De mooiste entree van Dokter Fourquet
Deze galerijen zijn ruimtes ingelijst tussen het ** Reina Sofía Museum ** en de huis in brand die de omliggende winkels en bars hebben geïnspireerd.
"Mensen komen hier expres om kunst te zien, en dit in Spanje is iets geweldigs." Alicia Serrano werkt bij ** Silvestre **, "We are the little gallery of Mexico City." Acroniemen voor Dokter Fourquet geestig. "De lokale die we in Tarragona hebben is vier keer groter". In 2014 openden ze hun twee vestigingen… "Midden in de economische crisis was het toen of nooit!" Om het werk van artiesten als . te laten zien Ella Littwitz … "Ze is een heel subtiel maar politiek geladen Israëlisch meisje, pure schoonheid." Gloria Martin … "Een vrouw uit Sevilla die erg gehecht is aan de Andalusische traditie". OF Duits portaal , die binnenkort in de minikamer zal exposeren.
" We zetten veel in op figuratief schilderen . Ze gaven haar in de jaren zestig voor dood op, met abstract expressionisme; Het werd als verleden tijd beschouwd en werd zwaar beschimpt door de markt, maar het lijkt te herstellen."
Dokter Fourquet, de straat van de kunst
Vroeger, in deze zelfde nummer 39 er was een e-sigarettenwinkel en daarvoor een Egyptische kapper. "Hij zou met mij ruilen...". Manuel en zijn zoon ontwerpen en verkopen al vijf jaar overhemden Kalav —ka(misetas) lav(apiés) —. "Toen ik weinig geld had, betaalde hij me met knipbeurten." Exclusieve modellen voor 15 euro . "Zijn kapper was als reizen naar Marokko: hij speelde Marokkaanse videoclips, hij gaf me een shisha om te roken en je hoorde hem zijn dagelijkse gebeden zeggen."
Meer conventioneel zijn de twee kappers die momenteel op straat zijn. de van Rachel Slate Het heeft een ruimte gereserveerd voor kunst in zijn vitrine. "Het is een installatie van Gonzalo Mayoral, een vriend van mij. Ik hou van zijn werk en ik wil dat mensen het zien." Trekt de aandacht van voorbijgangers perplex om geen wondershampoos in de etalage te zien.
Dilettanten lopen naar boven, verzamelaars naar beneden . Zeer kleine kans dat ze iets verwerven. "Er zijn mensen die kopen uit passie en mensen die alleen kopen uit houding bij ARCO." Paloma González , regisseur samen met Enrique Tejerizo van F2 , verhoogt de mogelijkheid om in termijnen te betalen. Keuze uit verschillende prijzen: van 100 tot 250.000 euro en oplopend. "Het laatste wat we verkochten was... Trouwe Miki , op de beurs; een prachtig schilderij vanwege zijn delicatesse, enorm groot, met een landschap uit een van de eerste reisfotografieboeken die in Duitsland zijn gepubliceerd. Het is een van die werken waar je dol op wordt en hoewel je ze graag verkoopt, ben je ook heel verdrietig".
Naast galeriehouder is hij ook verzamelaar. "Bijna sinds voordat ik werd geboren!" Hij zegt dit omdat zijn oom in 1974 de galerie Fúcares de Almagro heeft opgericht; toen ze met pensioen ging, pakte haar nichtje het project weer op Dokter Fourquet 28 . "Ik begon mijn persoonlijke verzameling met een tekening die Pepe me gaf". Pepe is Joseph Ortega , de schilder die als schakel fungeerde tussen de Communistische Partij en Pablo Picasso in ballingschap : Toen de PCE geld nodig had, was hij degene die de man uit Malaga vroeg om ze te verkopen.
"Als het aan mij lag, zou ik het allemaal houden! kunst is mijn wereld ". Een wereld van vragende landschappen, met ondoorgrondelijke zeeën, wolken die de horizon verwarren en constructies van plastische ideeën die oprijzen aan de voet van een steile berg. Onmogelijk om het te passeren.
"Ik heb de behoefte om omringd door kunst te leven". Sebastián Rosselló regisseert Alegría , een enthousiast anagram van Gallery. "Ik ben begonnen als beeldhouwer, maar het leek me handiger om een ruimte te openen waar ik het werk van anderen kon laten zien."
"De traditionele galeriehouders sloten, ze konden de recessie niet uitstaan", zegt Jordi Rigol, directeur van de **Moisés Pérez de Albéniz**. "Het model is veranderd: vroeger reisde je nauwelijks; nu moet je globaal denken, naar beurzen gaan, je artiesten bekend maken in het buitenland..." Zijn mensen hebben het niet nodig, aangezien velen stamgasten zijn bij MOMA en Reina Sofía.
