Chan Chaya-paviljoen van het Koninklijk Paleis van Phnom Penh
niet alles is vuiligheid , Zeker; nieuwe winkelcentra in Thaise stijl, luxe hotels, coole coffeeshops en ambachtelijke en fairtradewinkels breiden zich uit en geven de stad een nieuwe uitstraling, maar dat is niet wat het uniek maakt of wat we zullen onthouden, maar de dingen die we hier opsommen.
1. De wandeling langs de rivier: ja, rustig door de stad lopen is praktisch een onmogelijke missie: de trottoirs, als ze bestaan, worden ingenomen door motorfietsen en geparkeerde auto's of door restauranttafels; en er zijn er zoveel spaanders en oneffenheden in het asfalt dat honderd meter door een straat lopen een hindernisbaan wordt. Maar in ruil daarvoor biedt de hoofdstad een van de rivieroevers gezelligste van heel Zuidoost-Azië: aan de samenvloeiing van de Mekong en de sap er is een brede promenade met restaurants en bars waar de lokale bevolking samenkomt als de zon ondergaat om te wandelen, eten, in de koelte zitten of geest, aerobics doen alsof morgen niet bestaat.
De show van vrouwen van middelbare leeftijd die ritmisch bewegen op het ritme van de muziek of tieners die wachten om een moderner nummer op te zetten en op te treden een perfect millimeter choreografie is hypnotiserend en zorgt ervoor dat je mee wilt doen, waarbij het concept van . achter zich laat belachelijke western
twee. Koloniale architectuur: sporen van wanneer Phnom Penh was de parel van Azië daar, in betere of slechtere staat bewaard gebleven. In het gebied dat het dichtst bij het koninklijk paleis ligt, zijn er tal van koloniale herenhuizen in een ongelijke staat van instandhouding. Een bezoek aan de FCC, de bar met hoge plafonds en oude ventilatoren die bezocht wordt door buitenlandse correspondenten die verslag doen van de oorlog, is een must. De bezienswaardigheden bekijken en wat drinken bij shirt mouwen Kan het niet helpen, maar voel me een beetje als Mel Gibson toen ik jong en mooi was in de Het jaar waarin we gevaarlijk leven (film die over Indonesië gaat, maar de geest dient ons).
Binnen de Centrale Markt in Phnom Penh
3. Laatst: Cambodja heeft een bewogen recente geschiedenis - zelfs vergeleken met de buurlanden - die bijna grenst aan horrorfilm en maakt het verplicht om s-21 (het Tuol Sleng-museum, een gevangenis en detentie- en martelcentrum in een voormalig instituut) te bezoeken en naar de buitenwijken van het vernietigingskamp van Choeung-eki , een van de moordvelden van de donkere drie jaar van de Rode Khmer. Tussen de martelkamers en de massagraven wordt een poging gedaan om uit te leggen hoe de Cambodjaanse culturele elite probeerde de leden van diezelfde elite te elimineren om een volledig landelijke communistische samenleving te creëren totdat het leidde tot een genocide die een einde maakte aan de 30% van de bevolking en eindigde zichzelf te verslinden.
Men mag niet vergeten dat de Rode Khmer de officiële regering van Cambodja tot de jaren negentig, met vertegenwoordiging in de VN, die koos voor een beleid van nationale verzoening dat ervoor koos om te negeren wat er was gebeurd, wat Pol Pot stilletjes van ouderdom stierf in de jungle aan de Thaise grens en dat veel huidige politieke leiders behoorden tot de regering van de Rode Khmer, waarvan pas de laatste jaren enkele van haar meest emblematische leiders worden berecht voor misdaden tegen de menselijkheid.
Tuol Sleng Museum, herinnering aan terreur
Vier. Eet op straat: Ja in Phnom Penh er zijn geweldige restaurants waar je kunt eten van Franse specialiteiten, internationale gerechten of Cambodjaanse klassiekers zoals de amok (visstoofpot geserveerd in bananenbladeren), maar eten bij een van de straatstalletjes is een belevenis een van die zo vereist door de reiziger die opschept dat hij geen toerist is? . Overdag kun je insecten eten -en proeven- in de centrale Markt of in de Russische markt tussen verstikkende en smakelijke kraampjes, maar bij het vallen van de avond is het noodzakelijk om een van de straten vol houten tafels en draagbare keukens te naderen die in overvloed aanwezig zijn in de straten bij de rivierwandeling, maar in tegenstelling tot deze zijn ze bijna verstoken van toeristen.
Je moet een plek kiezen waar veel locals zitten en een tafel delen (is daar een probleem mee? moderne bars ), bestel wat angkor bieren en, omdat elkaar begrijpen deel uitmaakt van de ervaring, eigenlijk ja zeggen tegen alles wat ze aanbieden: misschien hebben ze op dat moment niet wat je wilt met een beetje geluk zul je ervan genieten heerlijke garnalen gebakken rijst of van gekarameliseerde vis op het hoogtepunt van elk chic restaurant. En gaandeweg worden zeer intense en gepassioneerde vriendschappen gesmeed, van het soort dat slechts vijf minuten duurt maar een leven lang wordt herinnerd.
*** Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in...**
- Kep, tussen Saint-Tropez en Cambodja
- Alle artikelen van Raquel Piñeiro
Het culinaire feest wordt geserveerd in de straten van Phnom Penh