Azulik Tulum, ontkoppelen en opnieuw verbinden
De Riviera Maya, de kust van de Mexicaanse staat Quintana Roo , is een van de meest gevraagde bestemmingen door bepaald massatoerisme.
Langs de hoofdweg, en aangekondigd door monumentale deuren die lijken te wedijveren in grootte en theatraliteit, zijn er grote resorts die een groot deel van de 16 miljoen bezoekers die de staat elk jaar ontvangt op zoek naar zon, strand en een vleugje tropisch exotisme.
Maar zoals overal, er is ook een andere manier om in de Riviera Maya te zijn.
** Tulum, bekend om zijn Maya-ruïnes en zijn eindeloze stranden**, was ooit een nogal wilde enclave die tegenwoordig momenten van Caribisch Ibiza ontvouwt.
De strandclubs met zwembaden, ligstoelen en muziek hebben de wedstrijd gewonnen tegen kusten bedreigd door sargassum, die alg die het voorheen turquoise water rood kleurt en dat elke ochtend zich met tonnen ophoopt op het zand.
Maar er zijn veel Tulums in Tulum. En een daarvan is in het hotel ** Azulik **, een plek waar je niet eens meer weg hoeft als je eenmaal bent ingecheckt, want het is er alles wat een redelijk persoon nodig zou kunnen hebben.
De absolute ontkoppeling was dit
Vanaf het moment dat je de lobby binnenstapt, het is de gast duidelijk dat hij een eigen universum betreedt en dat wat hij achterlaat, blijft hij achter.
Terwijl het voorbijgaat, roken de ketels met copal, een melkachtige hars die bij verbranding zijn zoete en dichte aroma verspreidt -het is handig om eraan te wennen, want het zal ons het hele verblijf vergezellen- en dat het volgens de oude Maya's het milieu en het organisme zuivert.
Hierna is het eerste dat opvalt: hotelarchitectuur. Het gehele complex is opgehoogd op een systeem van houten palen en platforms, zodat niets zit direct op de grond zelf, die dus intact is gebleven.
Voorbij de bomen lijken vrij te komen en gaan , zonder onderbreking de route volgen die de natuur voor hen heeft uitgestippeld.
Zonsondergang in Tulum
En de verbazing gaat verder als we op onze kamer komen. De 48 hutten, geïnspireerd op de traditionele Maya-architectuur, zijn kleine zelfvoorzienende paradijzen die ons de illusie geven van te leven in contact met de natuur.
Het badwater stroomt uit een houten goot, en we gieten het over het lichaam met een schone kalebas (de jícara is een halfronde container gemaakt met een fruitschors), in een rustieke plattegrond.
De terrassen kijken direct uit op de zee en in verschillende daarvan zijn vulkanische stenen zwembaden geïnstalleerd. waarin de ochtenddip praktisch in een sprong uit het bed kan worden gedaan.
Het is niet ongewoon om bezoek van vogels te ontvangen zoals meeuwen of de meest exotische grackles, of zelfs een leguaan met een honger naar verkenning.
Alles lijkt zo ontworpen dat we die aspiratie kunnen uitvoeren die zo vaak voorkomt bij toeristen van over de hele wereld, namelijk: "verbinding verbreken".
En als we het hier hebben over ontkoppeling, kunnen we dat vrij letterlijk doen. , aangezien – met uitzondering van een bijna verborgen stopcontact naast de toegangsdeur – de kamers geen elektriciteit hebben. Dus vergeet een föhn of een elektrische tandenborstel te gebruiken, of zelfs een gloeilamp aan te doen.
Er zijn geen gloeilampen nodig, want elke avond zorgt het hotelpersoneel persoonlijk voor het aansteken van de kaarsen die de kamer zullen verlichten tijdens de uren zonder zonlicht. Natuurlijk is er geen internet op de kamer. Zodat?
Er zijn veel Tulums in Tulum
Als we om de een of andere reden besluiten het te verlaten, zullen we sowieso geen gebrek aan entertainment hebben. Het hotel heeft drie restaurants: de meer informele Cenote, de Maya-avant-garde van Kin Toh en de Mexicaans-Japanse fusie van Tseen Ja.
Bij zonsondergang kan je een aperitiefje nuttigen op een verhoogd platform met uitzicht over de mangrove. De jeuk van de consument zal afnemen in een grote modewinkel die verschillende Latijns-Amerikaanse merken verkoopt, waaronder: Aníkena door AZULIK, gemaakt door Eduardo Neira "Roth", maker van Azulik Tulum.
Er is ook een spa-service, waar de meest krachtige ervaring wordt bereikt door een temazcal . in te huren , die we zouden kunnen definiëren als een extreem stoombad waar het effect van de sauna, psychologische therapie en new age spiritualiteit worden gemengd.
Niet iedereen verzet zich tegen de vier fasen van toenemende intensiteit, maar van iedereen die zich erin waagt, wordt verwacht dat hij als herboren tevoorschijn komt: wat zeker is, is dat het tijdens het proces een paar gifstoffen heeft verloren.
Het aperitief wordt genomen bij zonsondergang met uitzicht op de mangrove
SFER IK-museum, Azulik's kunstproject toont ook werken van artiesten als Bianca Bondi, Katinka Bock of Guillaume Leblon. Eduardo Neira is een verzamelaar van hedendaagse kunst en heeft de medewerking van de curator Claudia Paetzold als artistiek directeur van het Museion.
Hoewel, over kunst gesproken, op dit moment de grote schat van de groep een paar kilometer landinwaarts wacht, in het complex dat nog in aanbouw is van Azulik UhMay.
Er is het privéhuis van Neira, en ook een artistiek centrum dat onder een grote koepel onder meer verschillende stukken van de Braziliaanse maker Ernesto Neto , aangepast om zich spectaculair aan te passen aan de ruimte.
Wanneer Azulik Tulum wordt verlaten, wordt het gevoel van verdrijving uit het paradijs onvermijdelijk. We hebben één troost: de geur van copal die nog tijd nodig heeft om de hypofyse te verjagen.
de roep van het wilde