Highlands, het hart van Schotland
Ik liep in de regen op de stenen van de oude Stirlingbrug, met de gesloten paraplu als wandelstok. De rook van zijn pijp vocht tegen het vocht dat in glinsterende druppels in zijn tweedjasje zat opgesloten terwijl zijn ogen toekeken. Stirling Castle, toegangspoort tot de Hooglanden en de plaats waar de paden naar de Schotse Hooglanden beginnen. Het was zijn rode baard die me ertoe bracht hem te vragen welke kant hij op moest het land van monsters, whisky en schapen. En hij antwoordde me met de laconiek die typisch is voor noordelijke mensen: "Het hart van Schotland ligt op Ben Nevis."
Naar aanleiding van de woorden van de Schotse heer ging ik door een zee van bruine bergen en smalle meren als vogeltongen tot ze de voeten van een rotsachtige reus bereiken. De Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland en koningin van de Hooglanden (1.345m), staat aan zee vlakbij het stadje fort-william, en met ontbloot bovenlijf alle Atlantische stormen die het noorden van Schotland overspoelen.
Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland en koningin van de Hooglanden
Op zijn hoogtepunt ontdekte ik dat het hart van dit prachtige land is koud, ondoorzichtig en guur. Bij mooi weer biedt de beklimming een onvergetelijk uitzicht op de Hooglanden, maar praten over zonneschijn in Schotland is als vragen om regen in Sevilla. Zoals de barmeisje van The Crofter pub vragend antwoordde: "Hier wordt het weer samengevat in regen, regen en verdomde regen".
Water is alomtegenwoordig in de Hooglanden en de bewoners hebben altijd geprobeerd het te temmen. Vanuit Fort Williams kun je bezoeken Neptune's Stairs, een interessant sluizencomplex dat deel uitmaakt van het Caledonian Channel, een kanaal dat door Schotland loopt van oost naar west door zijn meren.
Loch is het Schotse woord voor de watermassa's die de bergen bedekken, Talloze als we naar het noorden gaan. Sommige, zoals de Loch Ness , hebben hun eigen legende en anderen, zoals de Loch Shiel , beginnen ze te zien dat ze aan de kust worden geboren. Naast dit laatste meer ligt het beroemde viaduct waarop de Hogwarts Express rijdt, de literaire trein die honderden jonge goochelaars naar de door de verbeelding van J.K. Rowling, uitgegroeid tot een van de meest bezochte plaatsen in de Hooglanden.
Glenfinnan-viaduct
De invloeden van de auteur zijn duidelijk zichtbaar bij het doorkruisen van het wilde landschap dat ons leidt naar het eiland skye Het is gemakkelijk voor te stellen dat er tovenaars en alchemisten wonen kastelen zoals de kastelen die uitkijken op de A87, en laat niemand verbaasd zijn als hem in een gevaarlijke bocht een spookgezelschap van Spaanse soldaten verschijnt. Ze komen waarschijnlijk van Loch Duich, een prachtig meer met het beroemde Eilean Donan Castle in zijn wateren en de botten van de Hispanics die het op een verre dag in 1719 waagden het te nemen om de baard van de koning van Engeland te verbranden.
De Spaanse expeditie eindigde op een mislukking, maar de soldaten zijn nog steeds aanwezig in de lokale pubs, waar ze haggis eten en pints Indiaas pale ale drinken. Niemand waarschuwde me dat Skye, het beroemdste eiland dat er in Schotland is, was mooi, wild, onvoorspelbaar en onafhankelijk, dicht genoeg bij de aarde om niet geïsoleerd te zijn en te ver weg om deel uit te maken van iets anders dan zijn eigen essentie. Skye is een natte Mars, een woestijn van water en mos bezaaid met roekeloze huizen die de woede van de stormen trotseren.
De elgol-poort, aan de westkust van Skye, het is een van die plaatsen die op ansichtkaarten zouden kunnen verschijnen die vanuit het einde van de wereld zijn verzonden. Het water is zwart en de bergen en kleine fjorden die het omringen, nodigen je niet uit om erin te navigeren, ook al is daar een goede reden voor. Voor de haven is het eiland Soay, een paradijs voor zeehonden en vogels die onder zijn imposante kliffen leven en zich het grootste deel van het jaar vastklampen aan een stuk ontoegankelijk land.
