mijn koninkrijk voor een kasteel
In Ierland had iedereen een kasteel nodig. Anglo-Normandiërs ze maakten ze in de twaalfde eeuw modieus , met gammele gebouwen, omgeven door grachten en gekanteelde muren om hordes katapultlanceringen te weerstaan, met torens, ophaalbruggen en poorten met tralies en machicoulis. Onder de indruk begonnen de inheemse Ierse 'koningen' kastelen te bouwen. En in de Middeleeuwen waren er letterlijk honderden Ierse koningen die over grote gebieden heersten, zoals landgoederen of kleine steenachtige velden. ** Ierland werd het land met de meeste kastelen op aarde.** Tussen Antrim en Wexford Er zijn duizenden kastelen verspreid over het land, van romantische met wijnranken verstikte torens, eeuwenlang aan de regen verlaten, tot volledig gerestaureerde fantasieën waar rijen pantsers langs de gangen staan.
De grote gouden zaal van Ballyfin.
De kastelen traceren een pijnlijk verleden . Ze vertellen verhalen over gevoeligheid van het land voor buitenlandse invasies , evenals het onvermogen van de heersers om het eens te worden. Je kamers zitten vol met verhalen over nederlaag en ballingschap . De melancholische romantiek van Ierland verschuilt zich binnen zijn oude muren. Maar de bouw van kastelen in Ierland was niet alleen voor de verdediging. Ze zijn opgevoed door aanzien en uitstraling. Op het moment dat een koning nog een verdieping toevoegde, moest de buurman verderop in de straat hetzelfde doen om zijn koninklijke familie niet te ontmaskeren.
De kastelen werden centra van cultuur, van identiteit, van verlangen. Dit was de plek waar muzikanten samenkwamen en troubadours zongen, waar dichters op de binnenplaats wachtten op inspiratie om hun verzen te schrijven, en opschepperige soldaten slenterden rond op zoek naar schermlucifers. De kracht van een kasteel, zijn reputatie en zijn festivals waren een maatstaf voor het karakter van de gemeenschap. Ze waren een bron van trots voor zowel de boer als de mannen met gewaden en scepters. Ze werden ongetwijfeld weerspiegeld in de literatuur. Kastelen zijn te zien in de lofgedichten van de Middeleeuwen als hemelse paleizen. Fear Flatha Ó Gnímh schrijft over Shane's Castle, voorheen genoemd Eden Duff Carrick , Wat "een helder zicht over het water van het meer, net als een wolk." Tadhg Dall Ó Huigínn prees: "Witte parels tussen stromen kletsen, witte muren tussen blauwe heuvels..., glanzende kastelen..." terwijl een tijdgenoot de kasteelkwaliteiten van een bewust wezen gaf en beloofde: "Het is tijd om je hartzeer te verslaan ”.
Ik ben geboren in de schaduw van een Iers kasteel. Ik herinner me dat ik als kind de ruïnes van Dunluce ging zien, wat nog steeds mijn favoriet is, in de antrim kust, en zijn lege ramen die uitkijken over de zee naar Schotland. En vandaag ga ik naar huis om een handvol kastelen te verkennen die reizigers een paar dagen zelf kunnen maken, samen met mijn zevenjarige dochter. Ze vertelt me dat ze zich een expert voelt, veel over hen heeft gelezen, en verrukt is van de mogelijkheid om er in te slapen, om zich onder te dompelen in een verhalenboek. Ik ook.
Ruiter bij Kasteel Lismore.
LISMORE
Het is gemakkelijk te begrijpen waarom Fred Astaire had geen haast om te vertrekken , en het was niet alleen vanwege de pub-attractie van Madden langs de weg, waar hij een vaste klant werd. Ondanks zijn grootsheid, Er is iets aan Lismore Castle waardoor iedereen zich op zijn gemak voelt. . De weg naar Lismore is een groene tunnel, die dieper en dieper County Waterford ingaat. Door de heggen zien we scheve velden en modderig vee. We kwamen bij de rivier, het Blackwater, breed en koperkleurig onder zware bomen. Boven is het kasteel met zijn brede gevel met kantelen te midden van nevels. 'Kijk, schat,' zeg ik tegen haar. En Sophia's neus zit al vastgelijmd aan het raam. Even later glipten we door het konijnenhol. De kasteelpoorten gingen open. Er verscheen een butler met een paraplu om ons naar binnen te brengen. We kwamen door gewelfde ontvangstruimten, waar het vuur knetterde in het rooster.
