Luchtfoto van Jemaa el Fna-plein gedurende de dag.
Een slang komt uit een oude zak op het ritme van een hoge fluit, een woestijnmelodie gespeeld door een man met een door de zon gebarsten gezicht en een tulband op zijn hoofd, die roerloos blijft zitten midden op het Jemaa el-Fna-plein in Marrakech. Ernaast danst een groep mannen in een kring, terwijl ze de ratels van enkele gouden cimbalen die ze bespelen met hun behendige vingers rammelen; mollige vrouwen verven de witte huid van toeristen met henna-inkt; Terwijl aan de ene kant van dit stadscircus een rij karren staat die te modern is om Marokko te zijn, zijn het kraampjes met dadels en vers geperste sappen...
Dat klopt, deze stad smaakt naar citrus en suikers. Het ruikt naar vers geperste sinaasappel en geroosterde noten. klinkt als almohacín-liedjes en schreeuwen in elke taal. Marrakech is de stad met duizend gezichten, allemaal fascinerend: het moderne Marrakech met zijn Europese gebouwen en tuinhuizen; oud Marrakech met roze lemen muren, versterkte stad bewaakt door torens bewoond door gestrande ooievaars. Het Marrakech van luxe en ellende, die met tuinen voor geliefden, die met de palmentuin voor toeristen; degene die kan worden gezien vanaf de top van een gebouw; degene die zich onderdompelt in de catacomben van zijn populaire sauna's. Het blijft niet onopgemerkt, zij, zo stadsmens.
De ooievaars van Marrakech.
Maar je zou de ware hartslag van deze stad niet voelen als je niet minstens drie of vier keer per dag door dat grote plein zou gaan, het grote plein van de wereld: Jemaa el Fna, in 2001 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. De naam komt ons iets vertellen als 'de plaats waar de mensen samenkomen' of 'het plein van de verwoeste moskee', aangezien het lijkt alsof de grote moskee van de stad daar stond. Kortom, het stadsplein, iets heel echts vandaag, Jemaa el Fna is de plaats waar sprake is van dialoog, actie, de bezoeker wordt verwelkomd en natuurlijk! is gegeten.
Deze show van dierenhypnotiseurs, henna-artiesten en onvermoeibare dansers is de opmaat naar de labyrintische souk van Marrakech. Ik moet zeggen dat de souk van deze stad weinig en veel te maken heeft met het andere Marokko , misschien omdat ze de toeristen zat zijn of omdat hun handelsgeest te Europees is geworden, maar er wordt weinig of niets onderhandeld in de souk van Marrakech. Afdingen werkt hier niet de prijs is wat het is . Toch is het de moeite waard om je een weg te banen door het labyrint, door de hoeken van pas geverfde stoffen te gaan die in de zon hangen, je verstand te verliezen tussen zoveel koopjes van zilver en goud, of een tijdje te gaan zitten om thee te drinken terwijl je besluit wel of niet een vloerkleed voor in huis dragen.
Tapijtkraam is de souk van Marrakech.
Maar dit alles, het leven op straat en het leven in de souk is de pre-show voordat de zon ondergaat en dat geweldige plein met zijn beroemde Franse café vol toeristen die in de zon loungen met het beste uitzicht over de stad. Een preambule voor wat komen gaat met de nacht: etenstijd. Als de zon ondergaat, is het plein Djemaa el Fna , nauwelijks verlicht door de lantaarns van de straatstalletjes, het wordt een feestvreugde van mensen van daar en daar, locals en buitenlanders die buiten komen dineren in de restaurants die elke dag, elke avond in het hart van het plein worden geïmproviseerd.
De obers vallen je lastig met hun menukaarten in vier verschillende talen: couscous, vlees-, vis- of groentetajine, de sublieme harira -soep met koriander, lam, kikkererwten, tomaat, met een pittig tintje-, die pittige gehaktballetjes genaamd kefta, de méchoui – een heerlijk en pittig gegrild lamsvlees. Er zijn mensen die gegrilde lamskoppen aanbieden, hier een delicatesse die meestal als een gezin wordt genoten, pikkend in de hersenen van de kever; en wie zet de sweet spot van dit buitenfeest met het typische bladerdeeg en honingsnoepjes, overdreven suikerachtig, maar zo geweldig en uniek. Perfect om het feest bij een muntthee af te sluiten.
Een van de drukke eetstalletjes op het Jemaa el Fna-plein.