Simone Signoret en Yves Montand, drie Fransen.
Zomer 1949. Actrice Simone Signoret brengt een rustige vakantie door met haar man, de regisseur Yves Allégret, in Heilige Paul de Vence, een klein dorpje gelegen op een heuvel in de Alpes-Maritimes, tussen Nice en Cannes. **Ze logeren in het meest chique hotel in de omgeving en aan de hele Franse kust, zoals Picasso, Chagall en Matisse zeiden voor deze dame van de Franse cinema, La Colombe d'Or. ** In de buurt, een potentiële Gallische ster, Yves Montand, hij wordt daar uitgenodigd voor een diner door zijn vriend, de schrijver Jacques Prévert. Ja, de Franse intelligentsia houdt van deze hoek van de Côte d'Azur. Ze zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was. Simone Signoret en Yves Montand ontmoetten elkaar in de salons van La Colombe, misschien liepen ze rond het zwembad en werden verliefd. Twee jaar later trouwden ze in diezelfde stad en zouden ze tientallen keren terugkeren naar de plek die hen samenbracht. Daar vergat ze misschien zijn luidruchtige zaken (waaronder Marilyn Monroe).
Bijna 100 jaar geschiedenis.
Zoals deze, zijn er duizend verhalen tussen de muren van La Colombe d'Or (de gouden duif). Sommige bekend, veel, zeker, geheim. Vandaag, bijna een eeuw na de opening als Chez Robinson in 1920, Dit hotel en restaurant is nog steeds getuige van romances en vriendschappen, bezoeken van genieën en artiesten. Nu is het niet langer een toevluchtsoord van Franse iconen, maar van wereldse iconen.
De nabijheid van Cannes maakt het een favoriete restaurantbestemming voor alle sterren die al 71 jaar elk jaar in mei het Filmfestival bezoeken. D en Tarantino aan Brad Pitt. Van Paul Newman tot Sophia Loren. “Het is het meest chique bordeel aan de Côte d'Azur”, zeggen de parochianen ironisch, voor die idylles waartoe de stenen muren, die ooit de muren van een kasteel in Aix-en-Provence waren, uitnodigen.
Chez Robinson was in de jaren twintig een café-bar met een terras waar de buren in het weekend gingen dansen. Het succes deed de eigenaren denken, Paul Roux en zijn vrouw Baptistine, "Titine", dat ze het moeten uitbreiden. Zo werd La Colombe d'Or in 1931 aan de rand van St. Paul de Vence geboren als een driekamerrestaurant en herberg voor "paarden, mannen en schilders".
Picasso betaalde met zijn schilderijen.
Roux, de zoon van een boer, was een groot liefhebber van kunst. "Hij was autodidact en een man van charmant enthousiasme die, nadat hij begonnen was werken te kopen, niet aarzelde om enkele schilders onderdak te bieden in ruil voor hun werk", zegt Martine Assouline in het boek La Colombe d'Or (1995) .
Tijdens de Eerste Wereldoorlog zochten veel kunstenaars hun toevlucht aan de Côte d'Azur en Paul Roux was daar om hen onderdak en voedsel te geven in ruil voor een schilderij, een beeldhouwwerk. De eersten die arriveerden waren Georges Braque, Fernand Léger en een oude Henri Matisse.
Matisse kwam niet eens in La Colombe. Hij zou zijn limousine tot aan haar deur trekken en Paul vragen om thee met hem in de auto te drinken.
Fernand Léger muurschildering in de tuin.
Met de Tweede Wereldoorlog werden ze vaste klanten Joan Miró, Marc Chagall, César Baldaccini… Ze betaalden hun verblijf of hun maaltijden met foto's. Paul Roux wilde het zo. En al die schilderijen sieren nu de muren van de grote zaal, van de gangen. U kunt dineren onder een Miró, naast een Braque en een Chagall, en bij het zwembad liggen in de schaduw van een Calder-mobiel en onder het toeziend oog van een Léger-mozaïek.
picasso hij was de enige die in al die tijd dat hij er was en ondanks zijn vriendschap met Paul Roux nooit 'in natura' had betaald. Maar dat veranderde op de dag dat Roux erg ziek werd, zijn vrouw vervolgens het schilderij eiste dat ze altijd had beloofd. Hij bood ze er drie aan en Paul koos De Vaas die nu trots in het restaurant hangt.
Alain Delon in de jaren 60: Cannes en La Colombe was en is het plan.
De jaren zestig waren het begin van het succes van La Colombe als toevluchtsoord voor filmsterren wanneer ze door Cannes of gewoon langs de Côte d'Azur kwamen: Chaplin, Orson Welles, Sophia Loren, Paul Newman, Alain Delon en Romy Schneider en Simone Signoret en Yves Montand natuurlijk. Schrijvers (James Baldwin, Simone de Beauvoir en Sartre), architecten (Jean Nouvel), muzikanten (Elton John)... kwamen er ook langs.
Francis Roux, de zoon van Paul en Titine, nam de teugels van La Colombe over en moest een van de ergste nachten in de geschiedenis van de plaats doorbrengen toen, in 1959 werd hij wakker en waren alle kunstwerken verdwenen... op één Chagall na. De kunstenaar ging de volgende dag, boos dat zijn werk niet genoeg was gewaardeerd om het te stelen. Gelukkig kwam alles weer tevoorschijn.
Een Calder in het zwembad, hopelijk!
Vandaag, La Colombe d'Or wordt nog steeds gerund door de familie Roux, de derde generatie. François en zijn vrouw Daniele, Ze behouden de charme van de plek waar kunstenaars en nieuwsgierigen blijven komen. En ze blijven kunst verzamelen, het beeldhouwwerk van Sean Scully bij het zwembad is zijn laatste aanwinst.
Dineren blijft een geweldige ervaring vanwege de verhalen, romances en vriendschappen die daar zijn ontstaan en vanwege een marktmenu dat varieert van groentevoorgerechten en marinades tot stevige vleesstoofschotels. Je kunt ook overnachten in het hotel (dat pas sluit tussen 22 oktober en 22 december), het is niet langer een driekamerherberg, maar een 25-kamerboetiek, waar je slaapt waar de genieën van de 20e eeuw sliepen.
Joan Miró, een andere vaste klant in La Colombe.