Er wordt weinig gezegd over Lugo en veel minder over zijn tapas...
Het is nieuwsgierig naar ** Lugo .** Gratis doppen. Er wordt weinig over gezegd ondanks het feit dat het meer dan 2000 jaar oud is. Normaal, we nemen aan dat het komt door de muur die er nog staat. Gratis doppen. Ik bedoel dat deze structuur kan fungeren als een beschermer van de wilde wereld, als een oase in het midden van een vijandige woestijn, zoals een van die kastelen die we als kinderen maakten, met handdoeken en lakens, om onszelf te beschermen tegen barbaarsheid van buitenaf. Het is de enige ter wereld die zijn oorspronkelijke omtrek behoudt en is verbroederd met de Chinese muur van Qinhuangdao. Gratis doppen.
Wat er intramuraal gebeurt, blijft intramuraal
Als kinderen stelden we ons een kolossaal monster voor als ze met ons over de stad praatten, want de volwassenen deden dat met hun ogen uit hun kassen en met trillende handen. Zelfs op de universiteit zwoeren degenen die voet aan wal zetten in het oude Romeinse kamp het nooit meer te verlaten. Gratis doppen. Het werd uitgeroepen tot werelderfgoed in 2000. Ja, dat zou de laatste ramp zijn en de computers zouden ons opeten met aardappelen. Er is niets gebeurd behalve volwassen en serieuze en fatsoenlijke mensen waren nog steeds verbaasd over wat er intramuraal gebeurde. Hun armen dansten en hun benen trilden en hun hoornvliezen maakten hen biribiri toen ze commentaar gaven op hun reis naar de toch al voorouderlijke Luc Augusta.
Iets zal deze stad hebben die ons gek maakt. Gratis doppen. Desondanks weten we nog steeds niet wat zijn geheim is, hoewel we het voelen. Misschien moet je tussen de regels door lezen om erachter te komen. Gratis doppen.
Als je van de kust komt, is de eerste stop bij de Wonderbaarlijke buurt. Omdat we de domeinen van het voormalige Romeinse kamp nog niet hebben bereikt, is het goed om een wandeling buiten de muren te maken om te zien wat voor soort vijand we zijn tegengekomen. In deze buurt is **de Lagar brouwerij** _(rúa da Milagrosa 38) _. Intieme en persoonlijke sfeer, weinig toeristen in zicht en veel kleine tapas of raciones op houten tafels en stoelen. De raxo is heel typisch, maar als je wilt durven zoals de Romeinse legioenen deden probeer de varkenswang.
Weinig toeristen en veel tapas en porties
Maar als je toegang tot de tweeduizend jaar oude stad -wat al snel wordt gezegd- vanuit het binnenland is, is het misschien de moeite waard om voordat je je onderdompelt in de waanzin van Lugo een halte op Magoi Avenue 134. Is hij Puur Cubaans -voordat het Oh my Havana was!- en je kunt een idee krijgen. Als je 's nachts aankomt een cocktail zal een goede aanvulling zijn op de Cubaanse rijsttapas , om een voorbeeld te geven dat helemaal niet origineel is, maar dat altijd werkt. Dat wil zeggen als er geen concert is en voordat je een hapje probeert, beland je in een conga.
Voor deze culinaire antropologische studie kozen we echter voor: oude tradities en meer conservatieve methoden werden gevolgd. Het verkenningsgebied begint grenzend aan de rivier de Miño, vanaf de N-VI tot aan de Romeinse brug en aan uw rechterhand, op een steenworp afstand, een kuurhotel dat aan dezelfde rivier vastzit. Als je een kronkelend pad opgaat, vind je het park van de grote Rosalía de Castro, en nog een paar stappen brengen je naar de Santiago-poort en het Pio XII-plein waar is de Kathedraal van Lugo. Na de rechterkant, onze linkerkant, zullen we steegjes vinden die leiden naar de Praza do Campo. Dat is waar het allemaal begint.
Vanuit deze enclave zijn er drie straten: de Rua do Miño, de Nova en de Rua da Cruz. In elk van hen vreten de tralies de wandelaar op, waardoor het moeilijk voor hem is om te kiezen omdat ze hebben allemaal uitstraling. Naast wat ze op de dag als omslag kunnen bieden, hier gaan ze Enkele interessante tips.
de Riba zit in hetzelfde Praza do Campo , en het is perfect als gastronomisch operatiecentrum. De dagen van plezier en rozen zouden moeten beginnen met een huisgemaakte vermout uit deze hoek. Speciaal voor fijnproevers, want die hebben delicatessenconserven tegen goede prijzen en met zorg gemaakte tapas, zoals de garnalenspies.
Of, als je liever doodgaat, waag je in De Tolo _(Praza do Campo, 9) _ met de aardappelen met hellesaus, gemaakt met Assam-chili, de Naga Jolokia, wat is alsof je een miljoen hete Padrón-pepers eet.
In 101 wijnen _(rúa Miño, 6) _ Liter bier kost evenveel als tapas. Maar als je serieus wilt worden, als dat zo is... Heek Galicisch probeer het. heil Caesar _(rúa Nova, 10) _, zij die gaan drinken groeten u. Nee, het is geen grap, het is het welkomstbord. Zwarte rijst wordt hier zeer gewaardeerd.
In Naar fabriek _(rúa Nova, 15) _ het ideaal, zoals in alle bars, is om de rustdag te beginnen met een wijn en een dop pens. Voor degenen voor wie de maalstroom niet hun medium is, de octopus is een goede manier om te ontsnappen aan de wereld.
raapstelen met zeevruchten
In de Daniel's Taverne _(rúa Bispo Basulto, 4) _ er zijn veel eieren. Probeer de tortilla's, Ze zijn er in elke denkbare kleur en smaak. die met raxo is vooral goed, maar als u zich liever met serieuzere onderwerpen bezighoudt, het lef zijn een goed begin.
In De vijf balken (rúa da Cruz, 5), de specialiteit is gestoofde tong, maar de baby inktvis ze lopen niet ver achter. Ernaast is de Alberto's Inn _(rúa da Cruz, 4) _, een klassieker onder de klassiekers -hij staat al meer dan vier decennia aan de top, wat niets is- die aanleiding geeft tot geweldige gerechten, zoals zeevruchten met raapstelen, hoewel de tapas je niet onverschillig laten.
Als een extra bal, ver van het zwaartepunt is een kolos die draagt meer dan een eeuw maaltijden bereiden . Is hij restaurant Spanje _(rúa Teatro, 10) _ dat een van de weinigen is die kan bogen op een aanbod rundvlees gefokt door de familie zelf. Hier spreken we van grote woorden, een respect.
Veel van deze tempels van gastronomische wijsheid ze hebben hun ruimte voor degenen die de voorkeur geven aan een tafelplan en tafelkleed. De Porties zijn overvloedig en goedkoop. Hier kom je om te spelen. Deze mensen doen het al twee millennia en ze weten wat ze doen. Misschien heeft een van zijn voorouders dat toastding uitgevonden. Omdat ze, omdat ze overvol waren van voedsel, alleen het geluid van het gerinkel van hun bril hoorden om het ontbrekende zintuig te verzadigen.
Met de categorie umami aanwezig in de smaak, zullen we moeten weten of de mensen van Lugo het al wisten, en ze wachtten tot de mensheid klaar was om ervan te genieten. Dat, of dat, het echte geheim van zijn succes was om gratis tapas aan te bieden. Echt niet. Het zal het umami-ding zijn. Permanent.