Op een bepaald moment in hun geschiedenis dachten de Japanners dat reizen in pyjama's geen zin had.
De eerste keer dat ik voet in dat land zette, arriveerde ik slapend en snel in mijn hotel, zoals alle westerlingen. Ik schreeuwde twee keer: toen ik het Toto-toilet zag en toen ik vond, opgevouwen zoals alleen zij daar weten, alsof het origamipapier was, een mannen- en een vrouwenpyjama. Ik, die geen pyjama draag, schreeuwde. en ik doe het aan . Er was toen nog geen sociale media, maar ik zou het beeld van die slaperige blanke vrouw in witte pyjama hebben gedeeld.
Het was in het Granvia Hotel in Kyoto, een fantastische kolos waar je niet weet waar het hotel begint en waar het treinstation en de JR Kyoto Isetan Store beginnen. Alles gemengd. Wild . In dit hotel, zoals in alle, pyjama's zijn geen cadeau. Ik herhaal: het is geen geschenk. Te koop : in het geval van de Granvia voor 3150 yen (ongeveer 33 euro).
Tegenwoordig bieden alle hotels van een bepaald niveau (lovehotels, nee, die andere kleding promoten) pyjama's aan hun gasten. Het idee is om het ze zo comfortabel mogelijk te maken. Als het in plaats van een hotel een ryokan is, dan zul je yukata's vinden, veel exotischer. Natuurlijk zijn pyjama's net zo strak en elegant als we ons voorstellen. In de Conrad Hotel Tokio , naast pyjama's, ze geven weg (dit geven ze weg) een kleine teddybeer . Ik, die als kind niet eens met poppen sliep, heb hem nog steeds.
The Mandarin Oriental, ook in de hoofdstad, biedt ook twee opties: pyjama en kimono: een witte en een bedrukt . De een misschien om te slapen en de ander om de eerste thee van de dag te drinken, kijkend naar de stad vanaf de dertigste verdieping, altijd met een beetje slaap.