'Angel Woman', een afbeelding van de Mexicaanse fotografe Graciela Iturbide die deel uitmaakt van de tentoonstelling 'Live Dangerously'.
Men realiseert zich al snel dat er in Washington meer pakken, stropdassen en aktetassen zijn dan waar dan ook in het land. En we weten al waarom: overheidsgebouwen, ministeries, veiligheidskabinetten en al die organisaties die zijn gearticuleerd rond de twee grote centra van Noord-Amerikaanse macht: Parlement en het Witte Huis.
En nog iets dat iedereen kent: elk denkbaar symbool van Amerikaans patriottisme is vertegenwoordigd in Washington, van de gedenktekens van grote conflicten zoals de Tweede Wereldoorlog, Korea of Vietnam, tot stenen eerbetonen opgedragen aan alle presidenten die ooit het Oval Office bezetten. Er zit veel mannelijkheid in, het valt niet te ontkennen.
In Washington zijn er alle organismen die zijn gearticuleerd rond het parlement en het Witte Huis.
KUNST EINDIGT NOOIT
Maar hoewel niet veel mensen het weten, wordt Washington ook overwogen een van de culturele hoofdsteden van Amerika. Het Smithsonian Institute alleen al heeft 17 musea en galerijen (gratis toegang) met meer dan 150 miljoen objecten en kunstwerken. En dat is niet alles: naast de gigantische Smithsonian-collectie heeft de stad nog 60 expositieruimtes.
Voor het werk van zoveel onbegrijpelijk genegeerde of tot zwijgen gebrachte kunstenaars rechtvaardigen Doorheen de kunstgeschiedenis – waar vrouwen vaak alleen het object waren dat werd afgebeeld – gaan we de zalen van enkele van deze musea bezoeken op zoek naar schilders, beeldhouwers, fotografen en kunstenaars uit de meest uiteenlopende disciplines. En dat zijn er, we waarschuwden al, velen.
Het Smithsonian Institute heeft 17 musea en galerieën.
CREATIVITEIT IN EEN VROUWELIJKE SLEUTEL
Een onvermijdelijk referentiepunt op deze vrouwelijke route is het National Museum of Women in Arts. 'Zou je weten hoe je vijf vrouwelijke kunstenaars moet noemen?' De duidelijke en beknopte slogan heeft een reactie die voor de meesten niet gemakkelijk is, volgens de inzamelingsverantwoordelijken.
Beyond Frida Kahlo -wiens werk Zelfportret gewijd aan Leon Trotski wordt tentoongesteld- wordt tentoongesteld 4.500 werken van meer dan 1.000 auteurs van de 16e eeuw tot heden.
We zullen enig licht werpen op het antwoord op de vraag door te vermelden: vijf vrouwelijke makers opgenomen in de museumcollecties: de portrettist Élisabeth Vigée Le Brun, de Parijse beeldhouwer en actrice Sarah Bernhardt, de Afro-Amerikaanse beeldhouwer Sonya Clark en de fotografen Nan Goldin of Lola Álvarez.
Het 'Self-Portrait Dedicated to Leon Trotsky' (1937) in de NMWA-collectie is het enige portret van Kahlo in Washington, D.C.
NIET ALLEEN OP HET CANVAS
Een andere plek waar veel auteurs centraal staan, is de National Portrait Gallery, op korte afstand van de vorige. Precies een van de olieverfschilderijen die de afgelopen maanden de meeste belangstelling heeft gewekt – en die een van de belangrijkste hoogtepunten van de collectie is geworden – is gesigneerd door een vrouw, Amy Sherald, wiens officiële portret van voormalig first lady Michelle Obama, liet niemand onverschillig.
Het museum heeft ook werken van legendarische fotografen Diane Arbus, Annie Leibovitz – waaronder de De beroemde sprong van Bruce Springsteen en Dorothea Lange.
Aan de andere kant heeft de National Portrait Gallery in haar huidige programma twee tijdelijke tentoonstellingen gewijd aan vrouwelijke activisten: Women of Progress: Early Camera Portraits, met een verzameling daguerreotypieën en ambrotypieën uit het midden van de 19e eeuw, met portretten van degenen die destijds grote feministische iconen waren (tot 31 mei 2020) ; en de tentoonstelling One Life: Marian Anderson, opgedragen aan deze Afro-Amerikaanse zangeres die een antiracistisch symbool (tot 17 mei 2020).
First Lady Michelle Obama door Amy Sherald, 2018, in de National Portrait Gallery, Smithsonian Institution.
OOK IN JOURNALISME...
Een ander museum met een relevante vrouwelijke aanwezigheid, het Newseum, een hele tempel van zes verdiepingen gewijd aan journalistiek en persvrijheid die in de Verenigde Staten wordt beschermd door het Eerste Amendement van de Grondwet, staat op het punt zijn deuren te sluiten (31 december), maar zal zijn informatieve werk op rondreizende basis voortzetten.
Er zijn tentoonstellingen gewijd aan grote gebeurtenissen die de geschiedenis hebben veranderd (zoals 9/11), zalen die het beroep van verslaggever onderzoeken en een tentoonstelling met alle winnaars van de Pulitzerprijs voor persfotografie die zijn uitgereikt sinds de oprichting van de prijs in 1942. Onder hen die gewonnen door fotografen Carol Guzy (1995 en 2000), Stephanie Welsh (1996), Carolyn Cole (2004) en Barbara Davidson (2011), onder anderen.
Standbeeld van Alice Allison Dunnigan, de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die persreferenties ontving om verslag uit te brengen over het Witte Huis en het Congres, in het Newseum.
...EN IN DE WETENSCHAP
Op andere niet-artistieke terreinen kunnen we ook de hoofdrol van vrouwen doorbreken. Het Nationaal Lucht- en Ruimtemuseum heeft onder meer speciale ruimtes, de negentiende-eeuwse astronoom Henrietta Swan Leavitt; Vera Rubin, een pionier in het meten van de rotatie van sterren, en Amelia Earhart, de eerste die in 1928 per vliegtuig de Atlantische Oceaan overstak.
Aan het andere uiteinde van de National Mall - de laan waar enkele van de Smithsonian-musea zijn gevestigd - bevindt zich het imposante National Museum of African American History and Culture, waar hulde wordt gebracht aan enkele invloedrijke vrouwen op cultureel gebied en politiek activisme.
Een van de meest populaire kamers is de gewijd aan het Afro-Amerikaanse muzikale universum, waar kleding en persoonlijke bezittingen van kunstenaars als Sarah Vaughan en Ella Fitzgerald worden tentoongesteld.
Varia van Diahann Carroll, de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die in de jaren zestig de ster werd van een televisieserie.