Donegal, hemel op aarde
De herder wendt zijn aandachtige blik even af van de kudde schapen. Hij denkt het zachte gesnor van een automotor te hebben gehoord. Een herinnering schiet door zijn hoofd.
Deze auto's hebben tegenwoordig niets te maken met het oude busje dat oorverdovende explosies en dikke zwarte rook uitstoten. Daarin toerde hij door de county donegal met de liefde van zijn leven in een nederige huwelijksreis die voor hen onvergetelijk was.
Auto's zijn in al die decennia misschien veranderd, denkt hij, maar Donegal is nog steeds doordrenkt van de magie die alleen auto's kunnen hebben. de plaatsen betoverd door de feeën van de natuur.
Vanuit de auto zien we de pastoor aan onze linkerhand en, zonder te weten waarom, steken we onze hand op ter begroeting. Donegal is een van die plaatsen die nodigt je uit om een openhartige glimlach te tonen aan alle mensen die je tegenkomt.
Met de kudde schapen nog in de achteruitkijkspiegel, richtten we onze ogen op de GPS. We hebben een week voor de boeg om te proberen **de meest Gaelic county van Ierland te ontdekken. **
Donegal, het koninkrijk van groen
Onze eerste stop is het **Glenveagh National Park**. de bergen van derryveagh ze beschermen de 16.000 hectare van een van de mooiste nationale parken van de zes die Ierland heeft.
Van gratis toegang, Glenveagh National Park biedt een compleet netwerk van paden die ons zullen leiden om de vele attracties van het park te ontdekken.
Een 19e-eeuws Victoriaans kasteel staat waakzaam over de donkere wateren van de Lough ('meer' in het Gaelic) Veagh.
Binnen kunnen we bewonderen tuinen bevolkt met exemplaren uit afgelegen plaatsen als Colombia en China.
Vanuit de lucht zal naar ons kijken de steenarend, terwijl een andere soort met succes opnieuw in het nationale park is geïntroduceerd, het hert, zal ons op de grond ontwijken.
Lake Veagh, bewaakt door steenarenden en omgeven door uitgestrekte tuinen
Als de flora van Glenveagh National Park voornamelijk bestaat uit struiken en bloemen, in de Ards Bospark we kunnen tussen prachtige wandelen oude bomen.
We zullen dit magische bos vinden tijdens het rijden op de N56 tussen de steden Creeslough en Dunfanaghy. Het is een van de weinige overgebleven exemplaren van de typisch Iers bos die duizenden jaren geleden het hele eiland bedekte.
Om een extra vleugje schoonheid toe te voegen, de paden die door het bos lopen, sterven in eenzame en melancholische kustbaaien gewassen door de wateren van Atlantische Oceaan.
Ze zijn ook solitair – maar veel uitgebreider – de dunfanaghy-stranden, een slaperig stadje net buiten de noordwestelijke punt van het eiland Ierland.
Dunfanaghy, een klein stadje met afgelegen stranden
We lopen twintig minuten een vreemd landschap van zandgrond waarop felgekleurde bloemen groeien.
Enkele hoge duinen geven het einde van het pad aan, en daarachter verschijnt een 2 kilometer lang strand waar zelden een ziel loopt.
is de Tramora-strand. In de buurt van het noordelijke uiteinde is bewaard gebleven een ring van stenen uit het Keltische tijdperk. En het is dat in Donegal de Keltische wortels ze bloeiden, zowel in hun landschap als in hun mensen.
Ook van Keltische wortel is de muziek dat we die avond live kunnen luisteren Dunfanaghy's high street pubs. Harpen en violen rond een tafel vol bieren.
Tramore Beach, waar zelden een ziel loopt
Met een pint Guinness in de hand, zal elke local die je meer dan een paar keer ontmoet je vertellen dat het echt Dunfanaghy bleef aan de verkeerde kant achter toen in 1921 de grens werd getrokken die de twee Ierlands scheidde.
