Een andere (en zeer vulkanische) manier om Canarische aardappelen te proeven.
In de Montañas del Fuego van Lanzarote is er waar de aarde, nog steeds, kookt bij meer dan 600 graden temperatuur Vanwege de vulkaanuitbarstingen die in de 18e eeuw in het zuiden van het eiland werden geregistreerd en die aanleiding gaven tot het Timanfaya National Park, werd het eigenaardige restaurant El Diablo, ontworpen door César Manrique, gebouwd op het eilandje Hilario.
Daarin, en op de grill een oven die gebruik maakt van de vulkanische hitte die uit de diepte komt (meer dan tien meter verderop) worden vlees en groenten gekookt op een even natuurlijke als pittoreske manier. Om deze reden is het niet verwonderlijk dat de cirkelvormige structuur van vulkanisch gesteente, waar culinaire magie plaatsvindt, een van de meest aantrekkelijke punten is van dit centrum voor kunst, toerisme en cultuur van Lanzarote.
Een kip en wat aardappelen waren nog nooit zo interessant voor de reiziger.
Vanuit het binnenste van de aarde komt de hitte waarmee het wordt gekookt in de vulkanische oven van El Diablo.
Deze briljante artistieke interventie uit 1970, waarin de menselijke schepping en natuur zijn geïntegreerd met de gevoeligheid en het absolute respect voor het milieu dat alleen Manrique kon orkestreren, het is veel meer dan een restaurant met uitzicht op de 25 slapende kraters van de 200 vierkante kilometer grote lavazee waarin het zich bevindt.
Het is een masterclass over het beheersen van de impact van massatoerisme door in die tijd al een systeem te bedenken waarmee de toegang tot het Timanfaya National Park wordt beperkt zonder de bezoeker te beletten deel te nemen aan de wonderen van een van de meest indrukwekkende vulkanische landschappen ter wereld.
Met behulp van hedendaagse taal bedacht César Manrique El Diablo en de zogenaamde Ruta de los Volcanes, die toegang geeft tot het restaurant en door een quasi-maangebied loopt langs een smalle en zorgvuldige weg ontworpen om de minste fysieke en visuele impact te veroorzaken en waardoor je alleen kunt circuleren door de service van gidsen en bussen van de Cabildo.
Maanlandschap van het Timanfaya National Park, in Lanzarote.
Opvallend is dat in het cirkelvormige gebouw met maar één verdieping de contrast tussen de soberheid van het exterieur, gemaakt van steen met glazen wanden, en de decoratieve uitbundigheid van het interieur, met zijn Dode Tuin, zijn onthoofde koepel en zijn pop-esthetische bar uit de jaren zeventig met lampen die pannen zijn of pannen die lampen zijn.
Er is geen betere plek op Lanzarote om de geothermische activiteit van de ondergrond waar te nemen, noch een beter restaurant om lokale Canarische producten te proberen. Dat had de visionair Manrique bijna 50 jaar geleden al aangevoeld en we zijn het aan hem verplicht dat we bovendien van dit alles kunnen genieten zonder het milieu te belasten en zonder ons schuldig te voelen omdat we toegang hebben tot een van de meest magische en pittoreske regio's van ons land.