Bijgewerkt naar: 15-12-2021. In juli 2018 stemde de plenaire vergadering van de gemeenteraad van Madrid voor het installeren van een rode kraam in de stad ter ere van de filmmaker Antonio Mercero , knipogend naar zijn mythische middellange film De cabine neergeschoten op een plein in de Chamberí-buurt in 1972.
Dit bevestigde de steun die de groepen (PP, Now Madrid, PSOE en Ciudadanos) dagen eerder hadden uitgesproken, toen de campagne #ACabinaParaMercero Het was al viraal gegaan op sociale netwerken.
“Als je er koud over nadenkt… Op een dag was ik thuis om een tweet te plaatsen over een persoon die ik enorm bewonder en twee maanden later, Ik zit in een plenaire vergadering vol politici die gaan stemmen voor wat ik in die simpele tweet heb gevraagd. , legde hij uit aan Traveler.es David Linares , de scenarioschrijver die deze campagne begon.
“Toen Antonio Mercero op 12 mei overleed” Ik had de behoefte om iets aardigs te doen om te proberen hem alles terug te geven wat hij ons jarenlang had gegeven met zijn series en zijn films”, zei de scenarioschrijver, onder meer verwijzend naar een jeugd vol zomers gekenmerkt door de avonturen van de hoofdrolspelers van Verano Azul.
De Antonio Mercero-hut.
"Ik had het idee dat het heel mooi zou zijn als dit genie van film en televisie een rode stand in Madrid zou hebben, zodat niemand ooit alle gelukkige momenten zou vergeten die hij ons heeft gegeven. Dus Ik opende een petitie op Change.org en binnen een paar uur ging het viraal en verscheen het al in alle media” , samengevat.
De petitie ontmoette bijna 5.000 handtekeningen op Change.org, kreeg de steun van Telefónica en de Filmacademie, evenals de aanhang van personages uit de filmwereld van het formaat van Santiago Segura, Álex de la Iglesia, Daniel Sánchez Arévalo, Blanca Portillo, Leonor Watling, Emma Ozores of María Garralón.
'The Booth' won een Emmy in 1973
"Ik heb via gemeenschappelijke mensen contact kunnen opnemen met José Luis Garci en ik weet dat hij heel blij is om Mercero te eren en we hebben zijn volledige steun. Ik hoop dat we op hun aanwezigheid kunnen rekenen op de dag dat de rode cabine wordt geïnstalleerd”, legt Linares uit, verwijzend naar degene die aan het script voor The Cabin heeft meegewerkt.
Het kajuitmonument is geplaatst in het plein Conde Valle de Suchil bij de kruising met de straat Arapiles, een paar stappen verwijderd van het exacte punt waar de cabine zich bevond om de middellange film op te nemen, een steegje dat vertrekt vanaf de straat Rodríguez de San Pedro , is in particulier bezit.
Het project werd aanvaard door de toenmalige burgemeester van Madrid, Manuela Carmena en overgenomen door het regeringsteam van José Luis Martínez Almeida. De realisatie van het initiatief was mogelijk dankzij vier instellingen: de Filmacademie, familieleden van Antonio Mercero, de gemeente Madrid en Telefónica, wiens stichting de opdracht heeft gekregen om de hut te bouwen.
Het monument is gebouwd met als referentie de hutten uit die tijd. Zo is de cabine rood, hij is gesloten en staat op een voetstuk.
De hut vertelt het verhaal van een man, die hij tot leven bracht de acteur José Luis Lopez Vazquez, die is opgesloten in een hut waaruit hij onmogelijk kan ontsnappen. Gedurende het hele complot wordt hij bespot door buren en er zijn ook mensen die hem tevergeefs proberen te helpen. De middellange film won in 1973 de Emmy voor beste telefilm.
“Als we denken aan Mercero, Verano Azul of Farmacia de Guardia, komen we altijd voor de geest en ik wilde het belang claimen dat De cabine heeft in onze cultuur. Laten we niet vergeten dat Mercero de enige Spanjaard is die een Emmy heeft gewonnen en dat is voor The Cabin”, motiveerde Linares zijn keuze voor deze creatie in zijn petitie.
Antonio Mercero zal zijn eerbetoon houden in Madrid.
“De cabine Het heeft me altijd gefascineerd en veel onbehagen bezorgd, Die meesterlijke José Luis López Vázquez opgesloten zien in die vier glazen wanden is ronduit irritant. Het veroorzaakt impotentie om te zien hoe niemand je op een efficiënte manier helpt. We hebben ons allemaal op een bepaald moment in ons leven zo gevoeld, opgesloten in een situatie met de onmogelijkheid om hulp te krijgen”, weerspiegeld in de trant van wat Mercero in 1972 al uitlegde in een programma van RTVE .
“Alle mensen hebben veel hutten waar we ons uit moeten bevrijden. Er zijn hutten van een moreel type, van een educatief type, van een mentaal type, en er zijn economische en sociale hutten die ons opsluiten. Ik geloof dat een van de lotsbestemmingen van de mens is om te bevrijden , dat het leven een voortdurende bevrijding is van elk van hun eigen hutten om vrij, spontaan en gelukkig te zijn. Ieder moet zien welke hut hem opsluit, in welke hut hij vastzit en proberen zichzelf te bevrijden. Dat is ons lot."
En gezien het behaalde succes, vergeet Linares niet wat hij schreef in zijn Change.org-petitie: "Madrid zou meer van zijn iconische filmsets moeten exploiteren en er culturele attracties van maken voor de lokale bevolking en toeristen."
De korte film is opgenomen in de wijk Chamberí
“Nadat de gemeenteraad van Madrid een rode stand had geïnstalleerd ter ere van Antonio Mercero Ik voel me onoverwinnelijk om de rest van het voorstel uit te voeren” , verzekert en somt op wat uw ideale routekaart zou zijn.
“Er zijn tientallen films, van regisseurs en regisseurs, die een eigen eerbetoon verdienen in onze stad. Ik zou graag doorgaan met La Comunidad van Álex de la Iglesia, Volver van Almodóvar, Piedras van Ramón Salazar of Tesis van Amenábar. Kun je je voorstellen dat Madrid vol eerbetoon was aan de Spaanse cinema? Eerlijk gezegd wel."