Albarracín is mooi, heel mooi; en de omgeving zijn in orde
Is er iets beters dan een plek bezoeken waarvan je is verteld dat het mooi is en dat aan alle verwachtingen wordt voldaan? Ja, die site heeft meer dingen die je niet wist en die ook indrukwekkend zijn. Iets soortgelijks gebeurt met het mooie Albarracin , die, afgezien van zijn goed verzorgde muur en zijn ansichtkaarten, een prachtige omgeving heeft om je te laten zien.
SCHILDERIJEN
Het felle groen van de bomen hand in hand met het intense rood van de zandsteen, in enkele strepen verkruimeld in absoluut vurig zand. Bijna grenzend aan het eveneens koperkleurige Albarracín vinden we de Beschermd landschap van Rodeno Pinares , een rustig en uitgestrekt dennenbos, zoals de naam al doet vermoeden, waarin u, behalve dat u wandelpaden kunt volgen, verrast zult worden door het aantal grotschilderingen die hun jassen tatoeëren.
Het wonder van het zien van de natuur aan je voeten
Een van de positieve aspecten van deze omgeving is de ingeschakelde toegangen , met voldoende parkeergelegenheid voor auto's en vooral een verhard pad dat geschikt is voor mensen met beperkte mobiliteit, dat met name veel van het oneffen terrein overwint.
Zoals we al zeiden, staat het dennenbos bekend om het huisvesten van een groot aantal grotschilderingen die behoren tot de Levantijnse stroming, gekenmerkt door het schematisch weergeven van menselijke figuren en het gebruik van rood, hoewel ze in sommige schuilplaatsen zijn gevonden. schilderijen gemaakt in witte tinten , wat niet zo gebruikelijk is in de Levantijnse kunst.
Deze schilderijen van het beschermde landschap vormen samen met vele andere die zijn verschenen in de Valenciaanse Gemeenschap, Murcia, Andalusië, Catalonië en Castilla-La Mancha een groep genaamd grotkunst van de mediterrane boog, die UNESCO heeft opgenomen in de lijst van Werelderfgoed in 1998.
We vertellen het niet om de typische VVV-gegevens te gooien, maar om de schilderijen op het hoogtepunt van hun verdiende waarde te plaatsen, ondanks het feit dat het in sommige schuilplaatsen moeilijk is om ze te onderscheiden: het verstrijken van eeuwen, de weersomstandigheden en de gebruik bij gelegenheden van roodachtige pigmenten die erg in de lijn van de zandsteen liggen die als drager dienen sommige tekeningen zijn nauwelijks waarneembaar voor het menselijk oog zo etherisch, zelfs met behulp van enkele panelen die de figuren aangeven die je in de rots kunt zien.
Het beschermde landschap van de Pinares de Rodeno
Zelfs met alles, de beroemde boogschutter die dienst doet als toeristisch logo, de paarden en de stieren die we op de rots kunnen zien, zijn ongetwijfeld een bezoek waard, om een idee te krijgen van het leven van de oude bewoners van dit gebied, om dompel ons meer onder in onze verkenning van de omgeving van Albarracín en, zoals altijd gebeurt bij het overwegen van grotschilderingen, om te beseffen hoe immens oud is de mensheid.
ROMEINS AQUEDUCT
Bent u nieuwsgierig, houdt u van geschiedenis, techniek of kortom iemand die weet wat goed voor u is, dan zal ons volgende voorstel u bevallen: het Romeinse aquaduct dat van Albarracín naar de stad Cella loopt.
Maar voordat we over zijn deugden gaan zingen, vragen we je om je ogen te sluiten en ontdoen van elk vooropgezet beeld van aquaducten dat in je opkomt . Vergeet dat je iets gaat vinden dat lijkt op de aquaducten van Les Ferreres of Los Milagros en verwacht natuurlijk niet die in Segovia.
De omgeving van de Pinares de Rodeno is indrukwekkend
Heb je ze al dicht? Goed, want wat je gaat bezoeken is geen aquaduct dat regelmatig wordt gebouwd, maar uitgehouwen in de steen , wat ons dwingt om de geroemde formule "briljante Romeinse techniek" opnieuw te gebruiken. Maar vóór deze intelligente prestatie is er geen andere remedie.
De Romeinen groeven een soort tunnel van ongeveer 25 kilometer lang waardoor ze het water van de nabijgelegen Guadalaviar rivier naar Cella lieten stromen. Er wordt geschat dat het in de 1e eeuw zou kunnen zijn gebouwd en sommige delen zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven, een van de meest spectaculaire is degene die bekend staat als Burros Ravijn.
In de laatste kun je een korte wandeling maken door een spectaculaire kloof tot je het gebied bereikt waar het aquaduct verschijnt, dat je natuurlijk kunt bereiken. De stilte en de uitzichten in dit steile ravijn zijn overweldigend , en we raden je aan jezelf daar een goede tijd van introspectie te gunnen.
En als je je nieuwsgierigheid niet hebt bevredigd en je wilt meer, kun je het bezoek voltooien met de andere delen van het aquaduct, die langs de hele weg verschijnen die van Albarracín naar Cella leidt. Een zeer leerrijk bezoek dat iedereen verbaast, want niet alle aquaducten zijn zoals de Pont del Gard.
RAVIJN VAN DE HOZ
Om ons gevarieerde aanbod af te maken gaan we eens wat anders doen, we gaan het water in. Nou ja, niet letterlijk, maar er ontbreekt niet veel. Ongeveer 20 kilometer van Albarracín ligt het kleine stadje Calomardé, waar de steeds bekendere Barranco de la Hoz-route begint, een prachtige route die parallel loopt aan die van de rivier de Fuente del Berro.
De wandeling neemt je mee van begeleid worden door dennen tot gedwongen worden om te hurken wanneer het ravijn smaller wordt, allemaal met het voortdurende slaapliedje van het water op de achtergrond en de speelse veranderingen van het licht. Goed geconditioneerd en met de mogelijkheid om vergezeld te worden door honden (hoewel wees voorzichtig in sommige delen), dit verfrissende pad dat zich een weg baant door de rots laat je met open mond achter. Let op dat je niet de weg blokkeert als je foto's gaat maken, we kennen elkaar.
Om de ervaring af te ronden, kunt u het beste beginnen -of eindigen, zoals u wilt- met een bezoek aan de Calomarde-waterval of Batida-waterval, een wilde waterval, niet overdreven groot, maar van ongetemde schoonheid. Zoals bij de rest van de sites die we hebben voorgesteld, is de toegang ook uitstekend bij de waterval, met een parkeerplaats op een paar meter afstand en een gemarkeerd dalend pad.
De wilde Cascade van Calomarde