Doe een dansje, Mads.
We denken aan noords geluk, in Deens welzijn en onze hoofden worden overspoeld met benijdenswaardige beelden: dampende koffie en chocolaatjes, geurkaarsen, hout, natuur. Maar ze wekken evenveel jaloezie als fantasie. Onwerkelijkheid. Iets dat we niet helemaal geloven, hoezeer ze ook zweren de gelukkigste landen ter wereld En het lijkt erop dat we er niet zo ver naast zaten in onze scepsis.
heeft moeten komen de brutaalste Deen van allemaal (van velen), Thomas Vinterberg, om ons te vertellen in zijn nieuwe film, Andere ronde, dat ze daar in het noorden zijn zoals wij hier, verveeld, en ze hebben ook excuses nodig om zichzelf eraan te herinneren het leven meer te omarmen en te vieren.
Nog een rondje Juvé & Camps, alstublieft.
Zoiets overkwam Vinterberg zelf. Een van de oprichters van Dogma 95, samen met Lars von Trier, Opgegroeid in een hippiecommune bereikte de regisseur een zorgwekkend creatief comfort. Onder zijn laatste films, twee projecten in het Engels (Far From the Madding Crowd, Kursk), scripts geschreven door anderen, die ook interessant en bevrijdend voor hem waren, maar die hem gevangen hielden in een te gecontroleerde volwassenheid. Toen kruiste zijn pad de theorie van de filosoof en Noorse psychiater Finn Skårderud. Volgens hem, We worden allemaal geboren met 0,05% minder alcohol in ons bloed. Volgens hem, met een drankje in het lichaam "we zijn creatiever, opener, het gesprek komt op, we zijn moediger", zegt de directeur van Celebration.
Van daaruit en rond die theorie, Vinterberg begon een film te bouwen die alcohol zou vieren omdat hij zich realiseerde welke rol dronkenschap in de geschiedenis had gespeeld, van Hemingway tot Churchill. Zelf geeft hij toe dat hij een van zijn beste films heeft geschreven, De jacht, met een fles cognac ernaast. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik de ruwe randen zag, het vriendelijke gezicht en het donkere gezicht. "Alcohol kan mensen high maken, maar het kan ze ook doden", Hij zegt. En wat hij in die extra drankjes vond, was een excuus om te praten over de verveling en overmatige controle die we hebben in ons comfortabele westerse leven en hoe we die proberen te overwinnen.
Verlies de controle om plezier te vinden.
“Er moet een element van risico in je leven zijn, van hernieuwde nieuwsgierigheid naar het leven, wanneer je in een veilige zone in deze westerse beschaving komt en, vooral in een klein land als het mijne bestaat het risico om te vervallen in verveling, teleurstelling en dat soort dingen”, Vinteberg legt uit. Kom op, geen spoor van hygge.
Een woord dat niet in het vocabulaire van de vier hoofdrolspelers van Another round (onder leiding van Mads Mikkelsen): vier middelbare scholieren van in de veertig, getrouwd, gescheiden, verveeld, zonder enthousiasme voor hun gezin of hun werk, die de theorie van de Noorse psychiater letterlijk nemen en nagaan wat alcohol met hun gedrag doet. Maar ze gaan te ver en er verschijnt een ander Deens woord dat ook geen beknopte definitie heeft: Druck (de originele titel). “Het is alsof je veel drinkt, maar veel, veel. Het is een heel sterk woord. Het is niet (in het Engels) te vertalen”, legt Thomas Vinterberg uit.
Mads Mikkelsen is Martin.
Het experiment voor de Deense regisseur zelf het bleef een feest, maar niet van alcohol, maar van het leven. Een kruistocht die uiteindelijk heel persoonlijk werd toen, vier dagen nadat het filmen begon, zijn oudste dochter, Ida, stierf bij een auto-ongeluk. De beslissing was moeilijk, maar gesteund door zijn team besloot hij door te gaan, draag de film aan haar op. Hij wilde praten over het verliezen van de controle en het meest oncontroleerbare was aan hem voorbijgegaan. Hij besloot om van dat bittere drankje een laatste dans te maken (genoten van Mikkelsen) die, met nog meer kracht, het leven en de liefde omarmen.
Het einde van de verveling.