De vluchtige en Loly ontdekte Miyajima gefascineerd
Agustina Guerrero zegt dat bij de totstandkoming van haar nieuwe boek, El viaje, altijd afstand aanwezig is geweest. Fysieke afstand tussen de plek waar ze woont, Barcelona en Japan, de bestemming waar ze zich bevond toen de opeenstapeling van emoties die haar laatste werk vormden haar begon te schudden. Afstand tussen zijn huis, waar hij normaal werkt, en de coworking-ruimte waarnaar hij op zoek was toen hij begon te tekenen omdat hij zich in een andere context dan de zijne moest bevinden.
En nu afstandelijkheid ook in de telefonische interviews waarin hij ons vertelt hoe deze graphic novel niet alleen gaat over een reis naar Japan, maar ook van de paniek die wordt veroorzaakt door angst die je lichaam binnenstormt, van het belang van vriendschap, van de kracht om te luisteren zonder te oordelen, van het moederschap of niet-moederschap, van abortus (vrijwillig of niet) en van de noodzaak om niet te zwijgen.
La Volátil en haar vriendin Loly beginnen aan een fysieke en innerlijke reis
de vluchtige, die vrouw met een rommelig knotje, gestreept shirt en zwarte broek die het alter ego is van illustrator Agustina Guerrero, is teruggekeerd en heeft dat gedaan door zichzelf bloot te geven, haar naden en haar kwetsbaarheden te tonen en gebruik te maken van de innerlijke schokken die een reis ons vaak veroorzaakt van zelfs voor het opstijgen.
Ja omdat dit alles begint met een angstaanval van La Volátil voordat hij naar Japan vertrekt en met haar vriendin Loly die het opknapt door over het vliegveld te racen op zoek naar een apotheek.
"De eerste reis die we samen maakten, was naar China voor een baan die ik had en het was zo geweldig dat we besloten om op eigen gelegenheid een reis naar Japan te maken, met het idee dat het zo zou zijn een boek waarin ik onze avonturen uitlegde, waarbij vriendschap de as zou zijn; maar van een andere plaats, niet zoals het boek ging”, vertelt Agustina aan Traveller.es.
Ja, het begon allemaal met een angstaanval
Het was mei 2019 en die avonturen zijn er. La Volátil en Loly toeren 10 dagen door Tokio, passeren Hakone en bereiken Kyoto.
Onderweg leerden ze dat Japanse rockabilly's ze hebben, ze zijn er; dat sommige biljetten schattige illustraties hebben; hoe je jezelf kunt reinigen voordat je een tempel binnengaat; Dat gratis wifi is in supermarkten; hoe mooi is het om een Shinto-huwelijk live te zien; dat fotohokjes een retoucheerfestival mogelijk maken; dat het de kleur van de sushiborden is die hun prijs markeert of het genot van het nemen van een thermaal bad in de onsen van een ryokan.
“Ik was gefascineerd door het eiland Miyajima, de tempels, de reis naar Hakone; maar als ik eerlijk ben, was ik een beetje blind. Loly was mijn gids. Ik genoot van wat ik zag, maar ik was meer met het beeld in mij, van wat er met mij gebeurde. Het boek is een reisgids, maar tegelijkertijd is er een reis die mij veel krachtiger lijkt. Ik raad alle mensen aan dat wanneer ze reizen? opnieuw kan verbinden met wat er in elk van hen zit”.
"Het was duidelijk dat ik wilde praten over paniek, angst, slapeloosheid, maar het kwam nooit in me op om over de abortus te vertellen." En het was de beslissing om af te breken die hij een tijdje geleden nam die plotseling die cluster van ongecontroleerde emoties in hem en reacties om hem heen veroorzaakte toen hij het begon te verwoorden.
The Volatile en haar vriendin Loly toerden door Tokyo, Hakone en Kyoto
“Ik wilde heel duidelijk maken hoe belangrijk het is om gesteund te worden als je verdrietig bent en als je durft uit te leggen en eerlijk te zijn over wat er met je gebeurt. Er is niets meer helend dan je verhaal te delen, het zonder oordeel te ontvangen en je begeleid en begrepen te voelen”, legt Agustina uit om later na te denken over het belang van niet zwijgen.
