De burgemeester van de stad van Algarve, José Carlos Sánchez Barea , heeft de afgelopen maanden een revolutie teweeggebracht in dit stad van iets meer dan 1.000 inwoners door een race naar UNESCO te starten door hun voor te stellen 'coole gesprekken' Wat Immaterieel erfgoed van de mensheid.
Een traditie die niet alleen geworteld is in deze stad van de bergketen van Cádiz , maar in een groot deel van de enclaves zowel in het binnenland als aan de kust van Spanje; die ook de grenzen overschrijdt die zijn geïnstalleerd in Europese kustlanden zoals: Frankrijk, Italië, Griekenland, Portugal of Kroatië.
Het enige dat nodig is, zijn twee stoelen en een klein gesprek.
Als we flamenco hebben, het mediterrane dieet, de Fallas in Valencia, de binnenplaatsen van Córdoba of het lied van Sibyl in Mallorca , is het zo'n gek idee om de coole praat binnen deze prachtige selectie van gebruiken die kenmerkend zijn voor en de essentie van ons land vormen? Niets is verder van de realiteit.
HET BEGIN VAN ALLES
Het was aan het einde van afgelopen juli wanneer de Gemeente Algar stuurde de brief van zijn besluit om zijn gesprekken voor te stellen aan de nieuwe as Immaterieel erfgoed van de mensheid vóór UNESCO. De reden? Om deze traditionele gewoonte te herstellen die in de loop der jaren is verbannen naar een meer landelijk leven en om oudere generatie , herhaaldelijk onderbroken door de hectische stijl van onze dagelijkse routine en de afleiding van sociale netwerken.
"Dat de netwerken geen einde maken aan een van de meest populaire tradities."
onder het motto: 'Dat sociale netwerken geen einde maken aan een van de meest populaire tradities' , de burgemeester heeft een campagne gelanceerd die vandaag nog steeds gaande is en die de afgelopen maanden is op de voet gevolgd zowel door nationale als internationale media, geïnteresseerd raken in de algar praat betekent de grootte van de BBC of Voogd.
In de woorden van José Carlos Sánchez Barea: "We willen herstellen" de straten zijn één grote familie. Ik herinner me dat toen ik klein was en uitging met mijn familie, de ene dag stonden we voor de deur van sommige buren en een andere dag van anderen. Uiteindelijk nam de hele stad deel aan dit aangename moment bij het vallen van de avond om bijpraten, een drankje in de buitenlucht of gewoon wat rust in het beste gezelschap”, herinnert de burgemeester van Algar zich.
Met de bedoeling om dit verzoek officieel te maken, riep hij al zijn buren op vrijdag 30 juli hen uitnodigen om komen naar de deuren van hun huizen met hun stoelen tijdens zonsondergang. De ontvangst had niet groter kunnen zijn. "Die dag merkte ik dat ik verrast was dat" er was niemand in hun huizen , het was een sensatie heel spannend na dit moeilijke jaar die we hebben meegemaakt als gevolg van de pandemie, uitgaan is als therapie en het dient ervoor dat mensen zich niet alleen voelen”, voegt hij eraan toe.
In Algar claimen ze het plezier van eenvoud.
En sindsdien ligt deze stad in Cadiz op ieders lippen tot op het punt dat ze dat zijn veel toeristen of mensen uit naburige steden dat ze niet hebben geaarzeld aanpak met rugzak en stoel in de hand om deel te nemen aan deze traditionele gewoonte.
“Het is geweldig om zo'n community te creëren! Mijn petitie aan Unesco is op het niveau van Algar, maar ik ben met open armen indien een gemeente zowel uit Cadiz als uit andere delen van Spanje, wil zich bij dit initiatief aansluiten” , Toevoegen.
Op dit moment is de zaak al bij de Territoriale delegatie voor ontwikkeling, infrastructuur, ruimtelijke ordening, cultuur en historisch erfgoed in Cádiz waarvan de eigenaar Mercedes Colombo is en er is een voorstel gedaan om het dossier te starten.
De volgende stappen te nemen? “Maak het officieel. En bovenal UNESCO bereiken, hetzij door de administratie, hetzij met mijn eigen middelen zodat ze het nieuws zo snel mogelijk weten”, zegt José Carlos Sánchez Barea.
THE FRESH TALKS LEVENDER DAN OOIT
Van Condé Nast Traveler Spanje zullen we niet weten of dit verzoek uiteindelijk zal uitkomen, maar met het simpele feit dat ze de aandacht tijdens deze zomerperiode er is al een lange weg te gaan. Wie heeft op een bepaald moment in zijn leven niet een zorgeloze gezellig kletsen met familie, vrienden of buren?
