Toulouse viert 100 jaar Aeropostale
**EEN ZALMSON 2A2 ADRES BARCELONA **
die dag van Kerstmis 1918, René Cornemont hij vergat tradities en kerstliederen en zette zijn pilotenbril op.
Er waren amper 44 dagen verstreken sinds het einde van de Grote Oorlog en in Versailles waren ze het nog niet eens over de maatregelen, betalingen en gevolgen die een nederlaag op het slagveld zou hebben voor Duitsland en voor de rest van de landen van de Triple Alliantie. Iets meer dan een maand waar Cornemont zich eeuwig voor had gevoeld dat verlangen had hij om te vliegen zonder de druk of de verplichting te hebben om vijandelijke opmars te spotten.
Ze vonden het moderne toerisme uit met charters over drie continenten
EEN Toulouse Hij en de rest van de grote Gallische vliegeniers waren gearriveerd, geduwd door de oorlogsinspanning. De hoofdstad van Occitanië was geworden de veiligste en meest geostrategische plek om de hangars en landingsbanen van de Franse luchtmacht te lokaliseren en hij, een van die gevleugelde helden wiens daden zijn kameraden op de radio inspireerden.
Het einde van de oorlog had Toulouse echter enigszins verweesd achtergelaten. Terwijl het land zichzelf amper aan het herbouwen was, aan de oevers van de Garonne zakenman Pierre-Georges Latécoère vroeg zich af hoe je zoveel vliegtuigen, zoveel hangars en vooral die landingsbaan kon hergebruiken die er met een lengte van 1,8 kilometer uitzag als een slapende titaan.
Toen had hij het briljante idee hergebruik elke bron om de eerste postluchtvaartmaatschappijen te creëren waarmee brieven en pakketten verzonden konden worden naar de Franse koloniën in Afrika en naar de steden met Gallische emigratie in Zuid-Amerika.
Dat 25 december, Latécoère nam op het circuit van Montaudran afscheid van Cornemont, wenste hem succes en hield die Salmson 2A2 op weg naar Barcelona in de gaten tot hij in de wolken verdween.
Uren later zou ik het telefoontje krijgen dat bevestigde dat zijn piloot en zijn vliegtuig veilig waren aangekomen naar de Catalaanse metropool. De droom begon.
De piloten Antoine de Saint-Exupéry (links) en Henri Guillaumet
TOULOUSE EN DE PIONIERS
Om 100 jaar van dat evenement te vieren, Toulouse is van plan om Montaudran nieuw leven in te blazen om er een levendige buurt van te maken gekenmerkt door de geschiedenis van die avonturiers.
Het hart van dit alles zijn enkele oude hangars die, na de eenwording van alle Franse luchtvaartmaatschappijen in Air France in 1933, was gebruikt als werkplaats voor vliegtuigen. Nutsvoorzieningen, deze industriële gebouwen krijgen een nieuw leven dankzij het interpretatiecentrum L'envol des pioneers .
Deze gloednieuwe ruimte is een mix van een historisch museum, een interpretatiecentrum en een attractiepark. Het doel is heel duidelijk: breng hulde aan die piloten die de wereld durfden te veroveren aan boord van watervliegtuigen die nauwelijks een bereik van 400 kilometer hadden.
Door de tour lees de brieven die Saint-Exupéry Hij stuurde ze naar zijn dierbaren waarin hij vertelde over zijn avonturen tijdens het stoppen op de meest onherbergzame plekken in de Sahara. Ook communiceert met andere piloten zoals Henri Guillaumet , je reist door de tijd door de voorwerpen die ze op hun reizen gebruikten en ze veroveren posities in de koloniën tot ze het verste punt bereiken van Toulouse dat ooit door dit bedrijf is bereikt: Santiago de Chile.
Aan dit alles moeten we dat bijna onvermijdelijke fetisjisme toevoegen voor de posters waarmee ze elke expeditie en elke verovering illustreerden, hoe merkwaardig het is om een echte Salmson geparkeerd te zien staan in een van de showrooms, evenals de verschillende actoren die sleutelfiguren van dit bedrijf vertegenwoordigen en wiens aanwezigheid verspreid is over de verschillende ruimtes.
