Semo tutti romani: wat u moet weten over romanesco, het dialect van Rome
In zijn periode, en ondanks het feit dat Vittorio Gassman het Romaanse verdedigde toen hij de politicus van de Romeinse Republiek vertegenwoordigde in de beroemde film van Luigi Magni ( Scipione l'African ), werd alleen Latijn als officiële taal gesproken.
Het was in de Middeleeuwen, met de val van het rijk, toen het verval van deze taal begon ten voordele van een populair dialect, informeel, vulgair, leuk, spontaan, creatief, folkloristisch, fris, rijk aan alledaagse uitdrukkingen , aanbidding van heiligen en, paradoxaal genoeg, misbruik van godslasteringen zoals: Li mortacci tua! (bekend als Romanaccio , of eliminatie van de kleine subtiliteit die zijn voorganger presenteert). Ook de voorliefde van eenvoudige woorden voor diepe concepten. Pure filosofie.
Scipione l'Africano, reciterend in romanesco
Mijn eerste contact, en/of verliefdheid, met het Romeinse dialect vond plaats drie jaar geleden, toen ik begon te werken in een magazijn in de Italiaanse hoofdstad in de diepten van Termini. Ik, die zeven jaar eerder de Erasmusbeurs in Rome had gedaan, kwam vol vertrouwen aan bij de afspraak om mijn nieuwe collega's te ontmoeten: allemaal Romeinen, die allemaal een taal spraken die mij totaal onbekend was. “Mo, nniamo een manja”, Ik luisterde altijd tijdens het eten. Dat begreep ik uiteindelijk pasta, 's middags, wordt niet vergeven, ondanks het feit dat er in het Italiaans werd gezegd, en er wordt gezegd: “ Adesso andiamo een mangiare”.
Helaas zijn daar, op clandestiene plaatsen, in de periferie, met weinig geld of in bijeenkomsten alleen van mensen die in de stad zijn geboren (afzien van snobistisch type De grote schoonheid ) en alleen daar deze taal wordt gesproken in quarantaine. Een geënsceneerde manier van leven -toen Rome nog niet de hoofdstad was- die in het verleden Toscaanse invloeden had, in zijn fonemen en grammatica, om verstoten te worden door Florence zelf en sommige sferen van de kerk, dat ze de voorkeur gaven aan Dante, complex, gestoord, boos en elegant.
Eeuwenlang de Romaanse het was een verboden taal in een gefragmenteerd Italië , verdeeld, zonder enige identiteit als natie. Daarin ligt zijn huidige ontberingen, maar er is ook zijn boetedoening, aangezien hij de oprichting van kleine microklimaten met hun tongen, gebruiken, spiegels van een acteur zelf observeren, met alle genialiteit en gevoeligheid die dit van de kant van de mensen met zich meebrengt. Rome, met zijn belangrijkste oude wijken (Monti, Testaccio of Trastevere) Het is puur theater. Een toneel dat uitsluitend leeft van de magie van zijn van de straat geplukte acteurs, die lijden onder de globalisering. Dit boeide twee dichters die, door hun sarcastische sonnetten, voor altijd het woord hebben gered van een volk dat nergens naartoe liep. En dat het tegenwoordig een soort is die met uitsterven wordt bedreigd.
In het meest viscerale Rome hoor je romanesco spreken
Trilussa in de 20e eeuw en Giuseppe Gioacchino Belli in de 19e eeuw slaagden ze erin om een frisse wind in de romanesco te blazen, waardoor het in heel Italië een zeker aanzien kreeg en het aan de hele wereld presenteerde. Carlo Alberto Camillo Mariano Salustri het was actueler en minder complex voor de lezer. Hij publiceerde een groot deel van zijn hendecasyllable verzen in de Rugantine , een tijdschrift - opgericht in 1848 - waarvan de naam afkomstig is van het personage dat meer dan honderd jaar geleden in Trastevere woonde: de trasteverino, ook wel genoemd. Gekleed in lapjes, vuile en brede lompen die de eeuwige glimlach op de mond omlijstten.
Met een scherpe, scherpe taal, een pijl in het woord, Trilussa ( Er compagno scompagno , Stelle di Roma of De statistieken ) fel bekritiseerden de jaren van het fascisme en de naoorlogse jaren. Ook enkele Vaticaanse sferen. Zijn teksten, zoals die van Kafka of Orwell, zijn te extrapoleren naar de huidige samenleving. Ook, zoals in Belli ( De dood met de coda, De schepping van de aap of Er giorno der giudizzio ), is er veel melancholie, menselijke ellende, picareske, ontgoocheling, doodzonden, innerlijke angst, spot, fabels en de dringende noodzaak om het goddelijke te vermenselijken en het profane te karikaturiseren.
De ontwikkeling ervan vond plaats op een cruciaal moment, precies toen Italië zijn eenwording voltooide na de slag om Porta Pia , waarin de bersaglieri het land bevrijdden van de hordes van de paus. Een jaar later, in 1871, werd Trilussa zelf geboren, en Rome was de hoofdstad . Opnieuw gelegen in het centrum van de wereld, was het een uitstekende broedplaats voor de dichter, die de getuige van zijn naamgenoot oppikte en het romaans nieuw leven inblies als een manier om zich uit te drukken en de wereld te bedenken. In de sleutel van opzegging, humor en berusting... Want Rome wordt niet begrepen, maar geaccepteerd.
Vele jaren zijn verstreken, de stad is gevuld met toeristen en immigranten die uit het hele land komen. Douane gaat verloren en de authentieke inboorlingen die overblijven (Carlo Verdone, Francesco Totti, Gigi Proietti…) Het spijt me dat het vroeger beter was. In die behoefte om het te herstellen, de Romaanse Academie , waar een groep mensen (niemand onder de 50) samenkomt om verzen uit het verleden te onderzoeken en tot leven te wekken, bedenk nieuwe, red liedjes van Gabriela Ferri of onthoud gewoon dat Semo tutti romani.
En dat is zo geweldig, en bijzonder, dat het nooit vergeten mag worden. Hun mate van aanmatiging werd geboren toen ze de antieke wereld begonnen te veroveren; hun zwakte toen ze tijdens de middeleeuwen werden teruggebracht tot een klein stadje in het centrum van een laarsvormig stuk land dat werd bezet door verschillende beschavingen. geïsoleerd, naakt, en alleen beschermd door de Aureliaanse muren , werd zich bewust van de situatie en verhardde in de perikelen. Logisch en normaal dat ze tegenwoordig eens het eeuwige leven op een van hun belangrijkste wapens toepassen: het woord, het Romaanse dialect. Het is het begin van je huidige bestaan.
Volg @julioocampo1981
_ Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in..._* - Het beste straatvoedsel in Rome (voor Romeinen)
- Ik, Rome
- Graffitisteden (naast Banksy)
- Roma Nuova: de moderne eeuwige stad
- 100 dingen over Rome die je moet weten - De beste plekken om te eten in Rome
- Plekken in Trastevere waar je geen enkele toerist zult vinden
- Rome Gids
Trastevere, wijk Romanesco