De boerderij van San Ildefonso
EEN HERMITAGE VAN DE ORDE VAN MALTA
Het is te normaal om niet te repareren voordat de Vera Cruz , een merkwaardige kerk gelegen aan de rand van Segovia hoofdstad.
In deze enclave van vallei van de Eresma het is logischer om een verhaal te wijden aan het imposante Alcázar of je over te geven aan devotie in de Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Fuencisla . Echter, een beetje verder omhoog, op weg naar Zamarramala is deze merkwaardige constructie die om verschillende redenen de aandacht trekt.
Eerst voor het hebben van een ongebruikelijk twaalfhoekig plan , uniek in Spanje voor een religieus gebouw. Ten tweede, omdat het een oorsprong heeft die nog moet worden opgehelderd, hoezeer die ook altijd aan de Tempeliers is toegeschreven. En ten derde, voor het behoren tot de orde van maltees en gedraag je als een soort eregalerij informatief van deze religieuze club die, in de ogen van de meest agnost, een klein bezwaar geeft.
Hoe dan ook, verdwalen in zijn hoeken en gaten , zijn historische inscripties en zijn merkwaardige kamers op zichzelf een stimulans, zelfs voor degenen die een masterdiploma in religieuze architectuur hebben.
Vera Cruz, de hermitage van de Orde van Malta in Segovia
EEN MUDEJAR KASTEEL
Deze stijl, die het beste van de Andalusische kunst aanpast en aan de christelijke behoeften aanpast, is niet erg sterk. Eigenlijk omdat baksteen, zijn fetisjmateriaal vanwege de prijs en kneedbaarheid, niet het wondermiddel is voor weerstand. Echter, buiten de koninklijke stad Coca het is gevonden een van de meest fotogenieke kastelen van heel Europa.
Het eerste dat in het oog springt is roodbruin . Later is het vreemde de locatie ervan, omdat het geen heuvel regeert, maar eerder profiteert van de dijken die worden gegenereerd door de meander van de voltoya rivier.
En tot slot, alle filigraan, curieuze bogen en decoratieve details dat de gebakken klei toelaat, waardoor de ware bedoeling van een fort in twijfel wordt getrokken dat, net als vele andere, uiteindelijk meer een paleis is dan iets anders. Een prachtig gebrek aan definitie dat het nog specialer maakt.
Coca-kasteel in Segovia
DE TUINEN MET MEER FONTEINEN DAN VERSAILLES
Het waren de Bourbons die aan de macht kwamen en alles verfransen, van centralisme tot esthetische smaken. Dat is waarom wanneer Felipe V werd verliefd op deze plek in Valsaín wilde imiteren groot Frans paleis waar hij zijn jeugd had doorgebracht . Hoewel met de Paleis van La Granja de San Ildefonso Hij slaagde er niet in om de weelde of de afmetingen van de kamers te imiteren, maar hij slaagde erin een record te bemachtigen: het aantal sierfonteinen, die hier optellen tot 26.
De belangrijkste reden voor deze mijlpaal is de helling van deze tuinen, dat beetje bij beetje de berghelling opgaan, om te bereiken dat met een grote tank in het bovenste gedeelte, al deze sculpturen van water worden voorzien.
Op deze manier wordt het grote probleem van zijn Franse tweelingbroer, het gebrek aan druk, gered en bovendien creëert het een van de shows waar je een keer in je leven van moet genieten in Spanje. En dat is niemand minder dan zie alle bronnen in volle gang, iets wat maar drie dagen per jaar gebeurt: 30 mei, 25 juli en 25 augustus.
Een van de bronzen beelden die deel uitmaken van de fonteinen van het paleis van La Granja de San Ildefonso
EEN PALEIS OM DE KONINGIN MOEDER TE VERWIJDEREN
Isabel de Farnesio, de vrouw van Felipe V, had zo'n reputatie als bemoeial dat toen haar man stierf, haar stiefzoon Felipe VI een paleis liet bouwen in Koude rivier , 11 kilometer van De boerderij van San Ildefonso (praktisch zetel van de regering) om hun radar buiten de deur te houden.
Het spel duurde niet lang voor de toenmalige koning wie zou er uiteindelijk sterven voordat de werken klaar waren? van een koninklijk hoofdkwartier dat nooit helemaal zo is geworden.
