De retraite zonder ons
Onze opsluiting heeft met zich meegebracht de bevrijding van de natuur . De afgelopen twee maanden hebben we kunnen zien hoe de hemelen hebben die grijze mantel verwijderd die hen bedekte , Wat beren vrij rondlopen door de straten van Barcelona of als herten rusten onder kersenbloesems van de stad Nara, in Japan.
Hetzelfde is gebeurd in stadsparken, waar ondanks het feit dat de tralies strak en strak gesloten zijn, de lente is erin geslaagd om naar binnen te sluipen en elk hoekje en gaatje over te nemen. En zo demonstreert 'El Retiro zonder ons' het. Dit is het park', de grafische kroniek ondertekend **Madrid fotograaf Antonello Dellanote. **
Stilte en natuur heersen in het park
“Ik begon me professioneel toe te leggen op fotografie richting het jaar 2010 en sinds toen Ik heb de stad Madrid gefotografeerd en meer specifiek El Retiro. Voor de gemeenteraad maakte ik in 2017 een catalogus met afbeeldingen van de monumenten van de stad. Ik deed ook mee met mijn foto's in het kandidatuurdossier van de as Prado-Retiro tot Werelderfgoed. Daarnaast werk ik meestal samen met de Koninklijke Botanische Tuin ’, legt hij ons uit.
Dankzij de blik van Dellanote, die dat altijd heeft overwogen fotografie is een venster naar schoonheid en kennis, We hebben de kans gehad om te zien hoe een van de meest bezochte groene longen van de stad ** voor het eerst in decennia volledig verlaten blijft. **
De schoonheid van snapshots is er om gezien te worden, maar we vragen ons af welke sensaties had de tevens schrijver en verspreider tijdens een wandeling waarin de stilte alleen gebroken door het getjilp van vogels, en zijn paar reflexcamera's waren zijn enige metgezellen.
“Natuurlijk voelde ik het voorrecht om De retraite voor mezelf. Maar ook de verantwoordelijkheid om goed documentatiewerk te doen dat voor het nageslacht zou blijven. Het eerste gevoel dat ik te zeggen heb, was echter verdriet . In de eerste sessie, die op 18 april was, Madrid werd volledig stilgelegd en dat was ook binnen in het park te merken”, legt uit aan Traveler.es.
Rechts de mythische boten van El Retiro
“Niet alleen was het gebrek aan mensenlevens in het park merkbaar. Er was ook een geweldige stilte die van buiten kwam, iets ongekends. Je kon de pijn en zorgen van die dagen voelen. Maar hoe de geluiden van de natuur werden gehoord, was het meest opvallend. Er waren geen stemmen meer dan die van de wind en de vogels; honderden vogels die zich tegelijkertijd uiten. Een echte pass”, merkt hij op.
Het beste van luchtkwaliteit (schoner dan ooit), het aroma dat het afgeeft, het gedrag van dieren en het uiterlijk van planten zijn de meest opvallende veranderingen die het park heeft ondergaan als gevolg van het coronavirus.
"Veel van wilde eenden die El Retiro als hun woonplaats hadden gekozen, moesten verhuizen naar andere delen van Madrid, terwijl degenen die bleven je vindt ze in delen van het park waar ze normaal niet waren. zijn ook verschenen soorten, zoals de kaneelpot, nog nooit eerder in het park gezien en anderen, zoals de ganzen, hebben voor het eerst in El Retiro gebroed. Ik heb zelfs konijnen zien loslopen rond La Rosaleda!" vertelt hij aan Traveller.es.
Dieren voelen zich vrijer dan ooit
"Het is paradoxaal dat het in een alarmsituatie voor een respiratoir virus is geweest" wanneer het in decennia beter is geweest om in Madrid te ademen. We moeten er rekening mee houden, door de gegevens te analyseren, hoe belangrijk het is voor steden om een goede luchtkwaliteit te hebben. We zullen veel dingen moeten corrigeren om stadsmodellen aanpakken die duurzamer zijn ”, zegt de fotograaf.
Konijnen rennen rond La Rosaleda
Dichtbij je werk wonen is een groot voordeel , maar wordt een luxe wanneer, zoals in het geval van Antonello Dellanotte, uw kantoor niets meer en niets minder is dan **een van de grote overblijfselen van de hoofdstad:**
“El Retiro herbergt talloze schatten en het ontdekken ervan heeft mijn leven gevuld met geweldige momenten en veel betekenis. De schoonheid, de stilte, de geschiedenis en het artistieke en architecturale erfgoed zijn genoeg om veel boeken te schrijven en talloze verhalen te vertellen. Zonder te vergeten natuurlijk dat het een ecosysteem op zich is”, vertelt hij aan Traveller.es.
Gezegd en gedaan: we kunnen vinden de verhalen over de ervaringen die het park hem heeft gegeven tijdens de quarantaine op zijn blog, evenals in de opeenvolgende publicaties op de sociale netwerken van RetiroExperience, een onafhankelijk informatieplatform, opgericht door Antonello Dellanotte in 2015 en die tot doel hebben het erfgoed dat het park koestert bekend te maken om zo het juiste gebruik en behoud ervan te bevorderen. **
Daarnaast biedt de website van het project cursussen om te leren hoe je de beste scènes van El Retiro kunt vereeuwigen - namelijk de kristal paleis en zijn omgeving de favoriete setting van de fotograaf, evenals fotowandelingen door de Koninklijke Botanische Tuin, beide geschikt voor elk type publiek dat geïnteresseerd is in de charme van deze enclaves, **ongeacht hun beheersing van de camera. **
We gaan weer wandelen in de schaduw van de bomen van El Retiro
"Dat zeg ik altijd" het is de houding en niet de aanleg, laat staan het team, degene die de echte fotograaf onderscheidt. Ondergedompeld in het tijdperk van nutteloze dwangmatige fotografie, je moet een einde maken aan dat gedachteloze eerste schot Wat doen we als we voor iets staan dat ons mooi of interessant lijkt? , maar dat we in het algemeen niet kunnen waarderen, behalve in de geringste oppervlakkigheid”, Dellanotte vertelt ons.
En het is dat, zoals hij verzekert, de sleutel tot een goede fotograaf ligt in: beoefen die mindfulness waar we het in de 21e eeuw zo graag over hebben en dus in staat zijn om te zien wat voor onze ogen wordt gepresenteerd zonder enig oordeel te vellen, onpartijdigheid bereiken.
"We zullen moeten overschakelen op duurzamere stadsmodellen"
“De aanwezigheid en volle aandacht, sleutelelementen in de fotografie van de waarheid, zijn verdrongen door de wens om niets te missen, wat leidt ons om het leven te fotograferen zonder ervan te genieten, met als resultaat dat we niet volledig leven en ook niet goed fotografisch werk doen. Een goede foto moet ons van binnen raken, aan het twijfelen brengen”, besluit hij.
Het aftellen begint weer te genieten van dit wonder