Op een uitkijkpunt met uitzicht op een prachtig stuk Blackwater, serveerden ze **afternoon tea: sandwiches met komkommer en zalm, clotted curd scones, cakes en tonnen thee.** Lismore is de Ierse neef van Chatsworth House, onderdeel van het landgoed van de Hertog en Hertogin van Devonshire. Het was oorspronkelijk een klooster , gesticht door Sint Carthago in 635 en een van de belangrijkste leerplaatsen in Europa totdat de Vikingbezetting het onderwijs ontwrichtte. In de 11e eeuw was het klooster vervangen door een groot Anglo-Normandisch kasteel. In de 16e eeuw werd het hele landgoed aangekocht door Sir Walter Raleigh , een drukbezette man in een ingewikkeld tijdperk.
De hoofdtuinman van Lismore Castle, Darren Topps.
“In Lismore zijn is alsof je in een droom bent” zegt Lord Burlington, de oudste zoon van de huidige hertog. “Ook omdat de lagen van de geschiedenis voelbaar zijn. Toen ik een jongen was, stak ik een keer mijn hand in een gat in een muur in Lismore en voelde ik de omtrek van een kanonskogel, die er al sinds de jaren 1640 moet zijn. als je met je hand over het mos van een oude muur gaat, vraag je je af of Sir Walter hetzelfde zou hebben gedaan." . Het gastenboek is interessant om te lezen. Mensen zeggen dat Edmund Spenser Ik zou hier een deel van The Fairy Queen hebben geschreven. Lady Georgiana Spencer zij kwam hier door haar merkwaardige huwelijk met de vijfde hertog. Lady Caroline Lamb Hij zwierf hier enkele weken rond, klaagde over de vochtigheid en de kou, terwijl hij bijkwam van zijn rampzalige liefdesaffaire met Heer Byron. In een recentere eeuw bleven ze Lucian Freud, John Betjeman, Cecil Beaton, Patrick Leigh Fermor en de jonge man John F. Kennedy. En uiteraard, Fred Astaire : zijn zus was getrouwd met de jongere broer van de 10e hertog. Onder Fred's handtekening, in het gastenboek, schreef ze: "Ik dacht dat het nooit zou verdwijnen."
Het is een van de grootste kastelen in Ierland , met 's werelds belangrijkste collectie van pugin meubels en een zelfvoldane adellijke Grote Zaal. In Lismore is niets streng . Hun 15 kamers en elegante tuin (de oudste van Ierland) doen niets af aan de huiselijke en gezellige charme. Lismore geeft een gevoel van labyrintisch landhuis . hier zul je zien modderige laarzen van lange wandelingen, hengels en bordspellen, comfortabele banken en zondagskranten, gezellige stoelen bij het raam en houtgestookte open haarden. Natuurlijk vereist elk kasteel momenten van formaliteit.
We hadden gewoon wij kunnen zijn, maar Sophia is elke avond enthousiast over de dineretiquette: hij legde zijn kleren op de hoogslaper, baadde in een badkuip ter grootte van Norfolk en bekritiseerde de hemdkeuze van zijn vader. Na een paar **drankjes bij het vuur (appelsap voor Sophia, Ierse whisky voor mij)** dineerden we te midden van een glanzende reeks familiezilver en geslepen glas, onder grimmige portretten van de eigenaren door Van Dyke in de zeventiende eeuw. Sophia zorgt voor de tafelbel die de butler waarschuwt als we klaar zijn voor de volgende gang. Dus komen we bij de pudding. En we voelen ons als Fred. We willen hier niet weg.
