We vieren de 80ste verjaardag van het werk
1. HET WAS EEN REPUBLIKEINSE BESTELLING
Een delegatie bestaande uit onder meer Max Aub of Luis Lacasa, Hij bezocht Pablo in Parijs om hem zijn verzoek te sturen. Deze bestond uit een grote mural van 11x4 meter om het atrium van het paviljoen van de Spaanse Republiek te bedekken van de 1937 Internationale Tentoonstelling Parijs.
De eerste reactie was twijfel, aangewakkerd door het feit dat Picasso nog nooit een schilderij van dergelijke afmetingen had geschilderd. Maar uiteindelijk accepteerde hij de taak en slaagde hij er na veel vallen en opstaan in om 'Guernica' in slechts 7 weken.
twee. ...WELKE PAUL LAATSTE LEVERDE
Deze haast verhinderde echter niet dat het hoofdwerk van het paviljoen te laat voor de inhuldiging arriveerde. Het lint doorknippen van de grote Expo was eind mei terwijl de 'Guernica' het hing pas een maand later aan zijn muur . Dit, samen met andere factoren, zorgde ervoor dat het paviljoen ontworpen door Jose Luis Sert en Luis Lacasa was niet open tot 12 juli.
Guernica op een van zijn reizen (Gemeentelijk Museum van Amsterdam)
3. HET KOST 200.000 frank
Zoals gebeurde met de rest van de werken die in deze ruimte werden tentoongesteld, waren hun kosten alleen die van hun materialen. In dit geval werd de grote muurschildering door Paul zelf getaxeerd op 200.000 frank. De totale collectie, verdeeld in twee sommen van respectievelijk 50.000 en 150.000 frank, Het was het argument dat de Spaanse staat gebruikte om de eigendom van het schilderij veilig te stellen na de dood van Picasso in 1973.
Vier. PICASSO'S BEWEGING
De kolossale afmetingen van dit werk dwongen Pablo om uit de studio te verhuizen en zijn bezittingen naar een zolder in de... rue des Grands-Augustins . Interessant genoeg had Balzac in ditzelfde gebouw de werkplaats van de hoofdpersoon van het onbekende meesterwerk , een roman die Picasso tien jaar eerder zelf had geïllustreerd. De maat eisen: ze dwongen hem ook om 'recycle' een canvas waarmee hij hulde bracht aan de stierenvechter Joselito.
pure bewondering
5. ERVAREN MET MEER ESSENTILE KUNSTWERKEN
In het paviljoen van de Spaanse Republiek viel niet alleen het ontwerp van Sert en Lacasa en het grote werk van Picasso op. Dit subtiele artistieke en architecturale wapen tegen het fascisme en het Francoïsme in het midden van de burgeroorlog huisvestte ook werken van Miró, Julio González of Alexander Calder . Een stellaire uitlijning die op de een of andere manier wordt herschapen, verspreid over het ** Reina Sofía National Art Center Museum **.
6. WAS GENSPIREERD DOOR EEN ARTIKEL IN DE TIJD
In het bijzonder, in een getiteld _ De tragedie van Guernica _ gepubliceerd op 27 april en geschreven door George Steer. Het beschrijft de verwoestende effecten van de bommen die op 26 april door het Condor-legioen zijn gevallen, en geeft internationale waarheid aan de versie van Lehendakari José Antonio Aguirre, die het hoofd moest bieden aan de Francoïstische laster die het Baskische leger zelf beschuldigde als de dader van de bloedbad. De woede die werd opgewekt door de poging van de nationale troepen om de doden kwijt te raken was degene die de schilder uit Malaga inspireerde om zijn werk te maken.
7. HAD VERSCHILLENDE WOEDENDE EN KLEURRIJKE SCHETSEN
Deze geweldige muurschildering kan niet worden begrepen zonder zijn schetsen. In totaal zijn er tot 45 werken-essays die Picasso moest uitvoeren totdat hij de laatste bereikte. Van de verschillende versies valt er één op waarin hij een geheven vuist introduceerde als symbool van verzet, die hij uiteindelijk verwierp omdat hij het schilderij overdreven politiseerde. Een test waarbij de mural in full colour was, valt ook op..
Deze geweldige muurschildering wordt niet begrepen zonder zijn schetsen
8. EERSTE SLECHTE INDRUKKEN
De Amerikaanse criticus Clemens Greenberg kwam om het werk als "dom" te kwalificeren, terwijl andere hedendaagse makers zoals Edward Pignon of de filosoof Paul Nizan ze zagen als iets negatiefs dat het werk geen grote politieke connotatie had, alsof het resultaat zwak en weinig activistisch was. Tegenwoordig herinneren maar weinigen zich deze achternamen.
9. “NEE, JIJ HEBT HET”
Ja, de nazi's wisten van dit werk en ja, deze botsingen leverden een aantal anekdotes op. De eerste, de meest voor de hand liggende: het was opgenomen in de catalogus van creaties die door de partij werden verboden en beschimpt in de nazi-gids voor de Expo. In feite beoordeelden ze haar als een "mix van lichaamsdelen die elke vierjarige zou kunnen doen" . De tweede, de meest merkwaardige, omdat het de botsing tussen Picasso en een Gestapo-kolonel vertelt. Ze zeggen dat de officier hem, met een foto van het werk in de hand, vroeg of hij degene was die dit had gedaan. Waarop Paul antwoordde "nee, je hebt het gedaan".
