Bern, de overgang van middeleeuwse architectuur naar die van Renzo Piano zonder te zweten
‘Waterlelievijver’ (Claude Monet) bij de Beyeler Foundation (Bazel).
Als ware het een totaalkunstwerk, ontwierp architect Renzo Piano dit museum aan de rand van Bazel als een etalage waar kunst en natuur zullen praten en ze kijken elkaar aan. Onder dit voorwendsel opende hij de grote ramen naar de omliggende weilanden, een ideale overkapping ontworpen om een natuurlijke verlichting en dwong zelfs de machine met een meertje die bij de ingang een lust voor het oog zou zijn. Dit vijvertje is niet alleen een fotogeniek element, maar zorgt er ook voor dat het museum het als een ander element in zijn kamers wil gebruiken, ook al bevindt het zich aan de andere kant van het glas. In dit scenario ontbrak alleen impressionistische kunst en water, iets dat wordt aangevuld met dit indrukwekkende werk van Monet van 9 meter lang , waar waterlelies lijken te worden geboren in Giverny (zijn favoriete stad) en eindigen in het water van het buitenmeer. En vooral gekruid met de Debussy's muziek klinkend in koptelefoons die op de tegenoverliggende muur worden aangeboden. Meer impressionistisch onmogelijk.
De Monetkamer van de Beyeler Foundation
‘Remembering’ (Niki de Saint Phalle) en ‘Portret van westerse overvloed en totalitair mercantilisme’ (Jean Tinguely) in Espace Jean Tinguely-Niki de Saint Phalle (Freiburg).
Nikki en Jean Ze waren een gelukkig huwelijk toegewijd en een beetje waanvoorstellingen . Deze twee belangrijkste auteurs van de kunst van de laatste decennia hadden een brutale... antagonistisch , al leek dat geen probleem als het ging om samenleven en creëren. In de kleine ruimte in een voormalige stadstramhangar die het Freiburg Museum of Art and History voor hen heeft gereserveerd, delen hun werken de ruimte. Men zou zelfs kunnen zeggen dat ze kunnen niet zonder elkaar , vooral omdat ze enerzijds de kleurrijke pop en aan de andere kant de kinetische en metamechanische kunst . Deze tegenstrijdigheid komt vooral naar voren in de grote zaal waar de luidruchtige machine die Tinguely uit zijn mouw haalde die allerlei voorwerpen recycleerde en die hij opriep als kritiek op het consumentisme, de ruimte deelt met 22 mollige figuren die de verschillende obsessies en leidmotieven samenvatten Saint Phalle-motief.
In dit museum word je uitgenodigd om aan te raken, te communiceren, te ontdekken
**‘Witte Kliffen op Rügen’ (Caspar David Friedrich) in het Oskar Reinhart Museum (Winthertur) **
In deze klein Florence genesteld tussen de Alpen glitters collectie een van de grote beschermheren van de Zwitserse kunst . Oskar Reinhart heeft zijn hele leven geïnvesteerd in verwerf werken van lokale makers , evenals Duitsers en Oostenrijkers en aan het einde van zijn dagen wilde hij zijn nalatenschap in een ruimte open voor iedereen . Zo ontstond dit museum en zo werd een oude gymnasium omgevormd tot een gebouw voor kunst. Binnen is er een zekere overdosis bergen en avant-garde, hoewel de blik is gericht op de prachtige portretten en landschappen van Ferdinand Hodler . De bezoeker, als het erom gaat zijn ranglijst in zijn hoofd te maken, heeft de neiging te denken dat alles een monografie over deze kunstenaar lijkt, totdat hij de 'Witte Kliffen van Rügen' het andere geweldige schilderij beroemde (en pastel) romantische schilder Friedrich . Of het nu vanwege zijn aantrekkingskracht, zijn behang of zijn roem is, uiteindelijk leidt dit werk tot zuchten en schittert het in de bestverkopende merchandising in zijn winkel.
'Witte kliffen op Rügen'.
'Gebroken stoel' (Daniel Berset en Louis Genève) . Volksplein (Genève).
Dat kunst een met de toekomst geladen wapen is, wordt begrepen als nergens deze **sculptuur voor het hoofdkwartier van de VN** in Genève. Hun zielig magnetisme het is zo groot dat het zelfs alle bekendheid steelt van het cakey en megalomane gebouw waar het naar kijkt. Aan het eind van de dag is het gewoon een stoel met een gebroken been , maar het feit dat je een Ik zing tegen antipersoonsmijnen en het zenuwcentrum zijn van de populaire eisen het heeft hem meer gemaakt dan een sculptuur, een symbool.
De stoel zonder poot: de metafoor van het antipersoonsmijnenakkoord
**Elk van de 4.000 werken in rotatie in het Paul Klee Zentrum (Bern) **
De picturale productie van deze mythe van de Zwitserse hedendaagse kunst is zo geweldig dat zelfs 'hun' museum is niet in staat om het effectief weer te geven . En kijk, Renzo Piano deed zijn best om een aantrekkelijke schaal te maken, misschien zelfs te iconisch, waar de kamers breed en veelzijdig zijn. Toch, het resultaat is indrukwekkend . Het maakt niet uit in welke tijd van het jaar je gaat of naar welke tentoonstelling je kijkt, het feit is dat Paul Klee overstroomt alles met zijn lijnen en zijn persoonlijkheid waardoor zijn figuur opvalt als de meest geliefde en erkende artiest in het land.
‘Portretten’ (Pablo Picasso) in Museumcollectie Rosengart (Luzern).
