De Rode Muur van Calpe.
Het is niet nodig om ver te gaan om een van de meest directe gevolgen van Instagram excessen . Calpe heeft er dagelijks last van.
De rode muur , gelegen in de Verstedelijking van de Manzanera , was een van de gebouwen gemaakt door Ricardo Bofill in de stad in 1973. Een constructivistisch gebouw met 50 appartementen, geheime patio's, terrassen met uitzicht op zee, een buitenzwembad en verschillende solariums verdeeld in een perfect labyrintisch spel.
Bofill ontwierp het met de Noord-Afrikaanse adobetorens en in de kasbah , maar met mediterrane invloeden. Met een karakteristiek kleurenpalet is het een waar sieraad dat velen niet kunnen weerstaan, het enige probleem is dat het huizen zijn.
Maar wat kan het ons schelen als er een foto voor onze Instagram op het spel staat? Ongetwijfeld rekende Ricardo Bofill er niet op dat jaren later zijn structuur zou worden een tv-toestel voor narcisten en egomaniakken.
In juni was het de Informatiekrant van Alicante die de verklaringen van verschillende bewoners van het gebouw publiceerde. “De invasie die we ondergaan is waanzinnig. Plotseling, je ontmoet 20 mensen die op en neer gaan in de Rode Muur ”, wees een van hen.
Alles voor de foto.
Alleen het gebouw telt met uitgebreide bescherming , dus de posters van "doorgang verboden voor buitenstaanders" die de buren rond de behuizing hebben geïnstalleerd, schrik de nieuwsgierigen die aankomen niet af, aangetrokken door de foto's van andere nieuwsgierigen die op Instagram zijn geüpload. En ga zo maar door.
Ga gewoon naar Instagram om het te bekijken: slechts 23 minuten geleden had een persoon een foto geüpload met de hashtag #redwall , en dat zijn er al meer dan 5.000; 12.8k als de hashtag #lamurllaroja is en meer dan 200 als dat zo is #muralojacalpe.
“ De Rode Muur is een particulier gebouw/eigendom die in zijn werking wordt bestuurd door zijn gemeenschap van eigenaren en waarop: de gemeenteraad is als zodanig niet bevoegd . Het is de gemeenschap van eigenaren die het toegangsregime tot het gebouw vaststelt en degene die het best beheert en rekening houdt met haar belangen op het gebied van beeldexploitatie (opname van reclamespots, enz.) Van hetzelfde", legt Francisco Avargues uit aan Traveler. es , wethouder voor toerisme van de gemeenteraad van Calpe.
En hij vervolgt: "Wat betreft het beheer, zoals aangegeven, aangezien de gemeenteraad bevoegdheden ontbeert kan geen enkele actie of beheer op het gebouw uitvoeren . De gemeenteraad beperkt zich, via haar Ministerie van Toerisme, eenvoudig tot: wijs op de locatie van de gebouwen van Ricardo Bofill (niet alleen Rode Muur, maar ook) Xanadu Y Amfitheater ) ”.
De verklaringen van het Ministerie van Toerisme zijn echter verre van de realiteit en de buren verklaren: “Naar de mening van het Ministerie van Toerisme van de gemeenteraad zijn er geen omstandigheden in het gebouw die verband kunnen houden met toeristische verzadigingsproblemen van de bron. Er zijn geen wachtrijen of drukte om toegang te krijgen tot het gebouw, wat zou betekenen dat de bron overvol is.
Staat jouw toekomst op het spel?
De situatie van zowel het gebouw, dat specifiek onderhoud behoeft en betaald wordt door de bewoners zelf, als van het Manzanera-gebied, van grote erfgoed- en landschappelijke waarde omdat Het herbergt 1.000 m2 dennenbossen, de laatste long van Calpe , speelt. Zozeer zelfs dat de gemeenteraad heeft besloten de vergunningen op te schorten vanwege de sterke stedelijke druk in het gebied, zo kwamen we er deze week over te weten dankzij eldiario.es.
Ondertussen, de buren eisen dat het wordt uitgeroepen tot een site van cultureel belang , zowel de Rode Muur als de rest van Bofill's gebouwen, zodat de wet hen beschermt. In dat geval zouden de gebouwen worden beschermd en zou de gemeenteraad de gereguleerde toeristische bezoeken beheren.
“In augustus 2014 stemde de gemeenteraad in plenaire vergadering in met het BIC-verzoek voor het gebouw en dit verzoek is ingediend bij de bevoegde instantie ter zake, zonder dat de zaak nog is opgelost ”, wijzen ze Traveller.es van het ministerie van Toerisme van de gemeenteraad op.
In dit wachten op de resolutie is het misschien gepast om na te denken over onze acties: is het echt alles waard voor een foto? Wat doen we ermee als we het eenmaal hebben geüpload naar onze Instagram? Een andere prooi vinden...? Zouden we thuis willen komen (na een dag werken) en mensen aan de deur zien staan die foto's maken?