Doris Salcedo, Dennis Adams, Itziar Okariz, Ana Laura Aláez, Rogelio López Cuenca ... zijn enkele van de sterke namen die zullen deelnemen aan zijn volgende collectieve tentoonstelling, Uitsluitingen en afkeuringen. Titel past in de politiek-conceptuele lijn van deze galerie in Pamplona die in 2013 in Doctor Fourquet 20 werd opgericht. "We moeten naar onszelf kijken in steden als New York of Londen, waar kunst een culturele industrie is." Kan niet vergelijken...
Dokter Fourquet of de liefde voor kunst
"Spaans verzamelen is niet zoals het Angelsaksische", voegt galeriehouder Joaquín García toe. "Daar is het een gewaardeerde praktijk, hier is het dun en verborgen; de Spanjaarden scheppen liever op dat ze naar voetbal gaan... Het is wat er gebeurt als je kunst verwijdert van de middelbare school in een land met angstaanjagende economische omstandigheden en 21% btw. " Ik zou graag een verlaagd tarief hebben in Frankrijk (10%), Italië (10%), Duitsland (7%) … "Het is verrassend dat we wetten hebben die zo baanbrekend zijn als die van het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht en we missen een patronaatswet ".
Toch, het gilde houdt stand . "Ik denk dat er in Spanje heel goede artiesten zijn, en ik wil dat ze bekend worden, in binnen- en buitenland". Passies worden gebouwd met onverwoestbare materialen... "The galerij zoals we die nu kennen, begon in de jaren zestig, met cijfers als Juana Mordo . Toen kwamen Fernando Viajande en Juana de Aizpuro, die daar verder gaat, aan de voet van de kloof; Elvira González, Soledad Lorenzo, die sloot ... And Helga Alvear ".
Dit is weer een ongeslagen gemaakt van adamantite. "Ik heb je galerij zeven jaar gerund..." Het is een paar nummers voorbij de jouwe, op Dokter Fourquet 12 . De Duitser wilde in deze straat blijven omdat het dicht bij het Reina Sofía Museum was. Het was in 1995, toen er nog geen artistiek ontwikkelingsplan was. Tot de buren begonnen te komen: Minimale ruimte eerst, maisterravalbuena later…
"Ik ben een van de laatsten geweest", zegt **Juan Risso**. "Er is er een die later kwam dan ik..." Ipsum . Hartkleppen om de kamer te versieren; een prikkeldraad voor de eetkamer. " De anderen hebben hele gekke dingen; Ik ben een van de rustigste . Hij gaat de deur uit om een sigaret te roken. "Ik laat het graag wijd open..." Zodat de kalme bries die van de Costa Brava is meegebracht, binnenkomt.
Galerij Iturria
Hij komt uit Uruguay, maar zijn galerie is geboren in Ampurdán. "Het is omdat mijn schoonvader, die schilder was -Ignacio Iturria-, een vrij grote kolonie Europese en Latijns-Amerikaanse kunstenaars in Cadaqués heeft gesticht, en ik heb een ruimte opgezet om ze te promoten." De tribale foto's door Roberto Sánchez Gil ; Joaquin Lalanne , Campbell-soepen met Magritte; Antoni Pitxot, een vriend van Dalí... "Toen ik een haai van Sergi Cadenas aan het plafond had hangen - een ijzeren haai - kwam er elke dag een jongen om hem te zien... Hij was zes jaar oud, hij was een goddelijke rat!" Maar het budget van zijn spaarvarken was niet genoeg en zijn moeder vertrouwde hem niet.
" Onze band met kunst is meer emotioneel en intellectueel dan commercieel . We mogen geen concessies doen aan de markt, want we houden ons bezig met ideeën en projecten, niet met objecten." Julián Rodríguez runt de galerie met de mooiste naam van allemaal: eindeloos huis "We hebben het overgenomen van de Oostenrijkse architect Frederick Kiesler en zijn theorie van Eindeloos huis ". Zoals in alle huizen is er een deurbel om binnen te komen; niemand heeft haast om aan te bellen: ze verwelkomen je met een kamerlaken en geven je een gratis rondleiding.
