Uitzicht vanuit een van de kamers van het Tuba hotel
'Hier woonde een bar.' Als ze wilden, zouden ze een plaquette met zo'n zin kunnen plaatsen op deze magische plek die inderdaad het bewijs heeft van zijn verleden als bar en restaurant. terug in 1908.
In die tijd waren er maar weinigen die de zomer in Marseille doorbrachten, veel meer die visten en een drankje dronken in de zon, dus het was niet tot 1946 wanneer, na herstel van de schade geleden door de bombardementen van de Tweede Wereldoorlog, de joint werd het hotel Les Roches Blanches. Ja, in een klein hotel van die idyllische, van die van dromen met goddelijke tijden.
Sfeer en hangmatten in Tuba, op een klif aan de kust van Marseille
In de jaren 70 kwam daar een pizzeria bij; later verdeelde de toeristische ontwikkeling het in twee ruimtes, het restaurant l'Escale en de Kon Tiki-club, en sindsdien In de jaren 80 beleefde het zijn gouden eeuw en werd het een fenomenale duikclub. met partners zoals de geweldige freediver Jacques Mayol, bijgenaamd "de dolfijnman", en Albert Falco, kapitein van de legendarische Calypso van Jacques Cousteau. Bijna niets.
Tuba, van een mythische duikclub tot een klein hotel aan zee
Deze proloog, eerder een snelle trip naar het verleden, was nodig om beter te begrijpen wat er een paar weken geleden gebeurde en wat in Condé Nast Traveler vertellen we je in primeur voor Spanje omdat de makers het zo wilden: Tuba, de emblematische schuilplaats van Goudes , gelegen aan de kust van Marseille en voor de fotogenieke Calanques - die glinsterende kliffen die in zee instorten -, is teruggekomen om te blijven. Maar vertel het aan niemand.
Grégory Gassa, uit de modewereld, en Fabrice Denizot, filmproducent, besloten hier te ankeren met de emotie van iemand die weet dat ze een schat hebben gevonden. De architect Marion Mailaender, jeugdvriend van Greg en Fab, had de taak, niet gemakkelijk, om deze 350 vierkante meter weer tot leven te brengen zonder de reden van dit alles uit het oog te verliezen: de extreme sublimatie van het mediterrane leven, ontkoppeling en, waarom zeg je het niet, luiheid.
De huisjes van Goudes
Om dit te doen, kon hij niet – of liever, hij wilde niet – de herinnering aan E-1027, het huis dat Eileen Gray en architect Jean Badovici, redacteur van het tijdschrift L'Architecture Vivante, gebouwd aan het einde van de jaren 1920 in Roquebrune-Cap-Martin en dat Le Corbusier, als dank na een verblijf van een paar dagen, versierd met muurschilderingen die Gray met afschuw vervulden zodanig dat hij er nooit meer een voet heeft gezet. De villa – en haar muurschilderingen – is vandaag een icoon van het modernisme dat erin is geslaagd te blijven staan omdat kunst aan de Côte d'Azur zelden vervaagt.
Een van de vijf kamers van Tuba
En ja, we zijn weer in het verleden gesprongen, de plaats maakt het onvermijdelijk, wanneer we hier zijn gekomen om over het heden te praten. Die in deze schuur, want een schuur is toch met maar vijf kamers en veel kunst, degene die ze zouden politie Thomas Mailaender – Zijn idee is om de beeldend kunstenaar uit te nodigen Julien Bertier, wiens werk? liefde liefde het is een boot die schipbreuk lijkt te lijden in de zee – en Emmanuelle Luciani, wiens collectief van kunstenaars, Southway-studio, hij heeft een groot fresco op de voorste treden gemaakt en voor elke badkamer een kleitegel gedecoreerd. Een niets anders. Aanraken.
De decoratie, hoewel we het woord "minimalistisch" niet willen zeggen, is het wel. Laten we het beter eens zijn dan het gaat om eenvoud, om puurheid, ze spreken zelfs over “eerlijkheid”: zeegrassen, gejodeerd timmerwerk, sneeuwwitte lakens, multiplex hoofdeinden van boottype, kleine schilderijen en souvenirs en pijpkapstokken van de kunstenaar Elvire Bonduelle bestaan naast de mediterrane vreugde van het restaurant, voor 80 personen en met twee terrassen die je nooit meer wilt verlaten.
je wilt nooit meer weg
De chef Bruno Bousselmania werkt met het lokale product, wat nog meer, om heel duidelijk te maken waar we zijn en waarom, terwijl Mika animeert de bar na door de Bachaumont hotelbar te zijn gegaan onder leiding van Experimental Group. Alles blijft in Frankrijk, dat wel.
Hoek met lokale ambachten, boeken en souvenirs
Nee, verwacht in Tuba niet de badjas aan het voeteneinde van je bed. In plaats van het typische, want hier is niets zo typisch als het lijkt, een masker, vinnen en een snorkel wachten op je in je kamer om je eraan te herinneren dat dit ooit een duikclub was en dat je Mayol en zijn bende kunt nabootsen samen met de instructeurs van Beuchat Duiken.
Wie liever vanaf de oppervlakte van de zee geniet, heeft die ook binnen handbereik: twee boten bieden bezoeken aan het eiland Maïre en de Friuli.
Het zal door eilanden zijn, het zal over zee zijn. Dezelfde die, verdomme, we gooien elk jaar meer dan 600.000 ton plastic weg, daarom zie je hier geen enkel wegwerpartikel, geen ingepakte zeep of een rietje om in je mond te stoppen. Een "groene kaart" verwelkomt gasten en herinnert alle gebaren om te adopteren voor een zo ecologisch mogelijk verblijf.
Anders niets doen. Laat luiheid je overvallen.
*Dit rapport is gepubliceerd in de nummer 141 van het Condé Nast Traveler Magazine (september). Abonneer u op de gedrukte editie (11 gedrukte nummers en een digitale versie voor € 24,75, door te bellen naar 902 53 55 57 of via onze website). Het septembernummer van Condé Nast Traveler is beschikbaar in ** de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat. **
Mediterraan licht dat een kamer binnenkomt