Matt Damon, verliefd op Marseille.
Matt Damon zegt dat als ze jonger was en naar Frankrijk moest verhuizen, ze in Marseille. In opdracht van Tom McCarthy, de acteur neergeschoten in de zomer van 2019 Een kwestie van bloed (theatrale release 13 augustus), waarin hij een boef uit Oklahoma speelt. Een diep middenwesten die in de olie-industrie werkt in een buitenwijk die wordt opgegeten door werkloosheid en armoede, overleeft opgesloten in een wereld van korte horizonten totdat een familieongeluk hem dwingt de Atlantische Oceaan over te steken. Zijn dochter (gespeeld door Abigail Breslin) Ze is veroordeeld in een gevangenis in Marseille, beschuldigd van het vermoorden van haar partner en kamergenoot. Damon als Bill Baker besluit haar te gaan bezoeken, haar kleren en wat persoonlijke dingen mee te nemen.
Aangekomen in Marseille schiet het verloren in de vertaling-ding tekort. Deze Amerikaan, die we allemaal zouden beoordelen als een Trump-kiezer (hij ontkent het zelf niet, hij zegt alleen dat hij niet kan stemmen omdat hij in de gevangenis zat), zegt zelfs met moeite "merci". Het gaat met het "ja, mevrouw" vooruit en het hoofd zakt, voelt raar, maar valt op, zelfs als je dat niet wilt: zijn pet, zijn werkmanslaarzen, zijn sik.
Het blijft niet onopgemerkt.
"Het idee was dat Bill waarschijnlijk nog nooit buiten de Verenigde Staten was gereisd, laat staan naar een plaats die hem zo weinig bekend was als Marseille", legt hij uit. Phil Messina, artdirector van de film, verantwoordelijk voor het vinden van de locaties en het transformeren van sommige ervan. Het kosmopolitische en bruisende Marseille is hem volkomen afstandelijk en vreemd. Regisseur en scenarioschrijver Tom McCarthy (Oscar-winnaar voor Spotlight) koos er bewust voor. Ik wilde iets tegenovergestelde van die stad in Oklahoma (Stillwater, zoals de originele Engelse titel) en bovendien was hij eerst verliefd geworden op de havenstad door de romans van Jean-Claude Izzo en dan persoonlijk op zoek naar een plek om het script te plaatsen dat hij 10 jaar geleden was begonnen en dat hervat in 2016 met de komst van Trump aan de macht, geschokt door de polarisatie van zijn land en de wereld.
Het licht van de Côte d'Azur.
Een kwestie van bloed, in feite verpakt in een plot van noir-thriller en familiedrama stuurt een boodschap van empathie en ruimdenkendheid die wordt bereikt door te reizen, het huis te verlaten. Damon speelt geen andere Bourne. De film is een spiegel voor ons vandaag. Een metafoor die McCarthy ook gebruikte in zijn manier van fotograferen. "In Oklahoma gebruiken we dolly's en mounts, en andere lenzen", zegt de regisseur. "Ik wilde op een bepaalde manier fotograferen, zodat het gewicht en de stagnatie van Bills leven in Oklahoma voelbaar was." Vaste, gesloten shots die zijn eenzaamheid en geslotenheid overbrengen. “Dan gaan we naar Marseille en ik wil dat je de energie van de camera in de hand en de levendigheid van die stad voelt. Het dient om de twee werelden waarmee we te maken hebben te onderscheiden”, besluit hij.
"Stilwater is vlak, zeer ruim en rustig." In plaats van, Marseille rijst op uit de zee, het is ingewikkeld, lawaaierig, met gezichten uit veel verschillende landen. En er zit een lampje in. Dat licht. “Een van de redenen waarom ik van Marseille hou, is het licht; Er is een reden waarom het zuiden van Frankrijk al eeuwenlang schilders aantrekt. Dat wilden we weerspiegelen”, rechtvaardigt de filmmaker die, om te voorkomen dat de Fransen op hem sprongen, als co-auteurs van het script met twee zwaargewichten van de Franse cinema telde: Thomas Bidegain en Noé Debré (stamgasten van Jacques Audiard).
De steegjes van Marseille.
Marseille is niet zomaar een personage, zij is de hoofdpersoon. Het staat op de voorgrond, terwijl Bill (Damon) er doorheen gaat, probeert zich onopvallend te houden, onder andere immigranten werkt en gerechtigheid zoekt voor zijn dochter. Het is geen toeristisch, geïdealiseerd Marseille, het is een heel echt, levendig en realistisch Marseille.
Onder de plaatsen waar we hand in hand liepen met de acteur: de voorstad van Kalliste, een wijk in het noorden van de stad met enorme vervallen flatgebouwen waar verschillende immigrantenculturen wonen. "Toen je er eenmaal was, in het midden ervan, was het als een wereld op zich", zegt Messina. “Er was een toren die ze aan het slopen waren, dus gooiden ze dingen uit de ramen, zoals bedden en meubels. Het was een verwoestende omgeving om in te verkeren. Wat Tom en mij het meest opviel de eerste paar keer dat we gingen kijken, is dat er overdag een niveau van normaliteit is dat 's nachts volledig verandert. Het is een gemeenschap. Het is multidimensionaal. Tom wilde niet vervallen in het idee dat het een vreselijke plek is waar alleen slechte dingen gebeuren. Er zijn daar ook goede mensen."
Matt Damon en Tom McCarthy.
Als er vooroordelen zijn, vliegen die in de film beide kanten op: tegen het Franse liberale cliché dat ze speelt Camille Cotin en tegen de Amerikaanse veiligheid Matt Damon. Kwestie van bloed is precies die klap om vooroordelen en oordelen te beëindigen. En er is geen betere plek om dat te doen dan in Marseille. In zijn hete straten en in zijn tumultueuze Stade Velodroom, thuisbasis van Olympique de Marseille.
“Marseille is een ongelooflijk mooie stad en dan loop je de stad uit en vind je jezelf de Calanques, die zijn als een aantal verbazingwekkende canyons die het water in de loop der jaren heeft uitgehouwen - waar Bill en zijn dochter het goed maken", zegt Matt Damon. "Ik hoop dat de film aanvoelt als een ode aan Marseille, want het is echt een bijzondere plek."
Matt Damon en Camille Cottin, het rijke gezicht van Marseille.