Bosch Superstar
Laten we proberen niet gek te worden met bijvoeglijke naamwoorden. Als we er maar één kunnen kiezen, blijven we over “onherhaalbaar” expositie. Deze show viert de 500e verjaardag van de geboorte van een van de grote genieën en mysteries van Wereldkunstgeschiedenis . Deze Nederlandse schilder geniet de faam van een popster, maar zijn werk is een raadsel. Dit is de grote paradox van Bosch . Niemand begrijpt het. Iedereen houdt van hem.
De Bosch. De tentoonstelling van de V Centenary is de meest uitgebreide en rigoureuze tot nu toe gewijd aan een schilder die geleerden en kijkers gek heeft gemaakt. We missen de sleutels om zijn werk te begrijpen op basis van allegorieën. Het is de eerste keer dat zoveel werken van deze Vlaamse kunstenaar bij elkaar worden gebracht. Deze tentoonstelling zal de eerste van vele dingen zijn. Bijvoorbeeld, de triptieken worden vrijstaand tentoongesteld, met hun scharnieren . Het idee van scharnier het is blijvend in deze man die wist, we vermoeden nog steeds niet hoe, om het vleselijke en het spirituele, het donkere en het lumineuze, het echte en het ingebeelde, het libertijnse en het moraliserende, het oude en het moderne, de techniek te portretteren en de emotie, het goddelijke en het menselijke...
21 panelen van de kunstenaar worden tentoongesteld (er zijn er wereldwijd 26) en 6 tekeningen , in aanvulling op werkt vanuit zijn atelier . Sommige tentoongestelde stukken maken deel uit van de Prado permanente collectie . We hebben ze gezien, maar niet op deze manier. Zijn De tuin der lusten, de hooiwagen Y De aanbidding van de wijzen.
De rest komt uit musea over de hele wereld, van Kansas tot Venetië. Deze tentoonstelling is het resultaat van 20 jaar werk en een enorme inspanning van productie, restauratie, museografie en politieke diplomatie. Deze tentoonstelling bevestigt de waarachtigheid van veel ondervraagde werken en de kracht van het Prado Museum als instelling. Een oefening, een stoot, van zogenaamde soft power .
Hieronder presenteren we deze vragen waarvan we weten dat je ze jezelf stelt over de Jheronimus Bosch-tentoonstelling en hun respectievelijke antwoorden. Dit is je overlevingsgids om de Bestiaries, de tuinen, de hemelen en de paradijzen van Bosch te bereiken.
Je hebt een niet te missen date met het Prado Museum
ZULLEN ER WACHTRIJS ZIJN?
Ja heel veel. Lang.
WAT IK DOE?
Vergeet ze. Het zien van deze tentoonstelling zou geen probleem moeten zijn, maar een plan. Zoals elk plan, moet je het met je hoofd onder ogen zien. We laten het hart later in het spel komen. Eerste fase: de kaartjes. Deze tentoonstelling kan, net als een Roland Garros-finale, niet worden geïmproviseerd. Tickets moeten vooraf worden gekocht. Op de **website van het Museum** staat goede informatie over formulieren, vergoedingen en proces . Het is erg makkelijk. Er zullen duizenden mensen zijn (het museum stelt dat er ongeveer 400.000 worden verwacht) die naar de Paseo del Prado zullen reizen om hetzelfde te doen als jij: verdwaal in de gekke, gekke, gekke wereld van Bosch. Geduld.
De Bosch. De tentoonstelling van de V Centenary
WANNEER KAN IK GAAN?
Wanneer je maar wilt, zou het meer missen. Zolang je je kaartje hebt. Niets "kwam voorbij" zoals het karakter van Aute. De tentoonstelling sluit op 11 september : we hebben tijd om te beslissen wanneer we het willen bezoeken en gebruiken het als een alibi om van de stad te genieten. Nog een opmerking: Het zal geen eenzame ervaring zijn. Wanneer je je ticket online koopt, moet je een tijd kiezen en je eraan houden. Het Prado verlengt de openingstijden: Vrijdag en zaterdag van 10.00 tot 22.00 uur en zon- en feestdagen van 10.00 tot 21.00 uur. . De ochtend, wanneer de geest frisser is en de voeten lichter, zal een goede tijd zijn, hoewel het Prado 's avonds verlaat na te hebben gezien Triptiek van de verleidingen van San Antonio Abad , een van de hits, kan een geweldig moment zijn.
Triptiek van de verleidingen van San Antonio Abad
ENIG ADVIES VOOR DE SHOW?
Twee en heel digitaal. Als we tijd besteden aan het bekijken van de video's die het museum heeft gemaakt en die op zijn YouTube-kanaal staan, zal de ervaring winnen. Het zal dit ook doen als we de App, Second Canvas, downloaden.
IK HEB REEDS DE TUIN DER DELIGHTS EN ANDERE GROTE PRADO EXPO'S GEZIEN, WAT KAN IK VAN DEZE VERWACHTEN?
Op het eerste gezicht zullen we zien een montage die anders is dan alle andere die tegenover het Prado staan. Er is een overwicht van gebogen vormen om vloeiendheid in het bezoek uit te nodigen. Er is geen chronologische route maar thematisch: Bosch dateerde zijn schilderijen niet . Elk blok wordt voorgezeten door een van de eerder genoemde vrijstaande drieluiken: er zijn niet alleen doeken, maar ook tekeningen en technisch materiaal. Het Museum maakt duidelijk dat dit zowel een tentoonstelling als een studiehulpmiddel is voor geïnteresseerden in de schilder.
