De Atlas van ongebruikelijke grenzen.
Wist je dat er een plaats tussen Kroatië en Slovenië is die niet tot een van beide landen behoort? En dat er een Duitse stad is die geen deel uitmaakt van de Europese Unie?
De grenzen van onze wereld zien eruit als duidelijke en onbeweeglijke lijnen die de territoria verdelen, wat ze in veel gevallen ook zijn, maar in veel andere zijn ze niet zo duidelijk als we zouden denken. Sommige landen zijn verdeeld door oorlog, politieke of sociale conflicten waardoor ongebruikelijke grenzen, verdeelde of niet-bestaande steden of eilanden ontstaan. Het nieuwe boek van Zoran Nicolic vertelt over veel van deze eigenaardigheden, Atlas van ongebruikelijke grenzen **(geoPlanet). **
Geboren in 1975 in Servië, Zoran raakte al snel dol op papieren kaarten en atlassen. . Vanaf zijn eerste twee levensjaren hield hij niet op met reizen en later raakte hij eraan gewend om op een kaart alle plaatsen aan te wijzen waar zijn familie had gewoond. Uiteindelijk behaalde hij een graad in computertechniek, maar veranderde zijn interesse in aardrijkskunde in boeken. "Het zou onmogelijk zijn om alle zeldzaamheden of eigenaardigheden van de aarde in één werk te behandelen, maar hier zijn er enkele die ik als de meest uitzonderlijke beschouw", zegt de auteur van Atlas of ongebruikelijke grenzen.
Zo heeft hij honderden curiosa verzameld in een actueel boek, die ons helpt na te denken over wat grenzen betekenen en die onze geografische kennis test . Vooral voor degenen die al experts zijn. Door middel van illustraties levert het merkwaardige gegevens op, maar ja, het is geen traditionele atlas en ook geen geïllustreerd boek, dus verwacht niet zoiets te vinden.
“Grenzen 'gedragen' zich niet altijd op een voorspelbare manier. Ze volgen niet altijd een eenvoudig, recht parcours, met zo min mogelijk kronkels en bochten. Waar grenzen niet goed gedefinieerd zijn, kunnen er conflicten zijn . Maar de belangrijkste oorzaak van het conflict kan het menselijke instinct zijn om naar meer te streven. Jarenlang hebben conflicten (zowel grote als kleine) geleid tot het verschuiven van grenzen, in een poging om de droom waar te maken dat 'wat van ons is' groter is dan 'wat van hen is'", benadrukt de auteur in het boek.
Deze grenzen worden gedefinieerd door: enclaves , territoria omgeven door het grondgebied van een andere staat, en exclaves , delen van een grondgebied die alleen toegankelijk zijn vanaf het nationale grondgebied via een ander grondgebied of een andere staat. Er zijn ook de quasienclaves , gebieden die fysiek gescheiden zijn van het hoofdgebied maar die kunnen worden bereikt zonder door een ander land te gaan.
Sprekend in zilver en om het te begrijpen, gaan we naar het eerste hoofdstuk van het boek over een kleine stad in Medureje , dat bij Bosnië en Herzegovina hoort, ook al is het volledig omringd door Servisch grondgebied. Dit was te wijten aan een huwelijksgeschenk ten tijde van het Ottomaanse Rijk . Volgens het lokale verhaal schonk een Bosnische koning een van zijn vrouwen 400 hectare bos bij Priboj (Servië). Toen de grenzen tussen Oostenrijk-Hongarije en Turkije werden vastgesteld, werd dit gebied bij Bosnië geannexeerd.
Een boek dat de curiositeiten van onze wereldgrenzen onthult.
Een ander merkwaardig geval dat Spanje en Frankrijk treft, is dat van Llívia, een Catalaanse stad in Frankrijk. Hoe kan het zijn? Llívia had in de middeleeuwen al de status van een stad , maar toen Frankrijk en Spanje in de 17e eeuw hun grenzen vestigden, Spanje was verplicht alle steden ten noorden van Cerdanya . af te staan . Hij deed het met iedereen behalve Llívia, dat de status van een stad had.
Meer ongebruikelijk is het geval van de fazant eiland , een eilandje in de buurt van de monding van de rivier de Bidasoa. Dit eiland is meer dan 700 keer van eigenaar veranderd, de reden kan worden verklaard door de flatgebouwen of "gedeeld eigendom".
Dit betekent dat het tot twee of meer staten behoort. Het eiland werd opgericht als een gemeenschappelijk eigendom (condominium) tussen Frankrijk en Spanje in hun vredes- en demarcatieverdrag dat in de tweede helft van de 17e eeuw werd ondertekend. De helft van het jaar behoort het tot de stad Irún en de andere helft tot de Franse stad Hendaye. . Met andere woorden, in de afgelopen 350 jaar is het 700 keer van nationaliteit veranderd.