Een van Ballyburs slaapkamers.
BALLYBUR
Ballybur Castle is een middeleeuws spook aan het einde van een provinciale weg in het graafschap Kilkenny . Het meest iconische type Ierse kasteel, dit is een torenhuis (stenen toren, zowel om te verdedigen als om in te wonen) dat midden in velden en bossen staat. De buitenkant is grimmig en somber, met met korstmos bevlekte rijen gekartelde steen, met klimop gespikkelde kantelen en smalle spleetvensters. Binnen, achter een openstaande deur met stormrammen, vind je **de ideale plek voor een romantisch uitje**. De strijd is voorbij. Laat het plezier beginnen. De keuken op de begane grond heeft een land tintje: houten tafel, stapel wit keramiek en fauteuils bij het vuur. Ik volg een rusteloze Sophia rond de wenteltrap naar drie heerlijke slaapkamers met badkamers verborgen in hoeken , en weer omhoog naar een grote eetkamer met een galerij van een minstreel en uiteindelijk naar de bovenste verdieping, die vroeger de Grote Zaal was.
Vandaag is er een met een schoorsteen zo groot als een minibus . Betoverd in **een kasteel dat van Rapunzel had kunnen zijn**, blijft Sophia bij de hemelbed , waarin hij zijn teddyberen op de kussens steunde, waardoor ik de knusse kamer ernaast achterliet met zijn gewelfde plafond en piratenkist.
In de middeleeuwen zei men dat er meer dan 8.000 torenhuizen in Ierland , elk verkondigde de status en macht van een clanhoofd. Ballybur komt met het gebruikelijke: spook, garderobe (eufemisme voor middeleeuwse hangende latrine), gevangenis en een moordgat. De geest lijkt ons uiterlijk niet leuk te vinden: blijkbaar is hij nogal kieskeurig over zijn gasten. Gelukkig heeft modern sanitair de latrine vervangen. De gevangenis was een kleine doos onder de plavuizen, naast de Grote Zaal; het moordenaarsgat was een ingenieuze oplossing waar stenen, kokende olie, giftige slangen werden gedropt of wat dan ook de fantasie van iemand die niet had aangebeld. Elk huis zou er een moeten hebben.
Een van de zes kamers in het 15e-eeuwse Ballyportry Castle.
Ballybur had een korte hoogtijdagen (in de jaren 1640 was er een pauselijke legaat) en het Engelse leger Cromwell blies het dak eraf in de vroege jaren 1650, gevolgd door eeuwen van verval. Het werd in de jaren zeventig bewoond door twee oudere vrouwen die bescheiden beneden woonden. Het was net toen Frank en Aifric Gray zich lokten Ballybur in de etalage van een makelaarskantoor in Kilkenny. Ze kochten het voor € 28.000 . Ze geloofden dat de verbouwing vijf jaar zou duren. Na 25 jaar leggen ze nog steeds de laatste hand tot wat een levenslange missie is geworden.
Ierland is vol kastelen die zijn omgebouwd tot kasteelkitsch , een stijl die deels Victoriaans en statig is en deels doet denken aan Antiques Roadshow: from roodfluwelen gordijnen, heraldische bekleding, harnassen, eindeloze gadgets en gelakte meubels doet denken aan een middeleeuwse speelgoedwinkel. De Grijzen hebben Ballybur echter de... perfecte kasteelesthetiek, een vrije en discrete stijl die de architectuur verbetert. Subtiel gekleurde stoffen, oosterse tapijten en kussens accentueren de bakstenen, het ijzerwerk, de grote open haarden en de hoge houten plafonds. 'S Nachts, met de Ierse regens die tegen de ramen slaan en de... flikkerend kaarslicht verlichte oude muren, las ik verhalen voor aan Sophia wat had hier kunnen gebeuren.
Een roos in de elegante tuin van Lismore Castle.