Hoezeer de collectie van galeriehoudster Angela Rosengart zich ook richt op de laatste decennia van Pablo Picasso en het werk van Paul Klee en Léger, uiteindelijk weet de anekdote meer aandacht te trekken dan de werkelijkheid. En het is niet gemakkelijk te vinden levende geniale muzen uit Malaga Y Angela is er een van. . Om een beetje te kunnen kletsen tussen de culturele kamers en de reeks van portretten die Pablo Picasso uit vriendschap van hem maakte (haar vader en zij waren een van haar grote beschermheren) rechtvaardigt haar bezoek en geeft het een onderscheidende toevoeging die uniek is in de wereld.
Angela Rosengart naast de foto's van David Douglas Duncan
**‘Dansers in repos’ (Degas) bij de Hermitage Foundation (Lausanne) **
Wanneer je dit onderzoekt prachtig 19e-eeuws adellijk huis het is moeilijk te onderscheiden waar het kunstmuseum begint en maak de . af meubel- en decoratiedisplay . Een effect dat wordt begrepen in de wetenschap dat de maker ervan, Charles Juste Bugnion , wat hij wilde was zijn grote herenhuis tentoonstellen en, tussen haakjes, een geweldig klein museum voor schone kunsten in Lausanne creëren. Het resultaat is pure klassieke harmonie waar een overzicht van kunst in de afgelopen eeuwen wordt gemaakt. Deze eclectische collectie varieert van Tiepolo-etsen tot Valoton-portretten, maar vooral: De beroemde dansers van Degas stralen uiteindelijk uit en zijn verbazingwekkende aantrekkingskracht.
Stichting Hermitage.
** Collectie Alberto Giacometti Foundation in het Kunthaus (Zürich) **
probeer de te verminderen geweldige collectie van dit museum? het is onmogelijk. Eigenlijk omdat het de som is van honderden privécollecties en eigen aankopen van een van de meest ambitieuze musea van de vorige eeuw . Zoiets als een Real Madrid uit de showrooms . Allemaal voor hem. Werken van de grootste kunstenaars van over de hele wereld worden in de lijsten bewaard, van Munch tot Gauguin, zonder Picasso, Matisse of Chagall te vergeten. Wat dit museum echter echt uniek maakt, is het feit dat het de meest complete selectie werken van Giacometti , degene die door zijn stichting is verworven en samengesteld, waarvan wordt gezegd dat deze kunstenaar niet alleen achtervolgd door mannen die lopen , maar het was ook een interessante schilder en een productieve beeldhouwer?.
Een van de kamers van het Kunsthaus
**'La Cour Chagall' (Chagall) bij de Pierre Gianadda Foundation (Martigni) **
Dit kunstcentrum houdt van en claimt wat? diametraal tegenovergesteld . Enerzijds bedekt en maakt het het mogelijk om de ruïnes van een Gallo-Romeinse site te bezoeken. Anderzijds verwelkomt het de passie van zijn schepper, de ingenieur en kunstenaar Leonar Gianadda, voor hedendaagse kunst. In deze mengelmoes dat uw bezoek verrassingen en plezier met zich meebrengt een van de meest originele creaties van Marc Chagall , een mozaïek met twee sculpturen op Oiseau en Poisson die glans geven aan het indrukwekkende park van de stichting. Maar deze tuin is niet de eerste locatie die voor dit werk is bedacht. Het merkwaardige is dat Chagall ontwierp het voor het Parijse huis van Ira Kostelitz , waar het bleef tot 2003, toen het werk naar zijn nieuwe locatie verhuisde, waarmee het 24 jarig bestaan van deze merkwaardige stichting werd gevierd.
Detail van 'La Cour Chagall'.
**‘Dubbelportret: Oskar Kokoscha en Olda’ (Kokoscha) . Museum Jenish (Vevey) **
In het hart van dit kokette museum verschijnt, verrassend tot woede, de geweldige collectie van Stichting Kokoscha . Deze geweldige collectie kwam tot dit punt omdat het de culturele ruimte was die het dichtst bij Villeneuve lag, waar de Oostenrijkse kunstenaar de laatste jaren van zijn leven doorbracht. De boosdoener van deze geweldige tentoonstelling is zijn weduwe Olda, waardoor dit schilderij een speciale waarde. Daarin, naast het zien van het gelukkige paar, de Oskars eigenaardige expressionistische stijl , die zijn bijzondere gekwelde landschappen naar het portret weet te halen.
**‘Zittende harlekijn’ (Pablo Picasso) in het Kunsthaus Basel **
Dit werk, dat momenteel te zien is in een prachtige tentoonstelling in de Prado-museum synthetiseert als geen ander relatie van het Zwitserse volk met kunst en met Pablo Picasso . Het verhaal gaat dat wanneer de eigenaar, Rudolf Staechelin , om economische redenen genoodzaakt was dit schilderij te verkopen, de hele bevolking van Basel droeg een bedrag bij om het in het Kuntshaus . van de stad te laten blijven . Op zoek naar deze anekdote, krijg je toegang tot deze geweldige kunstgalerij waar het erg duur is? Gauguin's 'Nafea Faa Ipoipo' of Franz Marc's 'Two Cats'.
*Misschien ben je ook geïnteresseerd...
- Cool museum: het einde van de wereld (echt waar)
- Cool museum: BMW, ook als je niet van auto's houdt
- Cool museum: de bioscoop en de lucht van Turijn
- Cool museum: ruimte Jean Tinguely-Niki de Saint Phalle
- Alle artikelen van Javier Zori del Amo
Musée Jenisch (Vevey)