1904 Winterzonnewende viering, een dennenboom werd geïnstalleerd in de eetkamer van het gemeenschapsgebouw. Er werd een groot vreugdevuur aangestoken, de vrouwen zongen, Ida gaf een pianorecital, Goethe werd voorgelezen en de avond werd afgesloten met een dans.
Beroemde mensen stroomden toe. Isadora Duncan, Paul Klee, dadaïst Hugo Ball, Thomas Mann, Franz Kafka, D.H. Lawrence, Trotski en Freud Ze kwamen in het sanatorium terecht.
Otto Gross, leerling van Freud, speelde hij een essentiële rol in de ideologische ontwikkeling van de coöperatie. beschouwd als zijn missie vrouwen te bevrijden van het patriarchaat door lichaamsbewustzijn en seksuele vrijheid. Het radicalisme van zijn voorstellen verwijderde hem van de psychoanalytische school, waarin Jung het leiderschap op zich nam. Zijn voorliefde voor verdovende middelen hij was geen uitzondering onder de leden van het sanatorium.
De jaren van pracht en praal van Monte Verità gingen door tot het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het gezag van Ida en Henri bleef behouden ondanks kritiek van anarchisten. Deze ze verwierpen het gebruik van geld en staarde sceptisch de geleidelijke commercialisering van het project. Het strikte werkregime, met diensten die tussen de 10 en 12 uur duurden, leidde tot de verlating van veel van zijn leden, die verspreid waren in de Ticino-vallei.
Monte Verità advertentie
In zijn memoires, de anarchist Erich Mühsam zegt: „Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat kauwde ik op appels, pruimen, vijgen en noten. Het was verschrikkelijk. Toen mijn kracht wegebde, protesteerde ik tegen de directeur. Dit maakt me kapot, zei ik tegen hem. Het kan zijn, antwoordde hij, maar in ieder geval zou er niets met jou verloren gaan.
De getuigenis weerspiegelt de onbetwiste autoriteit van Henri Oedenkoven. Hij kan niet als een goeroe worden beschouwd, maar samen met Ida een managementstructuur in het leven geroepen die de besluitvorming monopoliseerde. Zijn woning, Casa Anatta, had elektriciteit en stromend water. gehouden een rustieke, alpine luxe die verre van de geest van de cabine was.
Hotel in Bauhaus-stijl gebouwd toen utopie eindigde
De waarheid is dat, ondanks de versoepeling van hun ascese, het paar, verbonden door een open en vrije relatie, wist het naast elkaar bestaan van stromingen die vaak ideologisch onverenigbaar waren, in stand te houden. De eclecticisme en gebrek aan samenhang die aan hen werden toegeschreven, veronderstelden het beste bindmiddel in Monte Verità.
Zijn **vertrek in 1920 naar Brazilië** en de verkoop van het pand aan de bankier en verzamelaar Edward von Heyt Ze maakten een einde aan de utopie.
Het modernistische gebouw werd gesloopt en op zijn plaats Emil Fahrenkamp bouwde een hotel in de stijl van het Bauhaus. De enclave behield de aantrekkingskracht van mythen. De locarno vallei was geworden in plaats van toevluchtsoord voor culturele en politieke dissidenten, beschermd door de Zwitserse autoriteiten.
Het toevluchtsoord van culturele en politieke dissidenten
EEN welwillend microklimaat en onderzoek naar hun tellurisch-magnetische eigenschappen zij verbeterden een geest van asiel die duurde tot de Tweede Wereldoorlog.
In de jaren 70, het project Oedenkoven vond een weerklank in de hippiegeest, die de terugkeer naar de natuur, vrije liefde, gelijkheid en vegetarisme als essentiële waarden veronderstelden.
De Monte Verità Foundation is tegenwoordig gevestigd in het hotel gebouwd in 1920, Casa Anatta en andere woningen die zijn geïntegreerd in de oude coöperatie. de commissaris Harold Szemann , nauw verbonden met de vallei, was verantwoordelijk voor het voorstellen van de tentoonstelling die de geschiedenis van het hotel-sanatorium volgt. De samenvloeiing van mislukte pogingen om een samenleving op de rand van een conflict te regenereren het is voor hem de essentiële waarde van Verità.
Uitzicht vanaf het hotel