WANNEER IK ERUIT KOM, ZAL IK BEGRIJPEN WIE EL BOSCO IS
Geen fout. Noch jij, noch iemand anders kan het ooit volledig begrijpen. Deze tentoonstelling is een hulpmiddel om dichter bij het mysterie van Bosch te komen. Het mysterie wordt niet onthuld . Er is geen manier om het te doen. Het blijft intact, maar sommige sleutels worden onthuld. Het museum is niet voor niets een pionier in de technische studie van zijn werk.
Prado-museum
WE HEBBEN HET OVER MERCHANDISING: EEN MUSEUM WINKEL IS NIET ONDERHANDELBAAR
Voor de tentoonstelling zijn uiteraard specifieke producten ontworpen. zijn gebruikt edele materialen, natuurlijke producten, biologisch katoen . Er zal ook zijn chocola , en niet zomaar een, Grand Cru gemaakt door Daranatz, de grote chocolatier van Bayonne, voor de gelegenheid. De kinderen kunnen, als ze willen, een frisbee nemen. Het beeld van een El Bosco-frisbee op Spaanse stranden zal verontrustend zijn.
IK HEB DE TENTOONSTELLING REEDS GEZIEN, WAT MOET IK DOEN?
Maak je geen zorgen. We zijn hier gewoon voor. Wij zullen je helpen. Terwijl we denken, neem een ijsje in de Café Weide.
Laten we zeggen dat we in totaal 3 uur aan de tentoonstelling besteden tussen procedures, bezoek en aankoop van merchandising. Het gebied waarin het Prado Museum zich bevindt is vergeten ten gunste van het Prado Museum. De straten rondom het museum zijn burgerlijk en vriendelijk . Een route erdoorheen, ervoor of erna, of ervoor en erna, Bosch zal de agitatie van de tentoonstelling in evenwicht brengen.
- Ademen: een paar meter van het museum ligt de **Koninklijke Botanische Tuin**. Deze tuin dateert uit het einde van de 18e eeuw. Het is geen wandeling of een openbare tuin, hoewel we er zonder problemen doorheen kunnen: Het is een centrum voor de studie van plantensoorten . El Botánico is een van de mooiste (en minst bezochte) plekken in Madrid. Op een zaterdagochtend is het mogelijk om op elk bankje te zitten, onder eeuwenoude bomen en met het geluid van vogels op de achtergrond met nauwelijks mensen in de buurt. alles erin is heerlijk : de rozentuin, de linderotonde, de serre, het succulente gebied, het aromatische gebied... Het is gemakkelijk om de tijd te laten verstrijken tussen honderden tinten groen.
Koninklijke Botanische Tuin
- Eten: In de omgeving van het Museum kun je heel goed eten. Hier zijn ze ** Viridiana **, Alasbater en **Horcher**, drie van de gastro-tempels van Madrid. Ze hebben allemaal hun stijl, maar ze delen dat het handig is om erin te zitten vooraf boeken . Veel dichterbij (en met meer mogelijkheden voor een geïmproviseerde tafel) is de ** Trattoria de Sant'Arcangelo **, een klassieker die door de bewoners van het gebied wordt bezocht. Het idee om aan het eind van de dag de tentoonstelling te zien en dan een bord pasta te bestellen op het terras is best wel een goede. En niet omdat het bij ons opkwam.
albasten prei
- Drinken: een vermout voor het museum kan ons helpen de zintuigen te activeren. 1. We kunnen het hebben bij de ** Murillo, ** die ze al sinds 1927 serveert. Ook koffie, hamborden of wat je maar wilt. Als we het na Bosco gaan doen, kunnen we zelfs iets anders nemen. Het zal ons helpen decomprimeren na zoveel intensiteit.
Murillo-koffie
- Voor het slapen: Als de tentoonstelling als excuus dient om een paar dagen in Madrid door te brengen, zullen we op zoek moeten naar een herberg. Het dichtstbijzijnde hotel bij het Prado, zijn buurman, is het Ritz, dat al deel uitmaakt van de Mandarin Oriental-groep. Het combineren van beide ervaringen zou een van de geweldige momenten van 2016 kunnen zijn. Als we niet gaan slapen, is het de moeite waard om in een hotel te wonen. Het kan een afternoon tea zijn of een chocolaatje met churros. Of beter nog, nu het mooi weer is, kunnen we op het terras zitten en neem een gazpacho of een salmorejo . Buiten zijn, in dat belle époque-gebouw, de zorg waarderen van iedereen die in dit hotel werkt, is een geschenk voor de zintuigen. En daar gaat deze reis over.
Heel, heel dicht bij het museum zijn ook het Westin Palace en het NH Paseo del Prado. Geen enkele zal falen. Beide zijn uitstekende hotels en bevinden zich op het niveau van een tentoonstelling van dit kaliber. De hotels in Madrid hebben niets bijzonders gepland voor de Bosch-tentoonstelling. Daar zijn de Angelsaksen altijd slimmer. Maakt niet uit, wij zullen degenen zijn die onszelf een Bosco op maat zullen maken . En nu de belangrijkste vraag.
De koepel van het Westin Palace-hotel
WAAROM MOET IK NAAR DE BOSCO-TENTOONSTELLING GAAN?
Want zoiets heb je nog niet gezien en ga je de komende jaren ook niet zien. Tot september, visvogels, als boeren verklede dieren, brandende dorpen, varkens in nonnengewoonten, mannen die bomen zijn, vissen die muziekinstrumenten zijn, naakte koppels in glazen bollen, mannen waarvan we niet weten of ze engelen zijn of duivels, dokters die bloemen uit hersenen halen... Deze zomer gaan we hallucineren. Letterlijk.
Paseo del Prado