Een Gimlet die naar San Marco kijkt?
Venetië is alle steden van de wereld
Soms is het verdrietig en soms koortsig, soms is het vies en soms helder, zoals die middagen wanneer de zon het water van het Canal Grande streelt en je rug raakt; en ze krabben en bijten en worden verliefd en elke flits is een kramp.
Soms uit New York en soms uit Castiza , soms geheim en (zo vaak) minnaar. Venetië is een museum, een café en een afscheidsbrief (want elke keer is de laatste). Venetië zinkt. Hoe niet terug te keren naar Venetië?
"- Er is er nog één over waar je nooit over praat.
Marco Polo boog zijn hoofd.
- Venetië, zei de Khan.
De keizer knipperde niet.
'Ik heb je echter nog nooit zijn naam horen uitspreken.'
- Om de kwaliteiten van de anderen te onderscheiden, moet ik uitgaan van een eerste stad die impliciet blijft. Voor mij is het Venetië.
- Je moet dan elk verslag van je reizen beginnen met het vertrek, Venetië beschrijven zoals het is, in zijn geheel, zonder iets weg te laten wat je je herinnert.
"De beelden van de herinnering, eenmaal vastgelegd door woorden, worden gewist", zei Polo. Misschien ben ik bang Venetië in één keer kwijt te raken, als ik erover praat."
Onze gids voor Venetiaanse cocktailbars en bars
1) De bar van Hotel Bauer (San Marco 1459). In een notendop: de beste club in Veneto . Een bar zonder concessies, waar rook wordt ingeademd en de parketvloer kraakt, een bar zonder serveersters uit het oosten of kinderen die om een rum-cola vragen. Een bar waar de banken van leer zijn en er is geen deejay, alleen een oude loser achter een vleugel.
Achter de bar regeert Mauro de Martino, wiens twee passies (bioscoop en sterke drank) bezaaien wonderbaarlijk elke hoek van de taverne . Zijn herberg werd geboren in de jaren 1930 en is tegenwoordig eigendom van Francesca Bortolotto Possati, een soort Carmen Lomana die ook eigenaar is van de wijnmakerij Colmello di Grotta in de regio Collio.
Mijn aanbeveling: Koopman van Venetië (€13) : Cocktail uitgevonden tijdens de opnames van Michael Radford's gelijknamige film ter ere van Al Pacino, een gestoorde Shylock die dun moest worden op basis van (wodka, droge martini, groene appel en 7up), in Hotel Bauer la selectie van distillaten is overweldigend en het licht is altijd zwak. Het paradijs.
Hotel Bauer: de beste bar van Veneto
twee) Westin-Regina (SanMarco 2159). Hoe zit het met het Westen? Vier lange eeuwen geschiedenis voor de barokke kerk van Santa Maria della Salute en op een steenworp afstand van het plein der pleinen, het immense Piazza San Marco. De barman, Giorgio Fadda, is voorzitter van de Italiaanse bartendersvereniging en het levende voorbeeld van hoe de oude school eruit zag: serieus, afstandelijk, beleefd en trots.
In de kamer regeert een piano die elke dag speelt van zeven en experimentele cocktails (kaviaar sferificaties) dat bestaan naast de aristocratie van de drank.
Mijn aanbeveling: gimlet (€15) Gin, limoen en courgette, een klassieker om bijvoorbeeld op het terras van restaurant La Cusina van te genieten, kijken naar de tijd, getijden en lawaai.
3) harry's bar (SanMarco 1323) . De geschiedenis. Het is moeilijk om Harry's te scheiden van de legende, van Hemingway en de Cipriani . Helaas is het een soort Chicote geworden, een museum zonder ziel of scrupules. Een grijze en dode local, in een notendop. De selectie van merken is middelmatig en de service stijf. En wat jammer, als professionaliteit wordt verward met stretchen.
Mijn aanbeveling: Bellini (€17) Zoals ze zijn, Giuseppe Cipriani vond de Bellini uit (champagne, frambozen, perziken en suiker) en in zijn keuken werd een gerecht bedacht ter ere van Vittore Carpaccio, de quattrocento-schilder, een gerecht dat je misschien wel kent. Vrienden, de carpaccio is in deze taverne geboren. Respect voor Cipriani.
4)** Metropole ** (Riva Schiavoni 4149) . de decadentie . Rond de basiliek van San Marcos, tegenover de lagune en het eiland S. Giorgio, zinkt dit 17e-eeuwse gebouw, binnen wiens muren Vivaldi The Four Seasons componeerde, een wonderkind van overdaad, kunst, barok en decadentie. Visconti's Eden, als hij zijn hoofd ophief. het met restaurant heeft een Michelin-ster en een brief met meer dan 1.500 referenties . De meeste Fransen gelukkig.
Mijn aanbeveling: Manhattan (€12) Een Manhattan (whisky, vermout en Angostura) want waarom zouden we onszelf ingewikkeld maken, zittend in de binnentuin waar Proust (een andere beroemde gast) verdronk in zichzelf.