Een dag om het te proberen
Vermijd het verkeer en neem de trein naar het centraal station van de stad: Kota . Vanaf daar kunt u lopen naar het nabijgelegen Bank van Indonesië Museum . De toegang tot dit imposante neoklassieke gebouw is gratis, en eenmaal binnen kun je meer te weten komen over Indonesische geschiedenis , met speciale aandacht voor handel en economie. De voortzetting van de straat waar het museum is gevestigd, maar naar het noorden, Schilderij Kussende Utara , is voetganger en het staat vol met snuisterijenstalletjes evenals oude voertuigen die zich lenen voor een paar foto's.
De weg leidt naar Fatahillah-plein , waar het oude stadhuis en de rechtbanken van de Nederlandse kolonisten zijn gevestigd -gebouwd in 1627-, nu omgebouwd tot een museum dat weinig waard is. Als je de koloniale tijd wilt herbeleven, toen Oost-Indië onder de Nederlandse kroon stond, kun je rijden op een van de kleurrijke fietsen die op het plein worden verhuurd , samen met een hoed en een helm voor het geval de dienstdoende fietser dieper in de aristocratische rol wil kruipen. Trek dat gezicht niet: je zou verbaasd zijn hoeveel bezoekers zich lenen voor het spel.
Wayang Schaduwshow
Op hetzelfde plein, op een van de flanken, bevindt zich de Poppenmuseum (Wayang Museum), een van de meest traditionele en bekende kunsten in het land. Wayang betekent 'schaduw' in het Javaans, maar de term wordt geassocieerd met poppenspel zelf en poppentheater in het algemeen. Elke zondag om 10 uur is er een functie , behalve tijdens de ramadan. De rest van het gebouw herbergt een merkwaardige verzameling poppen, van die voor schaduwpoppen tot de meest kleurrijke, gebeeldhouwde en vermomde poppen.
Ga bij het verlaten van het museum zitten om te eten in de Bataafse koffie , recht tegenover, en ga terug naar de koloniale periode. Traditionele Indonesische keuken vermengt zich met Europese en Chinese (de meerderheidsgroepen die de archipel hebben gepasseerd) in dit luxe restaurant. De pittoreske decoratie wisselt portretten af van beroemdheden die onlangs het etablissement passeerden met afbeeldingen van historische figuren verbonden met Indonesië, zoals de Soekarno , vader van het land. Terwijl de begane grond meer bevorderlijk is voor de bar en concerten, heeft de bovenverdieping een eetkamer, de Grote Zaal, met prachtig uitzicht over het plein.
Café Batavia: voel de koloniale periode in Jakarta
Na de lunch neemt u de trein naar het zuiden naar het station van Gambir. Of maak je bezoek wat spannender en spring op een ojek, de alomtegenwoordige mototaxis. Of in een tuk-tuk . Of in een taxi, als je minder avontuurlijk bent.
Vanaf de halte Gambir zie je de schattig (Nationaal Monument), dat zich in het centrum van Plaza de la Libertad bevindt, en hoewel Noem dit park in het Indonesisch Merdeka , de waarheid is dat het een aantal zeer aantrekkelijke schaduwrijke hoekjes heeft om een pauze te nemen. De Monas zelf bestuurt deze ruimte vanuit het centrum. Het is een soort gigantische obelisk bekroond door een gouden vlam... Auteur Adrian Vickers legt het veel beter uit in A History of Modern Indonesia: “Midden op het Vrijheidsplein liet Soekarno de grootste van al zijn monumenten bouwen, die hij wilde veranderen in de Indonesische Eiffeltoren. Deze fallische toren, met als hoogtepunt: een zogenaamd massief gouden vlam , werd eenvoudig gedoopt als Monas, maar werd later bekend als de laatste stijve van Soekarno.
Je kunt naar boven gaan (met de lift, die de toren meet 132 meter en met de zon die Jakarta kan raken, kan het nooit kwaad om je oksels een pauze te geven), om een uitkijkpunt met 360 graden uitzicht . In de noordoostelijke hoek zie je de Istiqlal-moskee, die op een vrijdag 100.000 gelovigen kan trekken. Hier is alles groot: er zijn bijna 250 miljoen mensen , van wie 88 procent moslim is. Honderdduizend mensen, zo gezien, is een kleinigheid.
De Monas (Nationaal Monument) of de laatste bouw van Sukarno
Twee blokken van Liberty Square is Sarinah, het eerste moderne winkelcentrum in Indonesië , waaraan Soekarno de naam van zijn verzorger gaf. Als je nog geen tijd hebt gehad om souvenirs mee te nemen, hier vind je batiks van verschillende kwaliteiten en prijzen.
Maak dan een wandeling door de lommerrijke en welvarende wijk Menteng, waarvan de straten zijn omzoomd met grachten ontworpen door de Nederlanders in de koloniale tijd. Als u de hoofdstraten verlaat, kunt u veel rust vinden tijdens het wandelen tussen ambassades. In de buurt van Suropati Park, aan Besuki Street, bevindt het zich SDN Menteng 01 de prestigieuze school waar Barack Obama studeerde tussen 1969 en 1971 . Een plaquette herdenkt hem bij de ingang en een standbeeld van de kleine Barry (zoals zijn leeftijdsgenoten de president van de Verenigde Staten als kind noemden) nodigt je uit om nooit weg te lopen van je eigen dromen.
Marionetten op de vlooienmarkt van Surabaya
Eet een hapje in de buurt Witte doos (praktisch voor de school) en vervolg de route in oostelijke richting. doorlopen het meneng-park (Taman Menteng) en ga verder langs Prof. Moch Avenue. Yamin naar het oosten, bijna tot je oog in oog komt te staan met de verhoogde treinrails, die al van verre te zien zijn. Tegen die tijd heb je, aan je rechterkant, al Surabaya-straat en de gelijknamige antiekmarkt.
Oorlogshelmen vermengen zich met poppen, typemachines, opium rokende pijpen , houtsnijwerk en zelfs benzinepompen van Shell, de oliemaatschappij van de voormalige metropool. Trek je trainingspak aan om de meest geliefde sport van het land (voetbal) te beoefenen, maak je klaar om te onderhandelen over prijzen zoals Messi van de rommelmarkt en neem bijvoorbeeld een vinyl met de single Volare ( Modugno's origineel, niet de Gipsy Kings-versie ) voor een spotprijs.
Als oefening je maag weer heeft gespleten, ga dan naar het nabijgelegen restaurant Lara Djongrang , aan de Teuku Cik Ditiro-straat. Ja, het is die plek, wees niet verbaasd als je de omheining ziet. Het ziet eruit als een verlaten tempel, met wijnstokken die over de ruimte hangen die dienst doet als parkeerplaats. Typisch Indonesisch eten in kamers die zijn ingericht alsof het een vreemd museum is . De presentatie van de gerechten is alleen vergelijkbaar met de smaak. En de prijs is meer dan betaalbaar voor een zak die uit Europa heeft kunnen komen.
Na het toetje, ja, ja, je kunt het vliegtuig instappen en gaan waar je wilt: je krijgt een goede indruk van wat Jakarta een bezoeker te bieden heeft.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Ultramarijnblauw: de Raja Ampat-archipel in Indonesië
- Ubud: reis naar jezelf op Bali
- Ontbijten op Bali - Routes naar spiritualiteit
- 30 eigenschappen die de verstokte reiziger kenmerken
Lara Djongrangang: het restaurant dat een museum zou kunnen zijn
Het is niet zo grijs en niet zo lelijk en het is een bezoek waard
Jakarta is zeker 24 uur waard