Sjeik Lotfollah-moskee
Dronken van poëzie na ons bezoek aan Shiraz en een beetje versuft door het gewicht van de geschiedenis na Persepolis, vervolgen we onze reis door het oude Perzië om Isfahan te vinden, een stad van bijna mystieke schoonheid vol levendige soeks, prachtige moskeeën, verzorgde tuinen en waar, bovenal vind je wat zeker het mooiste plein in het oosten is, Naqsh-e Jahan. Wij vertellen je de 7 ervaringen om het meeste uit deze indrukwekkende stad te halen.
Ali Qapu-paleis 's nachts
1. BEZIEN NAQSH-E JAHAN HET MOOISTE VIERKANT TER WERELD?
Al meer dan 30 jaar en wanneer hij kan, zit Kader naast de moskee Masjed-e Shah , aan het ene uiteinde van het plein Naqsh-e Jahan om het fascinerende schouwspel te aanschouwen van hoe de blauwe tinten van de imposante gebouwen in de loop van de dag worden getransformeerd in een palet van onverwachte tinten.
“Naar Naqsh-e Jahan - zo vertelt deze ervaren pottenbakker - moet je 's ochtends komen om zijn grootsheid te bewonderen, bij zonsondergang om het magische licht te aanschouwen dat op zijn moskeeën wordt geprojecteerd en 's nachts, ah! s avonds, de majesteit van de verlichte gebouwen en het geluid van water kloppen in de fonteinen geeft je het gevoel dat het "Midden van de wereld" echt voor je ligt.
Volg het advies van Kader om de vele facetten te ontdekken van dit 17e-eeuwse juweel, een UNESCO-werelderfgoed, met enkele van de meest imposante gebouwen in de moslimwereld: de Qeysarieh-poort die uitkomt op de drukte van de Isfahan-bazaar, de moskee Lotfollah , de Paleis van Ali Qapu of, net naar het zuiden, de moskee Masjed-e Shah , waarvoor het Namaaz-e Jom'eh, het islamitische vrijdaggebed, wordt verricht.
Perzische tapijten, een schat
2.**KEN DE KUNST VAN PERZISCHE TAPIJTEN (EN KOOP ER MISSCHIEN EEN)**
Tapijten zijn een essentieel onderdeel van de Perzische cultuur, waarvan het maken een kunst is geworden waar Iraniërs erg trots op zijn. Het tapijt is inderdaad een kapitaalkwestie in deze Islamitische Republiek: er zijn ongeveer 1,2 miljoen ambachtslieden die elk jaar ongeveer 5 miljoen vierkante meter tapijten weven die worden geëxporteerd naar meer dan 100 landen.
Maar niet alles gaat naar de internationale markt, een belangrijk deel van die productie dient om te voorzien in een belangrijke lokale vraag. Ja, er is geen enkel Iraans huis dat zijn zout waard is waar niet minstens een dozijn tapijten zijn . Voor de woonkamer, waarvan de vloer letterlijk bedekt is, zijn de beste stukken gereserveerd en daarop is het gebruikelijk dat de verschillende leden van het gezin neerstrijken voor de maaltijden. Dit is wat er met ons gebeurde toen enkele vriendelijke Isfahanis ons uitnodigden om bij hen thuis te lunchen. Terwijl ik de traditionele lamskebab op het tapijt at, moest ik denken aan het gezicht dat mijn moeder zou trekken als ze me in die positie zou zien, zij die ons niet op haar geliefde tapijten zou laten stappen (ik betwijfel of ze Iraans waren) in de woonkamer van het huis op straffe van voorbeeldige straf.
Natuurlijk koop je er een...
