Reis naar een schilderij: 'The Prairie of San Isidro', door Goya
Ik moet bekennen dat ik dat vaak heb gewenst mijn leven lijkt op een Goya-cartoon . Jij niet? Stelt u zich eens voor: goed gezelschap, troostende wijn, groene heuvels, vrolijke dansen, Boccherini-muziek en aardbeienbomen die in overvloed hangen. Wie kan dat allemaal niet leuk vinden.
En wie kan verrast zijn dat wanneer? de Spaanse adel aan het einde van de 18e eeuw -zij en zij- verliet het feest om de Franse stijl aan de kant te schuiven om zich volstoppen met kleuren en strikken, en borduursels, netten en stralen, wat een illusie, wat een fantasie.
Het schilderij herschept het gebied van Madrid, gelegen tussen de hermitage van San Isidro en de rivier de Manzanares
Dit was wanneer gravinnen en hertoginnen van hogere rang Ze verkleedden zich als een cool meisje uit Lavapiés: van een Lavapiés die nooit heeft bestaan en van een onmogelijk cool meisje, want eens kijken hoeveel hij heeft betaald voor al die meters fluweel en zijdesatijn en die fantastische applicaties die door zeer wijze handen zijn genaaid, maar dat is nu het minste.
Waarom gaan we veeleisend worden met realisme, als? de realiteit biedt ons niet veel voor deze San Isidro die over ons komt, maar in ruil daarvoor De Goyesque-optie is zo dichtbij.
Goya ontvangen in 1788 opdracht om een serie te ontwerpen wandtapijten met buitenfeesten versieren de kamers van de kleindochters van koning Carlos III in het winterpaleis De bruine.
Sabatini, de architect die uit Napels kwam om het Koninklijk Paleis af te werken Madrileense, had dat jachthuis uitgebreid in het midden van nergens waar iedereen zich dood verveelde, behalve precies Carlos III, die om de beste burgemeester van Madrid te worden, veel tijd heeft besteed aan fotograferen voor die verloren bergen.
Dus zodra de jager-koning stierf, zijn zoon en opvolger, Carlos IV, verliet El Pardo met de decoratie half klaar om zijn winters naar Aranjuez . te verplaatsen , die veel meer kleurrijke tuinen en beter entertainment had.
Totaal, dat van al dat komen en gaan een van de gewonden was Goya , die zag hoe zijn karton voor wandtapijten in de poging bleef: alleen de blinde kip uiteindelijk zou worden geproduceerd als een *groot olieverfschilderij. **
De kip van de blinde man, Francisco de Goya, 1789
En dat is jammer, want dat was zo gepland onze Pradera werd het goyesca-werk grootste tot nu toe.
Degene die zich in plaats daarvan moet hebben verheugd, was de directeur van de Echte tapijtfabriek, die beefde elke keer als er een karton van de Aragonese schilder arriveerde. "Te veel detail, te veel lichteffect", het kan niet zo zijn dat onze ambachtslieden dit doen", **dus protesteerde hij zwart op wit en tekende in zijn eigen handschrift.**
Om eerlijk te zijn, het is normaal dat hij klaagt. ja in een oogopslag De prairie van San Isidro Het is monumentaal ondanks het feit dat hij meet slechts 42 bij 94 centimeter, hoe zouden ze zijn geweest zeven meter gepland.
Denk aan de arbeider die met één tik al die karakters van verschillende groottes maakt, de menigte die samenkomt naar het midden van het beeld, de versieringen van het pak, de radio van de buggy, de majo dansen, de rondrennende puppy, de wijzende pink.
Buitenkant van het paleis van Aranjuez
Denk aan de subtiele veranderingen in het kleurenpalet, warm en elegant op de voorgrond, intenser en duisterder in de tweede, en opnieuw zwak en parelmoer voor de verte.
Bedenk hoe de nuances van die lucht die lijkt een enorme plaat van parelmoer hing boven het Koninklijk Paleis en de koepel van San Francisco el Grande. Als de directeur van de Royal Factory er ook zo over dacht, zou hij zich ophangen aan het lage hevelweefgetouw dat het dichtst bij de hand was.
Maar zo'n ongeluk deed zich niet voor, omdat de regisseur er deze keer mee wegkwam. De poging om het op een wandtapijt over te brengen is mislukt, het schilderij werd gekocht door de hertogen van Osuna , het mooiste en best gecultiveerde paar mecenassen toen er was.
Tijd na, Goya zou worden benoemd tot hofschilder van de koning. En Carlos IV bleef in Aranjuez om geschilderd te worden of voor wat er ook gebeurde. Dus iedereen zo blij.
In 1792 werd Goya tijdens een reis naar Andalusië ernstig ziek. - Chemische vergiftiging? onbekend virus? Syfilis? Het is niet zo bekend- en uit die set kwam niet alleen doof, maar ook pre-romantisch, Welke dingen zijn.
Het werk meet slechts 42 bij 94 centimeter
De schilderijen die hij daarna schilderde waren het werk van een kolos, en van een opmars naar romantiek, expressionisme, conceptualisme, tot minimaal, tot wat je maar wilt.
Maar vandaag gaan we bedanken omdat het bestaat De Prairie van San Isidro, het schilderij waarin we zouden willen leven al was het maar zo'n dag als vandaag. Laten we onszelf die licentie gunnen.