Als je de naam van nog steeds niet hebt Boris Bidjan Saberi op uw radar, is de tijd gekomen om het te doen. Gevestigd in Barcelona, wordt deze half-Duitse, half-Perzische couturier beschouwd als de nieuwe Rick Owens.
Brad Pitt, Johnny Deep of Justin Bieber zijn dol op hem (maar hij geeft er weinig om). Waar hij wel op let is Barcelona, zijn gaststad. En als er iets is dat de ziel van de reiziger definieert, is het de opname van culturen als een vloeistof in een sponsachtig materiaal.
Het voortdurend leren van elk avontuur, fysiek of vitaal, is het essentiële paspoort waarmee men de groep echte reizigers betreedt. Om te beginnen is Boris de zoon van een Iraans-Russische vader en een Duits-Ierse moeder, beiden met een achtergrond in textieldesign.
En dit, heren, heeft niet iedereen op zijn DNI. Evenzo vermeldt zijn identiteitsbewijs een geboorte in München (Duitsland), in 1978.
"4 bloed stroomt door mijn aderen en ik heb in een conservatieve Beierse stad gewoond", Presenteert zich.
Deze biografische factoren spelen een fundamentele rol bij de vorming van Boris. In zijn stukken combineert hij de tradities van het Westen/Midden-Oosten, met ongestructureerde kledingstukken, en haar passie voor numerologie.
In feite staat het bekend als een maatstaf voor radicale mode, met een nauwgezette en complexe constructie. Ongetwijfeld maakt hij deel uit van de nieuwe generatie grote Japanse ontwerpers. in de lijn van yohji yamamoto.
Ook van de Belgische Ann Demeulemeester of de Californische Rick Owens. Zijn stijl is avant-garde en non-conformistisch , een discrete -en gecamoufleerde- delicatesse. Immers, meer luxe dan luxe zelf. Wat de Duitsers kennen als Schlampigkeit (informele onzorgvuldigheid).
Alsof dat nog niet genoeg is, hangt de sombere elegantie die Boris voorstelt aan de beroemde lichamen van Brad Pitt, Johnny Depp of Justin Bieber.
“Als maker denk ik dat het werk vaak de grens raakt van gemakkelijk te vinden zijn in de la van puur design. Experimenteren, de abstractie van een stuk, dat mooi is en werkt, is de mix die elk kledingstuk op de markt zou moeten hebben , maar hebben ze het?”, spreekt hij als hij mode als kunst noemt.
IN HET SKATEBOARDKAPITAAL
Hij is al bijna twintig jaar in Barcelona. Hetzelfde van waaruit hij beweert, als de belangrijkste redenen die hem motiveerden om te verhuizen, de noodzaak om zijn omgeving te verlaten, de mediterrane mentaliteit, de Catalanen, de zon, muziek en skateboarden.
Niet tevergeefs, het is de skateboardhoofdstad. En dit heeft zijn creaties sterk beïnvloed.
“Ik ben altijd heel nieuwsgierig geweest. Hout en wielen zijn al van kleins af aan mijn grote hobby; zelfs punk en hiphop. Zonder het te weten, Ik was een van de pioniers van de industrialisatie van skateboarden in Duitsland. Na niet goed gezien te zijn en de minachting van de samenleving te hebben geleden, beschouw ik mezelf verantwoordelijk voor het verplaatsen van de skater-look naar de commercial”, legt hij uit.
Backstage bij de Menswear Herfst/Winter 2019-2020 show in Parijs.
En hij vervolgt oprecht: “Al deze input was er echter, had een identiteitsprobleem . Als het op aankleden aankwam, voelde ik me geen skater, of een punk of een hiphop. Geen Iraniër, geen Duitser, hij wist niet wie hij was of wat hij wilde uitdrukken."
Zo beschrijft hij zijn begin in de mode op 14-jarige leeftijd. Om te definiëren ze begon te naaien, om haar eigen identiteit aan te passen van boven naar beneden op basis van oude kleding, tweedehands.
Een vernauwing van een broek, een verlenging van een hemd... Ik nam XXL-shirts en knoopte ze vast, op deze manier kreeg ik de lengte die ik wilde. "Beetje bij beetje creëerde ik over mezelf, totdat ik me weerspiegeld voelde in wie ik was en in de invloeden die mij hadden bepaald door de levensomstandigheden", erkent hij.
Hoewel het debuteerde met een eerste parade in zijn gaststad, heeft Saberi sinds 2008 zijn collecties gepresenteerd op de Modeweek Parijs . Met twee per jaar tellen ze op tot ongeveer 22 parades tot voor de pandemie. Wat zijn er niet weinig!
Dit zet je direct op het podium van het nomadisme. Het is verplicht om hem te vragen naar plekken om te skaten (Masnou) en restaurants in Barcelona: La D.O. (Alella), La Cova fumarada (Barcelona), El Xemei (Barcelona). En als hobby een bezoek aan het Skateboard Museum, door Sören Manzoni.
Boris Bidjan-show op Paris Fashion Week.
OP AFSPRAAK
Aan deze lijst moeten we de Boris Bidjan Saberi-showroom in Barcelona toevoegen. Het is een van de meest provocerende en exclusieve etalages in de mode in Europa, die alleen toegankelijk is op afspraak.
Gaat over een industrieel atelier , gelegen in de wijk Poblenou. In deze ongewone ruimte wordt de meeslepende ervaring in het Bidjan-universum beleefd vanaf het oversteken van de deuren en transporten, op een bepaalde manier, naar een chemisch laboratorium in een fabriek van weleer.
Het interieur is geheel van staal en beton, met kapstokken langs de muren, opgehangen aan kettingen die door stalen buizen lopen.
"Het is heel emotioneel om je ideeën vastgelegd te zien op een catwalk, maar uiteindelijk is het kortstondig en Ik wilde een plek voor de stukken om te blijven" , merkt hij op verwijzend naar de enscenering, door hemzelf tot in het kleinste detail ontworpen.
Een globetrotter, kalm en vooruitziend, hij is een van degenen die zijn koffer -het resultaat van een samenwerking met Orlietb- met de tijd pakt, nooit gehaast.
En trouw aan zijn authentieke persoonlijkheid, geeft toe dat hij graag in een hotel slaapt, hoewel veel meer om het midden in de natuur te doen, met weinig middelen die hem dwingen een eigen bedrijf te hebben.
Op dezelfde manier vult een stilte de ruimte wanneer we hem vragen om ons te geven namen van coole bedrijven die ik heb ontdekt (Wie is er beter dan hij om ons wat modeparels te bezorgen?). Niets, wat hij zoekt bij het verkennen is om los te koppelen, niet om na te denken over zijn dagelijkse taken. Onze vreugde in een put.
Nou, een favoriete reis, hier is een antwoord: “Ik ga heel graag naar het land van mijn jeugd, Beieren, in de Alpen. Het herinnert me eraan, het geeft me veel kracht, het vult mijn geest. Daarna… Ik ga graag terug naar Catalonië, thuis” , oproept bij het afscheid nemen.