Tentoonstelling ter herdenking van het eeuwfeest van l'Aéropostale
Wat uiteindelijk in de herinnering aan dit bezoek blijft staan, is: de anekdotes en littekens van degenen die het moderne toerisme hebben uitgevonden met brieven over drie continenten.
EEN MINOTAUR OP DE SPOOR
Buiten doorstaat het asfalt van de Montaudran-piste de tand des tijds en is het een straat geworden. In de westelijke rand biedt een verrassende en vernieuwende tuin een andere reis door de landschappen waar de tweedekkers van l'Aéropostale landden. Xerofytische, Mediterrane en Andesplanten volgen elkaar op via kronkelende paden die van oase naar oase leiden.
En plotseling wordt de rust van het moment onderbroken door een enorme 12 meter lange minotaurus die spaarzaam loopt waar vroeger vliegtuigen opstegen. Het is de nieuwste creatie van Francois Delarozière , de ingenieur uit Toulouse die decennialang de wereld heeft gevuld met enorme machines van hout en metaal en die zijn belangrijkste werkplaats in Nantes heeft.
Toen Delarozière echter werd benaderd om terug te keren naar zijn geboorteplaats om een tak van zijn creatieve universum te openen, knipperde hij geen moment. Het leek alsof hij het allemaal al doorhad. Niet tevergeefs, toen deze waanzin begon, klopte hij eerst op de deuren van het stadhuis van deze stad, maar zijn reactie was niet zo positief als die hij ontving aan de oevers van de Loire.
Het feit is dat zodra hij het idee kreeg om Montaudran nieuw leven in te blazen en de buurt een nieuwe betekenis te geven, hij aan tafel ging zitten en de grote minotaurus ontwierp die nu deze buurt regeert. Waarom dit broed? Nou, omdat, volgens Delarozière zelf, het stadscentrum een echt labyrint van smalle straatjes is waar alleen dit mythologische wezen kan heersen.
Bij zijn huis, La Halle de la Machine, begint hij periodiek zijn excursies langs het spoor en dient als stopplaats voor iedereen die op zijn rug wil klimmen. Daarnaast worden binnenin andere creaties van het Delarozière-team getoond, in wat waarschijnlijk het meest fantastische museum ter wereld.
HET BIDET EN DE KLEINE PRINS
Toen ze niet op expeditie waren, woonden de piloten van l'Aéropostale in Le Grand Balcon-pension. Het belang van dit etablissement was zo groot dat het zelfs zijn naam gaf aan een film, Au Grand Balcon, waarin werd verteld hoe het postbedrijf dat Amerika bereikte was ontstaan en dat meer opviel door zijn poster dan door zijn kwaliteit.
Tussen vlucht en vlucht rustte Saint-Exupéry hier
Dit poporiëntatiepunt helpt echter om de relevantie van dit gebouw te begrijpen. En meer wanneer het werd enkele decennia geleden een nationaal monument dankzij één enkele kamer: die van Saint-Exupèry. Het is waar dat de culturele relevantie van dit personage meer te danken is aan zijn literaire productie dan aan zijn reizen, maar het is toch opmerkelijk dat zonder l'Aéropostale had ik me het universum van De Kleine Prins niet kunnen voorstellen.
Saint-Exupèry's manie om altijd dezelfde kamer te bezetten, zorgde ervoor dat hij er bezit van nam en een onuitwisbare indruk achterliet. Vandaag de dag is dit hotel een vijfsterrenhotel geworden met als thema de verbeelding van de luchtvaart, De belangrijkste attractie is de mogelijkheid om de suite te bezoeken die is gewijd aan deze schrijver-vlieger. Blijf er zelfs in en geniet van een vintage nacht, aangezien het meubilair en de decoratie uit de jaren 1920 stammen, hoewel ze niet allemaal origineel zijn voor dit pension.
De enige zekerheid is dat het bidet hetzelfde is, een feit dat de receptionisten van dit hotel proberen te benadrukken, aangezien ze graag aanbieden om dit relikwie te laten zien aan iedereen die erom vraagt, zolang het natuurlijk niet bezet is.
Antoine de Saint-Exupery