** BALLYFIN **
Ballyfin is helemaal geen kasteel . Het is echter de meest elegante weergave van de ingrijpende transformatie van kastelen in Ierland. Toen oude stenen torens in puin lagen, toen de tocht kon worden gemeten op de schaal van Beaufort, of toen het land zo stil was dat het niet nodig was om uit te kijken naar buitenstaanders met gehoornde helm; dit was het soort huis waar ze van droomden kasteel eigenaren: een elegant herenhuis midden op het landgoed.
De wereld die daarachter ligt, is niet langer ruig terrein gezien door smalle spleten, maar aangelegde parken die vanuit openslaande deuren te zien zijn. De ophaalbrug werd sierlijk vervangen door halfronde treden; de Grote Zaal, voor een kamer met leren boeken en Wedgwood-vazen, en de brandende olie van het dodengat, voor een attente butler en welkomstglas whisky?.
Bij Ballyfin vond de overgang plaats in de 18e eeuw, toen het oude Elizabethaanse kasteel werd afgebroken . In de jaren 1820, meneer charles henry coote , een van de rijkste mannen van Ierland, bouwde het huidige huis, regentschap meesterwerk . Terwijl ze toezicht hield op het werk, toerde zijn vrouw, Caroline, door Europa en deelde ze overal waar ze ging kredietobligaties uit, terwijl ze Romeinse mozaïekvloeren, Italiaanse open haarden, Belgische kroonluchters en kunstwerken die minder weelderige fortuinen zouden hebben verwoest. Iedereen is het erover eens dat het resultaat was het grootste huis in Ierland.
De Westmeath Room in het omgebouwde Ballyfin Castle.
Een eeuw later, met de Ierse onafhankelijkheid, verkochten de Cootes Ballyfin aan de Patricische broers, die... ze hebben er een internaat van gemaakt . 80 jaar lang leerden schoolkinderen aan hun met graffiti gevulde bureaus Latijnse vervoegingen in wat een balzaal was , terwijl het oude huis aan het uiteenvallen was.
De restauratie van Ballyfin is net zo spectaculair als de oorspronkelijke constructie. Het werd verworven door dat soort rijke Amerikanen waarvan de oude Europese aristocratie droomde te zijn: lieve zielen met veel geld. Fred en Kay Krehbiel begonnen aan een project acht jaar waarin ze het huis restaureerden tot de grootsheid van zijn oorspronkelijke staat bereiken . Het Romeinse mozaïek bij de ingang werd nieuw leven ingeblazen en de prachtige inlegwerkvloeren werden minutieus opnieuw geïntegreerd. Aan de andere kant, de kroonlijst en friezen van de grote gouden zaal ze werden omgevormd. Evenzo werden de originele paletten herontdekt om de kolommen van de bibliotheek te schilderen. De serre , bedekt met roest, toegankelijk van de bibliotheek door een geheime deur, werd ook hersteld. In 2010 opende Ballyfin met de rang van luxe hotel met 15 kamers. Dit voorjaar zijn er nog vijf kamers onthuld. Het resultaat was gewoon onweerstaanbaar. Het grootste huis van Ierland is tegenwoordig een van de grote hotels.
Vanille Gestoofde Nectarines bij Lismore.
BALLYPORTRY
Ten noordwesten van County Clare vinden we een somber landschap van steen, water en lucht . De heide is verloren aan de horizon. Wilde bloemen bloeien tussen kalksteenplaten. zwarte meren ze zitten aan de voet van verontrustende heuvels. Gehavend door Atlantische winden, ** de Burren is gemaakt voor kastelen.** Middeleeuwse forten en torens ze zien eruit als natuurlijke creaties , zijn bewakers van dit mooie en strenge land. Ballyportry is een van de meest verbazingwekkende , een _torenhuis_gebouwd in de 15e eeuw voor de O'Briens , afstammelingen van Brian Boru , de Hoge Koning van Ierland. Deze westelijke regio wordt verondersteld te zijn afgelegen en volks . Maar in de middeleeuwen, toen de zee betrouwbaarder was dan het land, waren gebieden zoals de Burren verbonden met het vasteland.
