Ujala Baoli in de stad Mandav.
'Baori', 'baoli', 'bawadi' of 'vav' zijn de verschillende uitdrukkingen die ze in India gebruiken om te verwijzen naar de ondergrondse getrapte putten . Deze grote architecturale werken werden gebouwd, hoewel het moeilijk is om precies te specificeren, ongeveer 600 na Christus Y tot de 19e eeuw door het hele land.
In onze eeuw is het gebruikelijk om te denken aan leidingen en waterdammen, maar in het verleden en in India dit was een manier om met waterschaarste om te gaan , aangezien het klimaat het hele jaar door vrij droog is, ondanks de moessonregens die ook vaak voorkomen.
Deze getrapte putten hadden een onmerkbare diepte om een grote hoeveelheid water vast te houden. De trappen maakten ze voor iedereen toegankelijk, Ze speelden dus een belangrijke rol. , daarom bevinden ze zich in de buurt van de openbare ruimtes. Maar ze vervulden niet alleen de functie van watervoorziening, maar werden ook overwogen tempels, openbare centra en schuilplaatsen voor de hete zomermaanden , dat wil zeggen, het waren oases in de stad.
Vrouwen waren het meest toegewijd aan hen In feite wordt aangenomen dat zij degenen waren die hen hielpen financieren om hun overleden echtgenoten te eren; hoewel het ook donaties van royalty's aan de mensen waren.
Chand Baori in Abhaneri, Rajasthan.
Maar dan, Wat is er met deze juwelen gebeurd zodat ze vandaag de dag worden achtergelaten? De Britse Raj die in de 19e eeuw over India regeerden, beschouwden hen onhygiënisch , om die reden werden velen vernietigd en verlaten, net zoals ze werden vervangen door leidingen, tanks , enz., kortom, andere, meer moderne manieren om water te verzamelen.
Wie vertelt ons dat dit alles is? Victoria Lautmann , een Londense journalist die deze al meer dan 30 jaar documenteert ondergrondse schatten.
“Ik bezocht India ongeveer dertig jaar geleden voor het eerst en tijdens een tussenstop in Ahmedabad , Gujarat, de lokale gids heeft me de stad uit gereden , we parkeerden op de weg en gingen naar wat leek op een gewone muur. Maar toen ik naar de diepte keek, stond ik versteld, het was een diepe, door mensen gemaakte afgrond. Ik had nog nooit zoiets gezien. Sindsdien ben ik vaak naar India teruggekeerd en hoewel de herinnering aan die ontmoeting onuitwisbaar was, Ik begon bronnen te onderzoeken ”, vertelt hij aan Traveller.es.
Spiraalvormige vav in Champaner, Gujarat.
Acht jaar geleden besloot hij van deze hobby iets serieus te maken en naar aanleiding van die reizen ontstond het idee om een boek te maken zodat ze niet in de vergetelheid zouden raken. De verdwijnende trappenhuizen van India (red. Merrell, 2017) verzamelt 75 verspringende ondergrondse putten door het hele land.
Tot hun verbazing hebben veel van de toeristen die India bezoeken ze kennen deze geheime juweeltjes niet , hoewel hij verzekert dat dankzij de verklaring van Rani ki vav in Patan, als Unesco Werelderfgoed in 2014 , velen van hen beginnen te worden bezocht.
Ondanks het onderzoekswerk het is niet makkelijk voor haar geweest want zelfs de Indianen weten niet dat deze bronnen bestaan. “ Er is heel weinig over hen geschreven , gezien zijn lange en illustere geschiedenis, maar er zijn verschillende geleerden die essentieel zijn geweest. Bovendien zijn er vandaag de dag websites gewijd aan trappenhuizen, waaronder: GPS met coördinaten. Ik heb ze ook in mijn boek opgenomen ”.
Rani Ki Vav in de stad Patan.
Hoewel hij waarschuwt dat het lokaliseren ervan niet het moeilijkste is : “In steden en dorpen zijn velen omringd door moderne gebouwen, wat de toegang moeilijk maakt. In kleine steden kan het uren duren om ze te vinden, en gewoon door allerlei mensen te vragen, zoals winkeliers, theeverkopers, herders, taxichauffeurs... De bouwwerken zijn ver onder de radar. Gelukkig zijn er door het hele land steeds meer documenten en gidsen . Bundi, Ahmedabad en Delhi hebben bijvoorbeeld al boeken beschikbaar over lokale bronnen. Dit is een triomf!”
Zoals Victoria zegt, zijn er steeds meer gerestaureerde waterputten en sommige zijn al ingeschakeld als toeristische attracties. Het is moeilijk om te kiezen tussen de meest nieuwsgierige omdat elk een unieke eigenschap heeft. “ Ujala Baoli (op de omslagfoto van het artikel) in de Mandu Fort in Madhya Pradesh het is een van de meest mysterieuze met excentrieke stappen. Ik heb er nog niets over gevonden", legt hij uit.
Batris Kotha vav in Kapadvanj.
kan niet anders dan vermelden Chand Baori in Abhaneri , Rajasthan, met een duizelingwekkend aanbod van 3.500 trappen . “Het is letterlijk adembenemend, maar het is ook een van de historisch meest interessante getrapte putten, een architectonische laagcake die oorspronkelijk werd gebouwd door een hindoe-heerser rond het jaar 800, maar met een 18e-eeuwse islamitische esthetiek. Het zien van de twee stijlen samengevoegd is een zeldzaamheid. Het werd ook gebruikt als gevangenis in de Batman-film The Dark Knight Rises."
Spiraalvormige Vav (16e eeuw) gelegen aan de rand van de vestingstad Champagne , Gujarat, is een andere die door de journalist wordt genoemd. Evenals de ondergrondse bron van neemrana baori , in het kleine stadje Neemarana , Rajasthan.
“Hoe is het mogelijk dat deze prachtige negen verdiepingen diepe structuur niet voorkomt in geschiedenis- en architectuurboeken? Er is absoluut niets zoals het waar ook ter wereld Je kunt het zelfs zien vanuit Google Earth. Er is echter zo weinig feitelijke informatie beschikbaar dat geleerden maar liefst drie verschillende data hebben toegewezen voor de oprichting ervan."
Neemrana Baori in het dorp Neemrana dorp.
De journaliste had nooit geloofd dat ze zich in zoiets zou specialiseren. “Als ik had geweten dat ik in de toekomst een boek en fototentoonstellingen zou doen, had ik fotografielessen gevolgd. Het was allemaal heel intuïtief, spontaan en eenzaam.”
Naast zijn boek kun je meer te weten komen over zijn werk op de UCLA Fowler-museum , in Los Angeles, waar ze hebben ingewijd een tentoonstelling tot 20 oktober.