Schilderen en koken kwamen intuïtief tot Yamaoka's leven
“Omdat de rede vernietigt en de hele verbeelding integreert of totaliseert; alleen de rede doodt en verbeelding is wat leven geeft . (…) . De rede, het hoofd, zegt ons: niets! de verbeelding, het hart, zegt ons: alles!, en tussen niets en alles, alles en niets in ons samensmeltend, leven we in God, die alles is, en God leeft in ons, dat we zonder Hem niets zijn.”
**Miguel de Unamuno, Over het tragische gevoel van het leven (1912)**
In 1969 gebeurde er zoveel dat euforie, duizeligheid en misselijkheid zijn verward.
Kiyoshi Yamaoka
Richard Nixon aangetreden als voorzitter. de rellen van stenen muur straalde woedend de waardigheid van het collectief uit LGBTQ. Frank Hij benoemde Juan Carlos de Borbón als zijn opvolger. De familie Manson verzegelde de hippie-twilight met bloed en riep een entourage van morbide fascinatie op. **LSD ging door Woodstock** als een rilling van vreugde en hoop. De apollo 11 het maanoppervlak bereikte (zonder het te weten een sappige samenzweringstraditie initiërend) . The Braves zingen 'Love and Sympathy' met briljante melancholie...
Y Kiyoshi Yamaoka hij nam een schip dat hem van Yokohama naar Siberië bracht. Van daaruit begon hij aan een lange (en geen idee) reis door Europa in treinen wist je nooit hoe laat je moest halen, omdat iedereen het uiteindelijk om 00:00 's nachts in de hoofdsteden gooide. In Stockholm werd hij verliefd op een Spaanse vrouw die appels aan het verkopen was op een markt. Teken dat je als een soort nam wulps orakel.
** Madrid ontving hem met verschillende openbaringen **. Eén, de bruine kleur van de schemerhemel. Een andere, de inval van de zon en de schaduw, en de metafysische betekenissen van wat helder wordt onthuld en wat verborgen blijft in de schaduwen. En nog een (niet de laatste), het uiterlijk van Antonio Gades met slangen in de vroege ochtend van verse straten tappen.
Hij herinnerde zich dat tafereel nog levendig. De Tarente (Francisco Rovira Beleta, 1963), je favoriete film, terwijl je terugkeert van een goed flamencofeest in De Corral van de Moorse , het oversteken van de Bailén-straat tussen de waterstralen uit de afvalcontainers.
Kiyoshi snuffelt in zijn vervallen pakhuis naar werken uit zijn verleden.
Een jaar later, in 1970 , getuige in shock op het nieuws de Zelfmoord van de grote Japanse schrijver Yukio Mishima door het ritueel van seppuku . De eerste harakiri die sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog aan de gang is.
In Japan, Yamaoka had honkbal gespeeld drie jaar op verzoek van zijn broer om te proberen familieschulden af te betalen. Moe, besloot hij te vertrekken en beproef je geluk als fotograaf . En hij slaagde erin een **leerling te worden van Takashi Kijima**, een referentie in de Japanse commerciële fotografie van de jaren '50 en '60.
Maar Spanje noemde hem por bulerías, por soleá, **ay el garrotín de Carmen Amaya ** … En hij werd ook gehypnotiseerd door de absorberende duisternis van de “Spaans zwart schilderij” , operaties van de ziel van Tàpies en de arpilleras, bijna lijkwaden, van Kijk naar hen . Hij besloot naar Spanje te vertrekken met de enige zekerheid van instinct en de honger van iemand die heeft gedroomd van iets dat hij nog niet heeft ontdekt.
In 1972 ging hij naar de Academie voor Schone Kunsten van San Fernando . Twee jaar later, de Tokyo Bungei Shinju-galerij organiseerde zijn eerste tentoonstelling. In 1986 was het de beurt aan de prestigieuze **Ueda Gallery (Tokyo)**: goed verbonden met de New Yorkse markt.
Yamaoka is 78 en heeft het rossige gezicht van een wild kind.
Een vriend, een kunstenaar die in El Escorial woont, vertelde haar: “Berg, ik nodig je uit om te eten” _(aanhankelijke bijnaam voor zijn achternaam: ) _. Y Yamaoka besloot in dat dorp aan de voet van de Sierra de Guadarrama . te blijven , gegarneerd met de overblijfselen van Felipe II. Hij vond een huis en een enorme studio.
eind jaren tachtig zijn werk had al ruimte gevonden in Soho . in New York Dankzij de Vorpal-galerij.
Hij werkte met geniete loden platen zoals oorlogsvlees dat niet geneest; asvogels die in de laatste adem naar de lucht kijken; honderden yashiros [社] of "kleine huizen van God" (zoals hij ze noemt) waar zielen rusten na hun pelgrimstocht, velen van hen silhouetten met spijkers; bouwde een weg voor Mishima met duizenden granaatscherven …
'Two Men in Manhattan', een werk van Yamaoka's New Yorkse podium, eind jaren tachtig
Maar ze kon nog steeds geen naam geven aan de angst die door haar maag stroomde en tussen haar ribben zweefde. Tot hij Unamuno ontdekte. en toen verscheen het Zilveren Grote Appel (de grote zilveren appel).
Het Japanse concept dat in hem rondspookte, kreeg plotseling een bevrijdende connotatie : shisho [ ]. “In het woordenboek staat dat de vertaling naar het Spaans een idee is… Maar het is ook niet bepaald filosofie. Ik begreep de betekenis van mijn kunst toen ik Unamuno las. Zijn angst was mijn angst ”.
In 1997 tekende hij een contract bij de Edurne-galerij in Madrid , opgericht in 1964 door Margarita de Lucas en Antonio Navascues : pioniers van de hedendaagse kunst in Spanje. En hij zou in 1998 en 2000 exposeren bij ARCO.
Naar hun 78 jaar Yamaoka heeft het rossige gezicht van een wild kind. Hij vertelt ons zijn ingewikkelde reis bij een bezoek aan de kelder van zijn huis, waar het meer dan 1.000 werken opslaat (veel nooit tentoongesteld).
Tataki van rode tonijn uit Tavern Yamaoka
Je huis is een warm skelet; nuchter en verward . En hij blijft zijn leven vertellen, tussen grappige analepsen door, terwijl we verschillende gerechten proeven in Yamaoka Taverne _(Calle las Pozas, 31, San Lorenzo del Escorial) _: een onbeschrijfelijk publiek geheim op de koninklijke site.
Zijn link met de restauratie is een van die toevalligheden die zijn leven maken een feest voor de nieuwsgierigen . Maar we zouden het kunnen samenvatten in overleven.
Aanbiedingen smakelijke en huisgemaakte gerechten met een lichte Japanse invloed onder wat hij zelf definieert als Yamaoka-stijl : Zachte gyūdon met shiitake-saus; Tonijntataki; salade van spruitjes, garnalen, sesam en tobiko (vliegende viskuit)… En het gerecht dat hij ons verzekert, heeft een voor en na gemarkeerd in het succes van zijn etablissement, “Yamaoka-avocado” : een gelukje warme salade op basis van shari (rijst ter voorbereiding op sushi) en laagjes wakame zeewier, avocado en gemarineerde tonijntartaar.
Ben je op zoek naar de Unamuno-smaak?
Een tafel in de Yamaoka Tavern. Op de muur lees je de tekst van het Japanse kinderliedje 'Nanatsu no ko', door Nagayo Motoori & Ujo Noguchi, 1921