Jonge Maïs | Grant Wood (1931) - Het imaginarium van dokter Parnassus | Terry Gilliam (2009)
'Het is iets waar je je bewust van bent, alsof het recht voor je neus staat. Ik had er tot dat moment gewoon niet diep genoeg over nagedacht”, legt Vugar Efendi uit, die zich herinnert hoe het onderzoeken van Dalí's leven, kunstwerken en filmografie, na een bezoek aan zijn geboortestad, de nieuwsgierigheid opwekte om te ontdekken de verbinding tussen de bioscoop en de werken die deel uitmaken van de kunstgeschiedenis.
De zomer ging voorbij, het laatste jaar van de universiteit begon en het idee viel in slaap totdat, zes maanden na de vonk, The Adventures of Baron Munchausen van Terry Gilliam The Birth of Venus 'zag'. “Het was toen ik tegen mezelf zei: dit is het, ik moet aan dit project werken; en zo begon ik mijn onderzoek ’, verduidelijkt hij.
Het resultaat is een trilogie die, als een spiegel die tijd en ruimte tart, de relatie tussen film en schilderkunst laat zien. Voor Efendi is elke artistieke expressie in zekere zin een manipulatie van emoties.
“Je wordt getransporteerd naar iets wat je nog nooit hebt meegemaakt. OF in sommige gevallen wordt het ongelooflijk persoonlijk voor je omdat het iets is dat je hebt meegemaakt . Je ziet jezelf in hun hoofdrolspelers of in hun werelden.” Dit was de eerste etappe van deze reis.
Film ontmoet kunst van Vugar Efendi op Vimeo.
Zijn nieuwsgierige blik onthult ons bijvoorbeeld het schilderij van de Engelse schilder John Constable, Malvern Hall, Warwickshire (1809), in Barry Lyndon van Stanley Kubrick (1975). Een schilderij dat, zoals aangegeven op de website van Tate Modern, niet in opdracht is gemaakt maar eerder een persoonlijke wens van de kunstenaar.
Redelijke overeenkomsten?
“Het is goed gedocumenteerd hoe Stanley Kubrick hij was meedogenloos met zijn onderzoek naar Barry Lyndon. Dat omvatte het gebruik van klassieke schilderijen om het uiterlijk en de essentie van die periode vast te leggen. Toen ik aan de film werkte Film ontmoet kunst II er waren talloze voorbeelden die ik van Barry Lyndon had kunnen kiezen. Wat me echter het meest opviel, was dat de Malvern Hall, Warwickshire , door John Constable, is een van de weinige landschapsschilderijen die Kubrick gebruikte. Het meest interessante feit voor mij is ook dat de roman Het geluk van Barry Lyndon het speelt zich meer dan 50 jaar af voordat het schilderij daadwerkelijk is gemaakt.”
FILM ONTMOET ART II van Vugar Efendi op Vimeo.
Onder de favoriete roadtripfilms van Vugar Efendi vinden we in de wildernis , door Sean Penn, of Easy Rider door Dennis Hopper. Maar zijn favoriet is zonder twijfel Baraka. “Ron Fricke heeft geweldig werk geleverd door verschillende delen van de wereld te laten zien in zijn glorieuze cinematografie. Het zijn niet alleen de beelden, maar hoe het het dagelijkse leven en de rituelen van mensen over de hele wereld vastlegt . Ik denk dat het de planeet in zijn ware vorm, in zijn ware realiteit en in zijn ware schoonheid laat zien”, legt hij uit.
Als we kiezen voor groothoeken, oneindige horizonten in 8 mm en filmlandschappen, dan wordt beslist door: “ Laurens van Arabië, door David Lean, en Ik ben Cuba door Michail Kalatozov.
EEN REIS NAAR KUNST
Vugar Efendi woont al bijna tien jaar in Engeland, waarvan vier jaar in zijn land van herkomst Azerbeidzjan , vijf in Turkije, rond drie in Spanje en een paar maanden in Oekraïne. "Voor mij, reizen betekent het verrijken van het begrip van de wereld waarin we leven . Begrijp de verschillende culturen, tradities, de manier waarop mensen denken, handelen en hun leven leiden in hun dagelijkse routine aan de andere kant van de planeet. Het is gewoon allemaal fascinerend."
Voor de regisseur is alles wat ons omringt voedsel voor creativiteit, 'bewust of onbewust'. Nu hij zijn trilogie heeft voltooid, gelooft hij dat hij zijn doelen heeft bereikt: onderwijzen, entertainen en inspireren. “ Ik wilde laten zien dat inspiratie overal vandaan kan komen, dat je elke bron kunt gebruiken die je creatief wilt zijn. ”.
FILM ONTMOET ART III van Vugar Efendi op Vimeo.
Naar Prins Edwardeiland | Alex Colville (1965) - Moonrise Kingdom | Wes-Anderson (2012)
Volg @merinoticias