“Dit gaat hand in hand met het aanmoedigen van vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt om niet te zwijgen. Ik vond het belangrijk om het belang van luisteren te benadrukken, dat wordt geassocieerd met het gevoel begrepen en gesteund te worden en Als je erover praat, is deze kwestie draaglijker en helend. Sterker nog, als Loly over haar ervaring praat, is er geen dialoog tussen ons: zij praat en ik luister naar haar en omgekeerd ook”, zegt ze.
En het is dat het personage van Loly niet alleen dient zodat La Volátil voor het eerst een avonturenpartner heeft die zo aanwezig is in een verhaal, maar ook om een ander thema te introduceren: de onmogelijkheid om moeder te zijn.
Dit gaat niet alleen over een reis naar Japan, dit gaat over hoe wegkomen soms helpt om van binnen wakker te worden
“Loly maken is heel gemakkelijk, want ze is zo en ze zat in een ander proces: ze probeerde al jaren een kind te krijgen en ze had het allemaal nog veel meer opgekauwd. Toch, het gevoel is dat ze veel empathie voor mij had, want hoewel de hare miskramen waren, voelde ze ook veel schuld, veel schaamte. Er is een unie en er ontstaat een gemeenschap die mij fundamenteel lijkt”.
Teken en vertel deze dans van sensaties, van verdriet dat plaats maakt voor geluk en situaties; alles in elkaar passen en dat het verhaal zo vloeit dat wanneer men denkt door een geïllustreerde reisgids te gaan, merkt men dat men het doet door middel van een persoonlijk verhaal waarin de deur voor ons wordt geopend om normaal gesproken tot zwijgen gebrachte bekentenissen te delen Het is geen gemakkelijke taak.
“In mijn hoofd zou ik terugkomen van de reis en ik zou gaan tekenen, maar ik kon niet omdat ik de 'run run' had die Het leek schaars, niet erg eerlijk, om dit alles uit te leggen dat ik leefde zonder de kern van de zaak te noemen. Maar toen ik die stap zette, was ik erg bang." Augustinus geeft toe.
“In de zomer was ik erg stil, probeerde te luisteren naar wat ik nodig had en praatte met de mensen om me heen. Met de weinige mensen die het konden delen, goede vrienden, vertelden velen me dat ze dit ook hebben meegemaakt. Het was zo overweldigend en ik was zo boos over die gedeelde stilte dat het voor mij de push was om erover te praten.
De kracht van luisteren zonder oordeel gemaakt illustratie
Zo kwam september 2019 aan en in vier maanden genas hij door te tekenen een boek van 232 pagina's.
“Ik was in een roes. Toen ik besloot wat ik wilde uitleggen, was het me duidelijk en sprong ik voorover in het zwembad. Ik werk niet met een eerder script, met een structuur, met wat dialogen: ik had alleen de fotoalbums van de reis en ik had ze niet eens gedaan, Loly stuurde ze me georganiseerd toe. Ik had geen idee wat ik ging schrijven, ik zou aankomen en het overgeven. Het draaide op zo'n natuurlijke manier, zo magisch. Ik werd gewoon meegesleept en wat eruit kwam, kwam eruit.”
Agustina's persoonlijke geschiedenis is gemakkelijk verweven met dat Japan van rituelen, van overal poppen, van prachtig eten... “Het is zo rijk om te tekenen. Ik zag alles op foto's. Ik herinner me dat toen we naar Fushimi Inari gingen, toen we door al die gigantische rode tori's gingen, ik al wist hoe ik het zou tekenen. Ik wilde de weg wijzen, het van de zijkant laten zien, praten over de geur, de vochtigheid, de tradities ..."
En ga dus op reis naar de andere kant van de wereld, zelfs zonder de onze (voorlopig) te verlaten. “Reizen is kunnen vertragen, naar jezelf kijken, bij jezelf zijn. Voor mij was het naar Japan gaan de oorzaak van het wakker maken van alles wat ik probeerde te zwijgen, te verbergen of niet te zien".