Verplicht dus een onderdompeling in de kunst van Iraanse tapijten. In ons geval lieten we ons overvallen door een jonge man die ons benaderde bij de uitgang van een theewinkel met de absoluut vervulde belofte ons deze oude kunst te leren zonder ons onder druk te zetten om iets te kopen. En zo, op een hete middag in mei, met een kopje thee in zijn handen in een enorm pakhuis met duizenden waardevolle stoffen s, leerden we over de techniek die Iraanse tapijten beroemd heeft gemaakt over de hele wereld en over de verschillende soorten die er zijn: Farsh / Qāli, (grote tapijten) Qālicheh (kleine tapijten en de zogenaamde Nomads, Gelim) zo genoemd omdat ze gemaakt zijn door rondtrekkende stammen, meestal met felle kleuren en een minder gehaaste techniek dan die van hun "oudere zussen".
Ik hou niet zo van vloerkleden, maar ik moet toegeven dat ik me door sommigen bijna liet verleiden. "Hoeveel kost dit?" vraag ik. "6000 euro" - vertellen ze me . 'Een beetje prijzig, niet?' 'Nou,' zegt de verkoper van oplosmiddelen, 'het duurste Iraanse tapijt dat ooit is verkocht, was een 17e-eeuws stuk dat in 2013 meer dan 33 miljoen dollar kostte.' Geconfronteerd met mijn geschokte gezicht, stelt hij me gerust om me te vertellen dat ik vanaf 300 euro iets kan vinden dat niet slecht is ... Ja, maar ik vond die van 6.000 euro leuk!
Zurkhaneh, nogal een show
3. WOON EEN PAHLEVANI SHOW BIJ EEN ZURKHANEH
Sport, circus, theater en religie in één. Zurkhaneh betekent letterlijk "Het Huis van Kracht" en is de plaats waar de zogenaamde Pahlevani, een ritueel dat sport, religie en theater combineert en dat het verschillende componenten nodig heeft van de ethische, morele en filosofische waarden van de Iraanse beschaving. Pahlevani was een oude krijger die gymnastiek trainde, bekend als "De sport van helden".
Het was niet gemakkelijk, maar na enkele lokale bewoners te hebben ondervraagd, vonden we een Zurkhaneh waar we werden uitgenodigd om een van de trainingen bij te wonen. Vrouwen hebben geen toegang tot deze traditionele sportscholen , maar tegen mij, als buitenlander, maakten ze geen bezwaar. Het is 10 uur 's ochtends en een tiental zeer gespierde mannen van alle leeftijden maken zich klaar op het ronde oppervlak van de sportschool. Er waren maar weinig mensen aanwezig op de tribunes en wij, de buitenlanders, kregen bijna meer blikken dan de vezelige atleten.
De ceremonie begint en op het uitzinnige geluid van een trommel beginnen de mannen verschillende oefeningen in perfecte synchroniciteit uit te voeren. Degene die de leider lijkt te zijn, zingt en reciteert verzen van Iraanse dichters. Om de beurt, jongleeroefeningen of met gewichten uitvoeren en soms lijken ze zelfs verwikkeld in een soort hectische dans, waarbij ze om zichzelf heen draaien. Moeilijk om een definitie te vinden voor deze originele en eigenaardige show die je in geen geval mag missen.
Slaap hier, nogal een loterij
Vier. NEEM EEN THEE IN HET ABASSI HOTEL. OF VEEL BETER, SLAAP DAAR
Ik heb bijna alles geprobeerd om een kamer te krijgen in Hotel Abassi, maar het was onmogelijk. Meer dan drie maanden voor mijn reis was de ooit beroemde "karavanserai" (Madraseh ye Chahar Bagh) al overvol. Aan de telefoon vroeg ik de manager of hij me op de wachtlijst kon zetten. , waarop hij zich niet verwaardigde mij te antwoorden alsof hij de meest absurde vraag ter wereld had gesteld. "Maar dit is Iran," zei ik tegen mezelf, "niemand hoort hier te komen!"
We bevestigen het, er zijn nog niet veel toeristen in dit land maar iedereen lijkt het geheim van Hotel Abassi te kennen, een buitengewoon complex dat ongeveer 300 jaar geleden werd gebouwd in de tijd van koning Sultan Husayn van Safavid , een prachtig voorbeeld van Perzische pracht waarvan de kroonluchters en muurschilderingen aan de muren ons herinneren aan een weelderig tijdperk van koningen en prinsessen ver verwijderd van de sluiers en soberheid van het huidige Ayatollah-regime.