Als we de straten hiervan veranderen stad in het binnenland Cádiz in het Levante-gebied blijven we dezelfde patronen vinden aan de oevers van de Middellandse Zee en veel stemmen die hiervan getuigen traditionele praktijk Gemaakt in Spanje.
Er gaat niets boven een ontmoeting met familie en vrienden aan zee...
De illustrator en kalligraaf Laura Velasco, oorspronkelijk uit Madrid maar een paar jaar geleden geïnstalleerd jaren op aarde , praat over de coole praat met speciale genegenheid. "Wanneer Ik ben verhuisd naar Valencia en het goede weer kwam, ik was zeer verrast om deze gewoonte te zien. In eerste instantie dacht ik dat het iets punctueels zou zijn of gekoppeld aan een of ander feest, maar ik had het mis, is gebonden aan karakter aan het klimaat en aan een bepaalde vorm van leef meer onder de hemel dan onder het dak”, vertelt ons enthousiast.
"Deze gesprekken waarin ik niet langer slechts een toeschouwer ben maar ook een deel van hen, ze laten me altijd glimlachen, want uiteindelijk ze stralen natuurlijkheid en hedonisme uit. Ze hebben een feestelijk punt, zoals vieren dat je leeft en dat het een goede dag is", legt hij uit.
"Het is een vorm van tijd doorbrengen in de buitenlucht vieren en kletsen zonder speciale reden, live promenades en openbare ruimtes, om ze van ons te maken en een beetje meer thuis, om zonder haast rond te dwalen en commentaar geven op alledaagse dingen , en degenen die ons omringen en die niet gemakkelijk tussen dringende e-mails en alarmen van mobiele telefoons komen”, voegt hij eraan toe.
Er is iets soortgelijks gebeurd Marina Atienza, dokter in Valencia maar verblijft momenteel in zijn gezinswoning van Javea een contract hebben Dénia. "Ik heb coole gesprekken gekend sinds ik klein was, toen... kom samen aan het einde van elke zomer mijn familie en vrienden met zijn kinderen op het strand om afscheid te nemen van de vakantie voordat hij weer naar de stad gaat”, blikt hij terug.
Dit jaar heeft hij om werkredenen, aangezien hij in deze kustplaats in Alicante woont, ze vaker moeten ervaren en het resultaat is nogal een ontdekking. “Vooral omdat het een manier is om onze dierbaren in de open lucht te ontmoeten. Ik zie het perfecte plan en Ik denk dat het een sociale daad is die ontbrak en het was misschien bedoeld voor de ouderen, want uiteindelijk met het ritme en de dagelijkse stress we lijken er geen tijd voor te hebben en het is een ware luxe om jezelf hiermee te herontdekken, want uiteindelijk is het zoiets simpels als een tafel, vier stoelen en een broodje zetten en meer is niet nodig”, voegt hij eraan toe.
hetzelfde voelen de familie Salinas verzameld in Cala Blanca, in Javea . Ze oefenen deze gesprekken al hun hele leven in de frisse lucht en het is iets dat ze van ouders op kinderen overbrengen. “Op dit moment zijn we hier herenigd vier verschillende generaties , we gaan altijd naar beneden rond 20.00 uur en blijven tot middernacht, als we met pensioen gaan om te gaan slapen”, zeggen ze.
Het is tijd om opnieuw verbinding te maken.
“Voor ons is het iets heel belangrijks, want met de routine is het erg moeilijk om in te halen. Maar als deze ontmoetingen komen, vooral in de zomer is het heel fijn om het te kunnen delen met vrienden en familie. Een paar jaar lang werd deze traditie ook niet zo goed gezien, maar nu is het het tegenovergestelde, leven met meer kracht dan ooit En hopelijk zal het zo doorgaan als de pandemie voorbij is. We kunnen geen betere manier bedenken om verbinden met onszelf en onze dierbaren. ze voegen toe.
EEN TRADITIE DIE IN DE TIJD ZOU MOETEN BLIJVEN
Nu het gegeven is startschot in deze race naar UNESCO, Er zit niets anders op dan met z'n allen in dezelfde richting verder te roeien om bij een goede haven te komen.
"Dit initiatief lijkt me intelligent, het is om te focussen op wat belangrijk is en het is waarschijnlijker dat" gewaardeerd, verzorgd en in stand gehouden worden. Het zal ze ook beter bekend maken, meest geanalyseerd en, waarom niet, gevierd”, Laura Velasco zin.
De eenvoudige luxe om bij zonsondergang de lucht in te ademen.
Van onze kant is het tijd om door te gaan met deze gewoonte die: begrijpt generaties, sociale klassen of grenzen niet, alleen op deze manier zullen we zijn eeuwige erkenning bereiken. Schrijf je je in?