Daarom is dit monumentale complex een wens en ik kan niet dat het is halverwege tussen een landhuis en een paleis in omstandigheden. Het is echter de moeite waard om naar hun domeinen te gaan om te genieten de damherten die in hun domein leven en om nooit genoeg te krijgen van de stijl van de Italianen (dit gebouw is het werk van Virgilio Rabaglio) om monumentale herenhuizen te bouwen.
Drie keer per jaar worden de fonteinen van het paleis tegelijkertijd verlicht: 30 mei, 25 juli en 25 augustus
EEN DODE VROUW OP DE BERG
Het ziet eruit als de kop van een kroniek van gebeurtenissen en desalniettemin is het een merkwaardige geologische formatie waarmee de opeenvolging van de toppen van La Pinajera, Peña del Oso en Pico del Pasapán tekenen het lichaam van een overleden jonge vrouw gezien vanaf de Segoviaanse vlakte.
Het is waar dat de gelijkenis verbluffend is en dat er niet veel fantasie voor nodig is om het visueel te verifiëren. Het minder letterlijke deel komt met de legendes die deze nieuwsgierigheid omringen en die variëren van het verhaal van een afgewezen vrouw tot dat van een moeder die zichzelf offerde om een conflict tussen twee van haar kinderen te voorkomen of dat van een meisje dat stierf terwijl ze probeerde haar minnaars te scheiden.
HET KLOOSTER DAT ALLEEN PER BOOT KAN BEREIKBAAR WORDEN
De verwachtingen bij het kijken naar de diepe meanders van de Duratón-rivier zijn duidelijk: bezoek een natuurmonument vergezeld van de majestueuze vlucht van een paar gieren. Wat verrassend is als je op deze plek aankomt, is om te vinden wat de toewijding van de mens in het midden van nergens heeft achtergelaten.
De afgelegen ligging van de plaats inspireerde een priorij, die van San Frutos, Waarvan er vandaag slechts een half verwoest kloostercomplex is dat alleen zijn romaanse hermitage behoudt.
De rest zijn voelbare muren, bogen die in de lucht eindigen en solitaire zuilen die getuigen van het belang dat het had. deze religieuze organisatie die vluchtte voor de gekmakende menigte maar die de meest vrome parochianen aantrok.
De andere is de Klooster van Onze Lieve Vrouw van de Engelen, een klooster in puin dat volledig geïsoleerd was met de bouw van het Burgomillodo-reservoir.
In werkelijkheid, vandaag kon het alleen worden ontdekt door toegang vanaf het water, geeft een meer mysterieus tintje aan de klassieke kanotocht door de kloven.
Hermitage van San Frutos, Hoces del Duraton
EEN BASKISCHE SCHILDER IN CASTILE
steen kan bogen op een van de best bewaarde middeleeuwse steden in heel Castilië. Niet verrassend, het heeft zijn arcades, zijn muren en het bijbehorende kasteel beschermen alles.
Wat totaal onverwacht is, is dat dit bastion de vervulde droom was van Ignacio Zuloaga, het grote Baskische portret en costumbrist, die sinds zijn bezoek aan de Duero-vlaktes verliefd was geworden op het leven in een land waarop hij verliefd was geworden.
Zijn droom kwam uit toen hij in 1925 dit kasteel kocht, een zeldzame aankoop die hij deed om in alle rust te kunnen schilderen. Vandaag herbergt het een museum dat zich verdiept in zijn werk, in zijn relatie met deze regio en dat enkele juwelen uit zijn privécollectie toont zoals een portret geschilderd door Goya of een Christus door El Greco.
Pedraza-kasteel, omgebouwd tot het Ignacio Zuloaga-museum
HET DORP DAT EINDIGT IN HET PRADO MUSEUM
Een ander van de essentiële middeleeuwse dorpen is Maderuelo, een stad die zijn muren, kerken, pleinen en straten ongewijzigd heeft behouden, is slechts licht geëvolueerd. Tegenwoordig is het een paradijs voor plattelandstoerisme omdat het een schitterend verleden en een epische omgeving combineert, midden in een van de ravijnen van de Riaza rivier al gevangen in het moeras.
Het was precies de bouw van dit reservoir in 1947, waardoor de spectaculaire romaanse schilderijen van de Hermitage van Vera Cruz werden overgebracht naar Prado-museum van Madrid, die de inwoners van Madrid een rondreis voorstelt die moet eindigen in de eerste kamers van de grote kunstgalerie van de stad.
Alleen als je in deze twee coördinaten bent die bij dezelfde plaats horen, kun je ten volle genieten van de grootsheid hiervan kleine Segoviaanse Sixtijnse Kapel in ballingschap.