Als u, zoals wij, niet in Hotel Abassi kunt verblijven, neem dan genoegen met thee in de tuinen. De service is erger dan slecht, maar het gevoel in het oude Perzië te zijn is onbetaalbaar.
De wijk Jolfa, een wereld apart
5. DINEREN IN DE MODIEUZE BUURT VAN JOLFA
"Niet onmogelijk. Dit kan Iran niet zijn." In de Armeense wijk Jolfa (waar nog zo'n 5.000 christenen wonen) de stijlvolle kledingboetieks en cafés vol ultra-trendy jongeren ze volgen elkaar in de straten rond Bank Cathedral. Het is natuurlijk het “andere Iran”, dat met i-phones, internationale merken en de wens om meer vrijheid te veroveren.
Hier raden ze ons aan om te dineren bij e restaurant "Hermes" . De verfijnde inrichting en de knappe en zeer moderne obers doen ons even twijfelen waar we nu echt zijn. De meisjes dragen de verplichte hoofddoek (eigenlijk dragen ze die maar tot halverwege hun hoofd, mini-sluier?), maar de rest van de outfit bestaat uit duizelingwekkende hakken, strakke broeken en uitgebreide make-up.
Het eten, dat weinig Iraans heeft, is uitstekend, maar nog interessanter is om het spektakel om je heen te aanschouwen. Veiligheidsspeld. _Restaurant "Hermes" (Jolfa Alley. Nazar St. Isfahan, +98 311 629 3350) _
Traditioneel theehuis in Isfahan
6. ROOK EEN WATERPIJP IN EEN TRADITIONELE THEEPOT
Mannen aan de ene kant, vrouwen en gezinnen aan de andere kant. Geen vermenging op openbare plaatsen volgens de strengste moslimcodes . Maar zoals altijd realiseert een persoon zonder idee (laten we zeggen dat ik het ben) het niet en vestigt zich in het 'heren'-gebied voor de verbaasde blik van degenen die er zijn. Er zijn geen drama's, ze "repatriëren" me zo vriendelijk naar de vrouwenruimte met het gevoel, ja, een fundamentele code te hebben overtreden.
Dit is wat je kan overkomen in wat waarschijnlijk het meest authentieke theehuis in Isfahan is, de theehuis Azadegan . Verborgen in een steegje naast het Naqsh-e Jahan-plein ligt deze prachtige plek, vol lampen en prullaria die aan het plafond hangen in een decadente sfeer vol charme. Azadegan Traditioneel Theehuis - Noordoosten van Eman Sq, tel 983112211225.
Jeugd aan de Zalandeh-rivier
7. LOOP DOOR DE BRUGGEN OVER EEN WATERLOZE RIVIER BIJ ZONSONDERGANG
Totaal 11 bruggen verbinden de twee oevers van de Zalandeh-rivier (droog, erg droog) die de stad Isfahan in tweeën deelt. De meest indrukwekkende zijn de Pol-e-si-o-seh en Pol-e-Chubi met prachtige architectuur. Maar hier kom je vooral om de families te zien wandelen bij zonsondergang, de jonge mensen die in groepen chatten en proberen te ontsnappen aan de afkeurende blik van de ouderen . Dit is de plek, zo wordt ons verteld, om "een oogje in het zeil te houden" op een meisje, of te ontsnappen aan de strikte regels die het Iraanse sociale leven beheersen.
_ Mogelijk bent u er ook in geïnteresseerd_*
- Iran, de magie van het oude Perzië
- 20 redenen om Armenië te bewonderen
- 10 perfecte reizen voor een globetrotter
- Reizigersapocalyps: bedreigde plaatsen
- Alle artikelen van Ana Díaz Cano
Isfahan, “Midden van de wereld”