De eerste kunstenaar die ze exposeerden was de National Photography Award Joan Fontcuberta , maar in het hoofdkwartier van Cáceres, omdat de Dokter Fourquet 8 Het is zijn tweede verblijfplaats. Binnenkort zullen ze het voorzien van foto's van Alejandro S. Garrido: Sommigen vertellen het verhaal van de Korea's van Spanje -buurten gebouwd met Yankee-geld toen de Amerikanen op zoek waren naar vrienden van anticommunistische invallen -; anderen spreken over de Gran Vía van Madrid als een laan die onteigend is uit het dagelijks leven.
"Het zijn zeer elegante beelden, die bewegen tussen esthetiek en ethiek om kritiek te leveren op de... gentrificatie en vastgoedspeculatie ". Een klein appartement in Lavapiés is voorlopig goedkoper. "Dit gebouw is Nationaal Erfgoed vanwege zijn oudheid; Die van de Koninklijke Garde woonden boven, sommigen met pensioen zullen blijven..."
Waar de pakhuizen van Saneamientos Ruma waren, komen de bacelos-galerij en de Nogueras Blanchard . Ze houden van het bord, het geeft de gevel een vintage tintje en ze wilden het verlaten . Retro-verhuur heeft Boheemse bedrijven aangetrokken, zoals in Chelsea en SoHo. Er is alternatief theater in de Uitzichtpunt kamer , een yogacentrum, biologisch voedsel, reclamebureaus, een school voor toegepaste literatuur, meststoffen voor marihuana, een gemeenschappelijke tuin, een winkel gespecialiseerd in seksuele gezondheid voor vrouwen met een breed scala aan vibrators en glijmiddelen (" kunst die kuis is, is geen kunst”, verklaarde Picasso ) .
Bacelos-galerij
Er is ook een elektricien, de onmisbare Chinees, een tabakswinkel, een academie om toe te treden tot de veiligheidstroepen van de staat... En Planthae , een prachtige botanische kast waar Elena Paez verkoopt allerlei soorten fytologische schoonheden : potten, fanzines, boeken... En natuurlijk de meest uiteenlopende planten. Inclusief medische consultatie als ze ziek worden.
"Naar de ficus ze houden niet van Hartmanns regels..." Hij weet alles van de... gynkos … "Ze bestaan al sinds de dinosauriërs, ze worden beschouwd als levende fossielen." Op Calathea … "Hij keert zich tegen zichzelf, zijn bladeren gaan open en dicht". Op Davallia … "Deze heeft luchtwortels." Op Cyca revoluta … "Een valse palmboom". en over de kokosnootboom , de meest reizende boom. "Het zaad is het grootste ter wereld, het drijft en het kan van Haïti naar Australië varen." Tussen klimop en rozemarijn is er nog ruimte om de risographs door Veronica de Diego , in een tweemaandelijkse tentoonstelling. "Inmiddels zijn al mijn kunstenaarsvrienden hier gepasseerd." Ze ontwerpt balkons en terrassen. "Ik ben een freak over mijn spullen, maar ik ben geen artiest; dit is alleen een term voor de groten."
Elena en haar fabriek "ziekenhuis", Planthae
Andy Warhol is het meest bemiddelende personage dat hij heeft tentoongesteld in Doctor Fourquet, in de nummer 3 . "Het was een echt succes." Lucía werkt als galerie-assistent in ** Theredoom **. "Zijn tekeningen kosten tussen de 10.000 en 50.000 euro, hij is de schilder die het duurst verkoopt, bekijk het maar in de ranglijst van Kunstfeiten en je zult zien". Maar ze selecteren de artiesten niet op hun beroemdheid. "We geven niet om hun carrière, of ze nu hebben geëxposeerd in het Pompidou, het MOMA of de Paco's Bar —In deze straat zijn er een paar; nadat we gaan-. Het belangrijkste is dat je voorstel geëngageerd is en iets bijdraagt aan de samenleving.”
Afgelopen maart brachten ze een kudde schapen de kamer binnen... "Dat was stof!" 15 schapen herkauwen naast een urinoir zoals dat van Duchamp, dat in 2017 zijn honderdjarig bestaan viert. "Ze hebben me pijn gedaan..." Er was veel kritiek. "En verdiend, maar er was een herder die voor hen zorgde, en hij was een kudde die gewend was aan de stad, van degenen die transhumance doen langs de M30." Misplaatste shows om reflecties en debatten op gang te brengen. "Is alles weergegeven in een galeriekunst?" Denken! "Waar is de grens?" Voelen! 'Heeft deze straat zin?'