10. GEDIEND OM FONDSEN OP TE HALEN
Het gebruik ervan ten gunste van de Republiek eindigde niet met het einde van de Expo. In handen van kunsthandelaar Paul Rosenberg reisde het schilderij tussen 1938 en 1939 door Engeland om geld in te zamelen voor de Nationaal Gemengd Comité voor Spaanse Hulp (Comité voor hulp aan Spaanse vluchtelingen) van Londen. Het negatieve deel van deze fluctuaties waren de kleine schade die het heeft geleden bij de overdrachten.
Guernica bij MoMA
11.** ZIJN EERSTE HUIS WAS HET MoMA**
Het was de wens van Pablo Picasso zelf dat het schilderij pas een voet op Spaanse bodem zou zetten als het Francoïsme viel. Hiervoor koos hij MoMA, een museum dat niet alleen een instelling was, maar ook een etalage was voor avant-garde kunstenaars en makers. Van daaruit reisde hij bij verschillende gelegenheden door de Verenigde Staten en over de hele wereld, voedde de faam van de schilder uit Malaga tot hij de meest herkenbare kunstenaar van een hele generatie werd.
12. WERD AANGEVALLEN IN 1974
Sinds 1958 woonde hij "rustig" in de kamers van deze Amerikaanse instelling. De enige schok voor de muurschildering in deze tijd was een onbeduidende aanval. De dader, Tony Shafrazi, behoorde tot de groep **AWC (Artist Workers Coalition)**, een organisatie die kunst zag als een bijna letterlijk wapen tegen de oorlog in Vietnam.
Op 28 februari 1974 besloot Tony dat de beste manier om te klagen over de amnestie die Nixon had verleend aan William Caley (een van degenen die verantwoordelijk waren voor het bloedbad in My Lai) was om een pot rode verf en verf op de Guernica de uitdrukking "Kill lies all" ( "Dood alle leugens").
Gelukkig voorkwam een harslaag die het museum eerder op het schilderij had aangebracht, dat de aanval niet meer was dan een bombastische kop voor het 1 maart-nieuws.
13. DE REINA SOFÍA IS VOOR HEM GEMAAKT
Hoewel met enkele nuances . Het is waar dat een van de factoren die de oprichting van dit geweldige centrum voor hedendaagse Spaanse kunst bevorderden, de behoefte was om een ruimte te hebben voor dit geweldige werk toen het in 1981 terugkeerde naar Spanje. Het eerste nationale huis was het Casón del Buen Retirement, maar in 1992 verhuisde het definitief naar de huidige locatie.
Natuurlijk lijken zowel de muurschildering als de kamer met elkaar in dialoog te gaan en esthetisch symbiotisch te zijn, aangezien het een van de weinige kamers in het oude Sabatini-ziekenhuis is die niet zielloos of onevenredig zijn. Bovendien maken de aangrenzende galerijen het mogelijk om de 45 schetsen die bewaard zijn gebleven, evenals de Foto's van Dora Maar die hun creatieproces documenteren en de model van het paviljoen van de Spaanse Republiek waar het voor het eerst werd tentoongesteld.
Jean Fraser naast het wassen beeld van Pablo Picasso
14. DE TWIJFELENDE (EN WINSTGEVENDE) SYMBOLOGIE
De 'Guernica' heeft evenveel details als theorieën over de betekenis van elk personage en elke scène. Pablo Picasso weigerde echter altijd om elke vraag te beantwoorden over wat er achter elk gebaar schuilgaat. Er zijn theoretici die deze houding rechtvaardigen als nog een geniaal gebaar. Er zijn andere experts die deze nevel definiëren als: "geïnteresseerd", omdat het diende als kerosine voor speculatie, de constructie van mythe en zijn eigen taal.
Hoe het ook zij, de realiteit is dat Picasso niet meer op zijn spaarrekening hoefde te kijken sinds hij dit schilderij schilderde. Achter deze opeenstapeling van beslissingen zat zijn vertegenwoordiger en hoofddealer Hendrik Kahnweiler, die hem deze strategie aanraadde en die hem op zijn beurt bijna verraadde toen hij verzekerde dat Picasso hem had bekend dat de beroemde zonnelamp "slechts" een noodzakelijk apparaat was om licht en schaduw aan het schilderij te geven.
Tsjechoslowaakse postzegel van 1966
vijftien. drieledig hart
Van alle speculaties die het werk omringen, is een van de meest plausibele die ervoor zorgt dat de drie vrouwen die destijds Pablo's hart bezetten (of pijnigden) in de muurschildering worden weergegeven. Aan de ene kant het verleden Russische danseres Olga Khoklova , de vrouw die hij probeert te vergeten door haar in vlammen te vertegenwoordigen in de man die smeekt om naar de lucht te kijken. Een dubbele metafoor waarmee hij ook de kunstvervolging door de rebellen bekritiseerde.
Aan de andere kant is Marie Therese Walter , minnaar van de schilder en moeder van zijn dochter Maya, die hij voorstelt ondanks de 'shock' van het bloedbad als de vrouw met de olielamp.
Eindelijk, Dora Maar, zijn sentimentele en intellectuele metgezel want op de momenten waarop ze het schilderij schilderde, kon ze een dubbele aanwezigheid hebben, zowel in de knielende vrouw die in tranen uitbarst als in de androcephalische stier, aangezien haar gelaatstrekken lijken op die van deze Franse kunstenaar.
*Artikel gepubliceerd op 4 april 2017 en bijgewerkt op 26 april 2019
Guernica, gebombardeerd, op 26 april 1937