Luis Tosar en Anna Castillo in Adú.
Het Afrikaanse continent blijft een bloeiende toeristische bestemming. De bezoekersgroei blijft stabiel. Volgens de Wereldtoerismeorganisatie (UNWTO), 67 miljoen toeristen arriveerden in 2019 in Afrika, 38 miljard dollar achterlatend, dat wil zeggen, 7% meer dan vorig jaar, waarin het al met 8,6% was gestegen in vergelijking met 2017. Gegevens en trends die zich vertalen in een nieuwsgierigheid die zich uitbreidt en diversifieert buiten de gebruikelijke landen voor huwelijksreizen (Tanzania) of weekenduitstapjes (Marokko) of avontuur (Kenia, Zuid-Afrika). Afrika is in de mode en ook in de bioscoop.
West-Afrika is een van deze nieuwe bestemmingen, landen als Ivoorkust of Togo hebben voldoende stabiliteit en veiligheid om doorgewinterde reizigers te verwelkomen. Benin is een van die bestemmingen. Bekend als de sleutel tot Afrika Vanwege zijn vorm, ondanks zijn armoede (het rangschikt 163 van de 189 landen in de menselijke ontwikkelingsindex van de Verenigde Naties), staat het bekend om zijn gastvrijheid, warmte en zijn grote geografische, landschaps- en culturele diversiteit. Het is een antropologisch avontuur dat zich uitstrekt van de palmbossen van de kust tot de meest noordelijke jungle en savanne of de woestijn en rotsachtige valleien. Aantrekkelijk voor de donkere toerist als bakermat van voodoo.
Ergens in Afrika.
Juist deze diversiteit was de sleutel, zodat de opnames van de Spaanse film Adú, door Salvador Calvo, met Luis Tosar en Anna Castillo (première 31 januari), Ik kwam in dit land terecht dat als het meestal door toeristen wordt vergeten, er nooit door de bioscoop op is gestapt.
"Adú zijn drie verhalen", vertelt hij ons Edmon Roch, producent van de film. “De belangrijkste is die van de jongen die de film zijn naam geeft, Adú, een zesjarige jongen uit Kameroen die op een bepaald moment per ongeluk getuige is van een olifantenslachting en moet wegrennen. De stropers ontdekken hem, gaan naar zijn stad, vermoorden zijn moeder en hij hoeft alleen maar te ontsnappen met het idee om naar Madrid te gaan omdat zijn vader daar is vertrokken. Hij gaat uit met zijn zus van Kameroen naar Senegal, te voet doorkruist hij Mauritanië en Marokko tot hij het Melilla-hek bereikt”. Het tweede verhaal speelt zich af op dat hek in Melilla, met in de hoofdrol een groep burgerwachten. En de derde is die van een ngo-medewerker die een conflictueuze dochter heeft (Luis Tosar en Anna Castillo) en haar meeneemt naar Afrika om de olifanten te beschermen tegen stropers.
De Beninese hoofdrolspelers van 'Adú'.
Hoewel de drie verhalen afzonderlijk verder gaan, zullen ze paden kruisen tijdens die lange weg door Afrika die ze afleggen. In de praktijk was het echter onmogelijk om in al die landen te schieten. "We moesten een Afrikaans land vinden dat de verscheidenheid aan geografie en landschap zou samenbrengen die we moesten laten zien", zegt Roch, die al ervaring had met fotograferen op het Afrikaanse continent in films als Sara's Notebook (gefilmd in Ugadna) of The Reis van Marta (die hem naar Senegal bracht).
Ze begonnen met het uitkammen van landen die ze niet kenden. "We hebben Senegal overwogen, we waren in Ghana, in Ivoorkust, ook in Kameroen en Nigeria, maar hier hadden we niet de logistiek of de veiligheid om dit te doen", herinnert hij zich.
Tot slot vertelde een van de actrices uit Sara's notitieboekje, een Beninees, over haar land, waar ze al iets van wisten dankzij de eveneens uit Benin afkomstige regisseur Santiago Zannou. "Na al die landen te hebben gezien, kwamen we aan in Benin en toen we aankwamen zeiden we 'bingo': we hebben het land gevonden dat de geografie heeft om deze tour te maken, laat het door Kameroen, Senegal, Mauritanië gaan. Het heeft olifanten, het heeft een kust, het heeft jungle, jungle, dorre en woestijngebieden, wilde vegetatie, grote steden…”.
Benin alsof het Kameroen is.
Ze gebruikten de hoofdstad Porto Novo en het economisch en politiek kapitaal Cotonou als operatiecentra en in hen en hun omgeving situeerden zij een groot deel van de scènes. ze hebben het laten gebeuren de straten van Porto Novo door die van Yaoundé (Kameroen) of die van Nouakchott (Mauritanië). In Cotonou vonden ze bochten die doorgingen naar Dakar, naar een tankstation in Senegal of naar de Kameroense luchthaven en markt.
VOODOO KAPITAAL
"Het belangrijkste toerisme dat in Benin aankomt, is lokaal, er is veel circulatie vanuit Togo, Nigeria... maar nog steeds weinig westers toerisme", zegt Edmon Roch. En het weinige dat aankomt, wordt in feite aangetrokken door de voodoo-tradities van het land, ze gaan de stammen binnen en slagen erin om de meest pittoreske ceremonies binnen te sluipen. Een van de meest ongelooflijke plaatsen om ze te zien is Ganvié, het zogenaamde Afrikaanse Venetië , die ook in Adú voorkomt. EEN stad van paalwoningen gebouwd aan het meer van Nokoué sinds de slaventijd, van de 17e eeuw, sinds de Tofi-etnische groep hier hun toevlucht zocht, wetende dat hun vijanden het heilige water niet zouden betreden om hen te zoeken.
Tosar en Castillo, vader en dochter in de film.
Noch toeristen, noch bioscoop. Benin had ook niets anders gezien dan het filmen van thuisproducties. “Adú is de eerste internationale productie die in het land is opgenomen”, zegt Roche. "Dus op technisch niveau hadden ze niets, geen cameraleveranciers, geen lichten, geen voorbereide mensen, geen cateringapparatuur ... We brachten alle teamleiders uit Spanje, we zijn een tijdje geleden verhuisd om lokale mensen te trainen waar ze klaar voor waren toen het filmen begon.”
De film neemt ons ook mee naar Ouidah, een stad die bekend staat om zijn slavenverleden. daar is de oproep deur van geen terugkeer waardoor de slaven vertrokken en naar de Nieuwe Wereld werden verscheept. En natuurlijk werd het hele complot van de olifanten en de stropers neergeschoten in de Nationaal park Penjari, naar het noorden van het land, een must-see in Benin, hoewel het Spaanse ministerie van Buitenlandse Zaken nu extreme veiligheidsmaatregelen aanbeveelt in dat grensgebied.