Kliffen, meren, watervallen, vlaktes... de natuur is de minnares van het eiland Skye!
Als u geen last heeft van duizeligheid, is het raadzaam om neem de boot in Elgol die rond het eiland Soay . gaat om erachter te komen hoe het was de wereld, maagd, wild en koud, voordat wij mensen erop uit waren om het te veranderen. Voor mij, net als de Invincible Armada die schipbreuk leed in deze wateren, hielden de elementen me tegen: het schip dat Elgol verliet in het midden van een storm moest omkeren, geschud door zwarte golven die me opnieuw aan het zeilen deden denken.
De enige manier om een slecht drankje te drinken aan de Schotse zee, is door een lokale pub binnen te gaan, op de bar te leunen en te selecteren een van de vele bieren die de Schotten op elk moment van de dag drinken. Liefhebbers van hop en mout vinden hun paradijs in Schotland, want er is geen pub die niet over een vat lokaal en ambachtelijk bier, meer dan vijftig kunnen proeven in een reis van minder dan een week.
Dit is niet de plaats om het drinken aan te moedigen, en zelfs de schrijver nam er zijn toevlucht niet toe nadat hij bijna overboord was gevallen van het schip dat het eiland Soay nooit heeft bereikt, maar het zijn de Schotten zelf die het aanmoedigen. Als het accent voor jou niet naar maffia ruikt, ben je verre van een Hooglander. Dus toen ik om een glas water vroeg bij de? Kyleakin's King's Arms , lachte zijn serveerster sarcastisch en, knipoogde naar me, serveerde hij me een Scotch vergezeld van de volgende zin: "In Schotland wordt whisky gedronken met water en water met whisky."
Zonsondergang bij Old Man of Storr, een waar geschenk van de natuur op het eiland Skye
Vanaf de top van de bewolkte Ben Nevis voel je Een schoonheid die de vrije loop heeft op het eiland Skye, maar dat is getemd met de aanleg van het Caledonische Kanaal en de havens aan de kust. Maar terwijl we verder naar het noorden gaan, prevaleert de natuur boven ons verlangen om te transformeren, en modernisering geeft toe aan de overweldigende heerschappij van kou, regen en afstand.
De weg A837 die de havens van Ullapool en Unapool met elkaar verbindt een groen en bruin landschap, waar de huizen de uitzondering zijn, bezaaid met de ruïnes van vergeten kastelen en havens depressief door de komst van Brexit. Zoals bekend door een visser zittend in de bar van de negentiende Culag's Hotel Lochinver, veel erger dan Nessie is het monster dat Spaanse en Franse vissers uit Schotland heeft verdreven, dezelfde die het leven schonken aan havens die het niet meer hebben.
Om het bezoek aan de Hooglanden te voltooien het is essentieel om in een lodge te slapen , typisch huis van het gebied dat wordt gekenmerkt door zijn bescheiden omvang, leien daken en geïsoleerde ligging geïntegreerd in de omgeving. Er zijn er honderden in de Hooglanden, sommige op emblematische plaatsen zoals de mythische vallei van Glen Coe of over de durness kliffen, schuilplaatsen waar we altijd een heet vuur kunnen vinden, zoals het vuur dat je kan redden van de kou als je op bezoek komt Inchnadamp.
De mythische vallei van Glen Coe
Deze kleine groep huizen die niet eens als een stad kan worden omschreven verloren gaat en tegelijkertijd toegankelijk is, afgesneden van de wereld zoals die 45.000 jaar geleden was, toen holenberen, sabeltandtijgers en wolharige mammoeten langs de oevers van het meer liepen. Zijn botten rusten in de grotten bij Ichnadamph als een herinnering dat de Hooglanden altijd aan de natuur hebben toebehoord. Het enige menselijke dat zijn schoonheid heeft weten te overleven, is, letterlijk en letterlijk, bier.