De kunstenaar in zijn atelier.
82 portretten en een stilleven is de David Hockney-tentoonstelling die tot 25 februari te zien is in het Guggenheim Museum in Bilbao. Het is veel dichterbij en toegankelijker dan toen het in première ging bij de instelling die het bestelde, de Royal Academy of Arts in Londen. En het zal nog dichterbij zijn wanneer de documentaire op 12 februari in de bioscoop verschijnt Hockney aan de Royal Academy of Arts. Dankzij deze film zullen de laatste twee grote tentoonstellingen van de Engelse kunstenaar met een ziel van Los Angeles-kleuren altijd blijven bestaan.
"Portretten, landschappen en stillevens, wat is er nog meer?", Hockney.
De serie documentaires Tentoonstelling op scherm (in Spanje gedistribueerd door A Contracorriente) heeft de afgelopen jaren een reeks films geproduceerd die proberen om schilderen en film combineren.
Opgegroeid als een reis naar de kunstgeschiedenis, in zijn verschillende stadia en stijlen; Zij zijn ook een wandeling vanuit de luie stoel naar de grote musea van de wereld. Van het MoMA in New York tot het D'Orsay in Parijs, van het Tate Modern in Londen tot de National Gallery of Art in Washington. Sommige van die tentoonstellingen die ons elk jaar uitnodigen voor een reis, zijn een excuus om een vliegticket te kopen, dat we nooit hebben gekocht, en nu zijn ze te zien in deze films.
Het idee kwam bij de filmmaker en documentairemaker Phil Grabsky en je team. In het begin, zeven of acht jaar geleden toen ze begonnen, moesten ze "mensen overtuigen", maar vandaag bereiken hun films 55 landen wereldwijd en in het Verenigd Koninkrijk worden ze met zoveel tamtam uitgebracht als een Hollywood-kaskraker.
Portretten van een leven.
Zo is het gegaan met Hockney aan de Royal Academy of Arts (première 12 februari in Spanje), waarin David Hockney zelf ons door zijn laatste twee grote tentoonstellingen leidt: Een groter plaatje (2012) en 82 portretten en een stilleven. Helemaal het tegenovergestelde: de eerste was een verzameling en bespreking van de landschappen die hij tijdens zijn carrière schilderde, van zijn eerste reis naar Egypte in 1963 tot zijn terugkeer naar zijn geboorteland Yorkshire. En de tweede is een serie portretten die hij maakte in zijn studio in Los Angeles, steeds onder dezelfde omstandigheden: elk in maximaal 22 uur.
Hockney's is de 18e documentaire van het vijfde seizoen van Exhibition on Screen, maar wel een bijzondere, want de kunstenaar leeft natuurlijk; en markeert ook een beetje het begin van het jaar dat je 80 wordt. "We hebben drie keer met hem kunnen praten", zegt Grabsky. En in die bijeenkomsten vertelt hij over zijn processen, zijn passies, wat voor hem kunst is. Het is geweldig om hem te zien werken met borstels in de natuur of met een iPad in de auto.
Yorkshire volgens David Hockney.
Elk van de tentoonstellingen en kunstenaars is gekozen omdat: "Ik had een belangrijk verhaal te vertellen", zegt Grabsky, ook voor de periode die het vertegenwoordigde en voor zijn enorme belangstelling.
Dit jaar voor Hockney, de documentaires van Manet en Canaletto; en na de film van de Engelse schilder komen ze in de bioscoop Goya, een show van vlees en bloed (19 februari) ; Matisse, van Tate Modern en MoMA (26 februari); Ik, Claude Monet (5 maart) en Cézanne: Portretten van een leven (12 maart) .