Met een protestantse bevolking van 90% waren de inwoners van de stad bang dat de Ieren uit het zuiden, katholieken en republikeinen, hun leven onmogelijk zouden maken. Maar dat was niet zo, want in Ierland overheersen eindelijk gastvrijheid en bonhomie boven religieuze ideeën.
Op korte afstand van het centrum van Dunfanaghy zullen we de auto moeten stoppen voordat we richting de afgrond aan het einde van de wereld. En zo zien ze eruit Horn Head kliffen.
Nauwelijks bezocht door toeristen, stijgen deze onregelmatige rotswanden bedekt met vegetatie op 180 meter op het witte schuim van de zee.
De kliffen van Horn Head, de afgrond
Als we over de afgrond kijken, zullen we hebben een spectaculair uitzicht op de wildernis van Donegal, maar het zal ons weinig lijken in vergelijking met het gevoel van wandelen langs het pad dat loopt de richel van Slieve League, de hoogste kliffen aan de kust van Europa.
de kliffen van Slieve League – mooier, hoger en uitgestrekter dan de beroemde Cliffs of Moher, in het zuidwesten van Ierland – zijn een ware ode aan de natuur. Elke hoek biedt een ander uitzicht en ze zullen allemaal prachtig zijn.
Door ze heen gaan van zuid naar noord leidt ongeveer 4 of 5 uur, maar later zullen we genieten van de rest van de krijgersproeverij een van de beste fish and chips van Ierland in het vissersdorpje Killybegs , waarbij de hoeveelheid g verrassend is lichaam met donkere huid en donkere ogen.
En het is dat in de tijden van de onoverwinnelijk leger, Meer dan 3.000 Spaanse zeelieden arriveerden aan de kust van Donegal als overlevenden van verschillende scheepswrakken. Nu, bijna vijf eeuwen later, leeft zijn bloed nog steeds voort in de Donegal-Ieren.
Slieve League, magie op de klif
De ruwe zeeën die de kust van Donegal teisteren, veroorzaakten niet alleen scheepswrakken, dus we zullen bundoran voor huur een surfplank en berijd de golven op een van de beste surfspots van Europa.
Het zal niet moeilijk zijn om 's avonds een praatje te maken in een van de pubs in dit vissersdorp omgebouwd tot surfen. Het zal een goed laatste contact met de beschaving zijn voordat je het schip naar de Tory-eiland.
Want in Tory laten we de wereld waarin we leven achter ons om een totaal andere wereld binnen te gaan. De koning van het eiland zelf wacht ons op bij de pier waar de veerboot aanmeert.
Het is gekozen door de iets meer dan 100 inwoners van dit eiland dat ongeveer 12 kilometer van de noordpunt van de kust van Donegal ligt.
De Atlantische Oceaan in al zijn pracht
Tory is 5 kilometer lang en 1,5 breed en is momenteel een toevluchtsoord voor kunstenaars die inspiratie hebben gevonden in de geschiedenis, mythologie en dramatische landschappen van het eiland.
De oudste legende bevestigt dat hier de fomoriërs, een soort oud halfgoddelijk ras. Wat historisch bewezen is, is dat de monnik Colmcille in de zesde eeuw in Tory . stichtte een klein klooster voor zijn gemeenschap. De toren staat nog steeds.
De koning zal ons zijn bezittingen laten zien. Met gras begroeide kliffen, de vuurtoren, de oude kapel, het kunstmuseum en hier en daar een paar huizen.
De koning van Tory Island zelf zal ons begroeten op de pier
Het leven is zwaar in Tory, het grootste deel van het jaar geteisterd door de Atlantische wind. Hoe dan ook, de storm komt niet naar hun pubs en de lokale bevolking zal ons de oude legendes vertellen in hun voorouderlijke taal (Gaelic) terwijl ze bij het vuur drinken.
Wie weet. Misschien ontmoeten we elkaar ook gevangen door Tory Island... Door Donegal.
En misschien, heel misschien, laten we op een dag naar de motor van een auto luisteren terwijl we voor de schapen zorgen, en herinneringen aan een ander leven roeren zich in ons hart.
Het magische eiland Tory