ZES BARS MET KUNST EN EEN HOTEL
1. Het grijze haar . Laat je niet misleiden door de naam: een natuurlijk sap is de beste drank die je in deze bar kunt drinken; er zijn kiwi, meloen, banaan, lulo, guave... Je hoeft ook geen sommelier te zijn om de rode wijnen op het menu te waarderen. Van maandag tot en met vrijdag bereidt Javier, de kok, een spetterend menu voor 13 euro. Op zondag is het Nadia die haar schort aantrekt om couscous te koken zoals in haar inheems marokko ; andere specialiteiten zijn pastela, tajine en harira.
de taverne, gelegen in de Santa Isabel straat, hoek met Doctor Fourquet , exposeerde al schilderkunst en fotografie voordat de galerijen massaal naar Lavapiés kwamen; ze lenen hun muren uit aan kunstenaars en wisselen overigens maandelijks de inrichting van het pand.
Couscouszondag in La Caña
twee. van de muren van veganistische wijk ze hangen ook foto's op; als de kunstenaar iets verkoopt, stemt hij ermee in een deel van de opbrengst te schenken aan een dierenasiel. Het is een familierestaurant dat vorig jaar is geopend. Met hun spinaziekroketten, portobello-champignons, gekarameliseerde uien en pistachenoten zijn ze daarin geslaagd.
De Chileense Complete is een hotdog met groenteworst, zuurkool, pico de gallo, guacamole en vegan. Carrot cake heeft geen concurrentie voor het dessert. Om te drinken, peer en Sichuan pepersap of een Frixen Cola, de ochtend en biologische versie van Coca-Cola.
3. catto Het is een nieuw geopend sushi-restaurant. Ze organiseren ook tentoonstellingen, om zich daarom aan te passen aan de buurt.
Een beetje kracht in het Vegan District
Vier. hallo koffie . Over deze koffieartiesten hebben we je al verteld.
5. De Chulapa van Mayrit. is de meest traditionele taverne van Doctor Fourquet en werd opgericht in 1995 . Eerst hadden ze oude foto's van Madrid te zien, maar nu hebben ze zich aangesloten bij de smaak voor het hedendaagse. "Er is hier meer kunst dan in alle galerieën in Mexico-Stad!" We hebben Juan niet gevraagd of hij doelt op de vierkanten of de balletjes: gevulde aardappelbolletjes, spinaziebolletjes, krabbolletjes, kipbolletjes, blauwe kaasbolletjes, chorizobolletjes, tonijnbolletjes of gesausde eibolletjes; de sterrenkap van het huis. Het is geopend van toast tot het ochtendgloren.
6. Het einde van de wereld Het is een zeer eclectische cocktailbar, net als Carlos, de eigenaar. Geopend van 19.00 uur tot 02.00 uur. "Omdat ze me niet meer toelaten, maar..." Behalve de absint raadt hij de gin-tonic met peterselie en grapefruit aan en een cocktail die hij Bowie's eyes noemt. Rock en jazz, een Marsversie van Mocedades, The Puppini Sisters, Lluís Llach en Serrat; elke muziek kan spelen. Decor traceerstijl . Een bakelieten telefoon, een tekentafel en een televisie zonder signaal: "Dit is de beste zender die ik heb gevonden, na veel zoeken" . Het liefst stemt hij af op poëzierecitals, storytelling en theater op een geïmproviseerd podium.
Om in de buurt van Doctor Fourquet te verblijven, Artrip Hotel , die elk jaar via sociale netwerken een wedstrijd organiseert om de kunstenaars te kiezen die bij de receptie exposeren. Ze geven extra charme aan dit tweesterrenhotel dat is gevestigd in een gebouw uit het begin van de vorige eeuw dat onlangs is gerenoveerd. De gevel en de houten trap zijn bewaard gebleven, hier een baksteen en daar af en toe een balk. Het heeft 17 minimalistische designkamers -dat wil zeggen, comfortabel maar eenvoudig-, en je slaapt voor zo'n 120 euro per nacht.
En een etymologische curiositeit om af te ronden: het eerste deel van Doctor Fourquet, dat van de Santa Isabel-straat naar Argumosa gaat, heette vroeger doodlopend , omdat het een doodlopende weg was die eindigde in de muur van een ziekenhuis. Toen noemden ze het Calle de la Yedra, omdat er veel klimmers waren op de boerderij waar een zekere man woonde. Gaspar Quiroga. Deze man was inquisiteur in de 16e eeuw, om een idee te krijgen van de data. Pas in 1871 verscheen de slagader op de plattegronden als dokter Fourquet, blijkbaar ter ere van een nogal eminente arts.
Een bewuste, ecologische en noodzakelijke koffie