in zijn dag, Ballyportry had ooit een Franse wijnkelder , Hollandse wandtapijten, keramiek en zijde uit Spanje, boeken en rozenkransen uit Rome. Dit was niet het fort van een barbaarse hoofdman, maar de... thuis van een goed opgeleide en verfijnde elite , de aristocraten van de Gaelic-orde, die voorspoedig waren voordat de Engelsen arriveerden. De wederopbouw van Ballyportry, in de jaren zestig, was het werk van de Amerikaanse Bob Brown . toen hij erachter kwam dat zijn ondeugden in New York - laat opblijven en te veel drinken - waren deugden in Clare , besloot te blijven, en kocht in een moment van waanzin Ballyportry. Brown, een pionier in de restauratie van middeleeuwse torenhuizen, was een inspiratie voor veel latere verbouwers, zoals Frank en Aifric Gray van Ballybur.
De huidige eigenaren ontvangen ons. Siobhan en Pat Wallace hebben de intelligentsia terug naar de toren . Siobhan is architect, terwijl Pat, directeur van het National Museum in Dublin, archeoloog is. verras ons met een lekker dineren op je houten tafel, een feestje met lekker eten en een aangenaam gesprek waarin we verschillende onderwerpen behandelen: van de oude Gaelic orde of de religieuze leider van Noord-Ierland, Ian Paisley , tot de zeldzame wilde bloemen van het Burren-gebied of de ineenstorting van de rol van sport in de Ierse identiteit. Ik neem Sophia elke dag mee voor wandelingen, bezoek de megalithische dolmens van de hooglanden, vaar langs de mysterieuze velden op zoek naar de zeldzame bosmarters en bezoek de door de wind uitgeholde ruïnes van de Kilfenora-kathedraal.
Een wilde zalm geserveerd in de Ballyportry keuken.
Een nacht bij het vuur Linnane's Pub , we genieten van de drums van de Kilfenora Céilí Band . En op een andere avond, in de grote zaal van Ballyportry, had ik een... middeleeuws moment . Een vuur brandde in een grill die groot genoeg was om een os te braden. Vanuit de grote ramen keek ik over de wetlands naar een weiland waar twee ezels graasden. Aan de horizon zag ik de iconische vorm van Mullaghmore . De wind floot door de kantelen.
Het is mogelijk dat we allemaal door een kasteel zijn gelopen, de trappen hebben beklommen of zelfs ons hoofd voorbij de fluwelen touwen hebben geprikt om te proberen de kamers binnen te dringen. Maar bij Ballyportry heb ik die touwen kunnen oversteken. In de Grote Zaal, onder houten plafonds, Ik heb brandstof aan het vuur toegevoegd, ik heb ijzeren kroonluchters tussen stenen muren aangestoken, ik ben in de bank gezonken met Flights of the Earls , die het moment vastlegt waarop de grote leiders van Ierland het land ontvluchtten om in ballingschap te gaan op het continent. En voor een moment Ik heb me heel dicht bij de mensen gevoeld die hier woonden , die bij dezelfde open haard zat en luisterde naar dezelfde winden in een lang vervlogen tijd toen deze kastelen het centrum waren van de cultuur en nostalgie die heel Ierland omringt . Tot Sophia kwam en me vroeg om prinsessen en piraten te spelen. Dan jagen we elkaar op en neer in wat William Butler Yeats gebruikt om te bellen "Dit kronkelende, ronde, wenteltrap reuzenrad."
* Dit rapport is gepubliceerd in nummer 86 van het tijdschrift Condé Nast Traveler voor juli-augustus en is beschikbaar in de digitale versie om ervan te genieten op uw favoriete apparaat.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in:
- Keltische bestemmingen: Ierland, Bretagne, Schotland en Galicië
- Top 50 mooiste plekken in Ierland
- De 50 foto's waardoor je naar Ierland wilt reizen - De 10 mooiste steden van Ierland - Twaalf plannen om Ierland deze zomer te ervaren
- Waarheden en leugens van de (meerdere) kastelen van Dracula
- Al het nieuws over paleizen en kastelen