Nashq-e Rostam, de onbekende schat van Iran
Er zijn mensen die vergelijken Nashq-e Rostam (Iran) met de zeer Petra in Jordanië . Anderen neigen echter meer naar de Egyptische Vallei der Koningen . Hoe het ook zij, het is duidelijk dat de pracht van de plaats en het onverwachte van dit wonder het tot een perzische schat.
En het is dat, op de een of andere manier, de vallei waar Nashq-e Rostam zich bevindt is : je bent enorm uit rotsen gehouwen graven , rond gesneden 2500 jaar midden in de woestijn laten ze je naar adem snakken en heel hard knipperen als je ze ziet. Dat het bedenkt hoe de mens in de loop van zijn geschiedenis zulke ongelooflijke plaatsen heeft kunnen vormen. Is dit de realiteit of dromen we het?
Focussen op het praktische gedeelte, om hier te komen, is het meest comfortabele en logische om het te doen vanuit Shiraz, de Iraanse stad van dichters , die wordt gevonden slechts een uur van het uitvaartcentrum . Bovendien scheidt het slechts 10 minuten van het geweldige Persepolis , wat de meerderheid van de reizigers ertoe aanzet om te durven doen beide bezoeken op dezelfde dag.
Nashq-e Rostam, de onbekende schat van Iran
Wanneer het pad dat naar boven leidt Rashq-e Rostam laten we eindelijk raden de afmetingen van het monument , is echt wanneer men ook de relevantie van de plaats begrijpt. Niet tevergeefs, in de vier kruisvormige graven die in de steen zijn uitgegraven ze werden begraven vier van de grote koningen van Perzië . Alles lijkt erop te wijzen dat het — van links naar rechts — van Xerxes I, Darius I de Grote, Artaxerxes I en Darius II , hoewel alleen Darío I een inscriptie bij de ingang heeft die hiervan getuigt.
En we zeggen "alles lijkt erop te wijzen" omdat, zelfs vandaag, onderzoekers discussiëren er nog steeds over . De reden? Daar had iets mee te maken Alexander de Grote komt hier langs 330 v.Chr van C en doe hetzelfde als bij de mythische stad Persepolis: alles op zijn pad verwoesten en de inhoud plunderen die erin zat en laat alleen — en gelukkig! — de structuur van de graven achter.
Om de graven te bereiken is het noodzakelijk betaal een kaartje . Eenmaal voor hen, zul je je hoofd hoog moeten heffen om hun onmetelijkheid te kunnen omvatten: het is onmogelijk om je niet klein, onbeduidend te voelen.
De vier graven: Xerxes I, Darius I de Grote, Artaxerxes I en Darius II
Overweeg de graven van buitenaf verdient doe het langzaam , de tijd nemend om de details te waarderen en elke centimeter nauwkeurig te onderzoeken: de bas-reliëfs die de buitenkant versieren van elk zijn authentieke kunstwerken die verhalen uit het verleden vertellen alsof het een strip over Perzië is.
De inhoud heeft de neiging zich te concentreren, ja, op twee thema's die nogal herhaald worden: terwijl sommige sommige van de Grote veldslagen uitgevochten door de Achaemeniden , zoals gebeurt in het bas-reliëf gevonden onder het graf van Darius I — een van hen, misschien wel de meest bekende, stelt de Romeinse keizer Valeriaan voor die op zijn knieën valt voor de Perzische koning Shapor I —, anderen richten zich op vertegenwoordigen de koningen die op hun tronen zitten , op dezelfde manier dat ze verschijnen in de graven van Persepolis, echt vergelijkbaar.
De promotor hiervan “Perzische Vallei der Koningen” , bij dit alles was het Darius I zelf: hij besloot dat het hier zou zijn, een paar kilometer van Persepolis, waar hij zou worden begraven, iets dat uiteindelijk een traditie zou worden zijn opvolgers . Juist enkele reliëfs van soldaten in een wat meer afgelegen gebied onthullen dat, waarschijnlijk, degene die voor Darius III zou zijn, werd voorbereid, hoewel het was nooit af.
De bas-reliëfs van Naqshe Rostam
Een beetje naar links lopen en zijn ogen gericht houden op de enorme rots die de bevat grafkamers , is er nog een detail dat de moeite waard is om te stoppen: een bas-reliëf van verbazingwekkende kwaliteit en grote betekenis . Bij deze gelegenheid gewijd Ardashir I , die — en hier zijn enkele historisch-religieuze gegevens — werd genoemd koning door Ahura Mazda, goddelijkheid verheven door Zoroaster als "de ongeschapen schepper" . Daarin verschijnen beide figuren te paard, van aangezicht tot aangezicht, terwijl de God de inhuldiging uitvoert.
En nu we het er toch over hebben gehad zoroastrisme , en omdat dit woord waarschijnlijk weinig tot meer dan één - of zelfs helemaal niets - klinkt, een terzijde: is de naam waaronder religie en filosofie bekend staan? Welk deel van de theorieën en leringen? van de Iraanse profeet Zarathustra . Dit verdedigde het bestaan van twee goddelijke principes in de eeuwige strijd, de goede en de slechte. Of, wat hetzelfde is, schepping en vernietiging.
Zodra dit kleine theoretische deel is geassimileerd, een laatste en belangrijke stop in Rashq-e Rostam: de Ka'ba-i Zartosht of Zoroastrische kubus , een constructie van kubusvormige vormen die voor de graven is opgetrokken, waarvan de functie ook niet met zekerheid bekend is.
Ka'ba-i Zartosht of Zoroastrische kubus
En hier, zoals in -bijna- alles op deze plek, zijn er verschillende meningen. Aan de ene kant zijn er onderzoekers die beweren dat diende als een kluis en dat daarin werden gehouden de kostbaarheden van de overledene . Anderen beweren echter dat het een oud vuuraltaar , zoals die in de tempels gewijd aan Zoroaster over de hele wereld.
Nog een onbekende die deze raadselachtige plek in mysterie omhult. Een unieke enclave, een van die waar je je van kunt voorstellen en fantaseren, maar het is moeilijk te geloven dat ze echt bestaan.
Dat natuurlijk, totdat reis naar de Iraanse woestijn en men ontdekt dat ja: die realiteit slaagt er altijd in om fictie te overwinnen.